29 march 2017.
မင္းခက္ရဲ (Min Khet Ye)
အာဏာရွင္ အဆက္ဆက္ရဲ႕ ပညာေရးအေပၚ ဗဟုိခ်က္ကေန ခ်ဳပ္ကုိင္မႈနဲ႔ အသားက်ေနခဲ႔ၾကတယ္။
တကယ္က ပညာေရးဆုိတာ အစိုးရတစ္ခုတည္းရဲ႕ အလုပ္မဟုတ္ဘူး။
အာဏာရွင္သာလ်င္မကပါဘူး ၊ ဒီမုိကေရစီ အစုိးရတစ္ခုတည္းရဲ႕ အလုပ္လည္းမဟုတ္ဘူး။
ပညာေရးက ဗဟုိကေန ခ်ဳပ္ကုိင္ထားလုိ႔ ရတဲ႔ အရာမဟုတ္ဘူး။
မင္းခက္ရဲ (Min Khet Ye)
အာဏာရွင္ အဆက္ဆက္ရဲ႕ ပညာေရးအေပၚ ဗဟုိခ်က္ကေန ခ်ဳပ္ကုိင္မႈနဲ႔ အသားက်ေနခဲ႔ၾကတယ္။
တကယ္က ပညာေရးဆုိတာ အစိုးရတစ္ခုတည္းရဲ႕ အလုပ္မဟုတ္ဘူး။
အာဏာရွင္သာလ်င္မကပါဘူး ၊ ဒီမုိကေရစီ အစုိးရတစ္ခုတည္းရဲ႕ အလုပ္လည္းမဟုတ္ဘူး။
ပညာေရးက ဗဟုိကေန ခ်ဳပ္ကုိင္ထားလုိ႔ ရတဲ႔ အရာမဟုတ္ဘူး။
Aung Aung Myint shared a post to Mandalay-university-family-2006's Timeline.
အမွာ
ပညာေရးအေတြးအေခၚဆုိတာ က်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာ ေရးသားျပဳစုမႈ အနည္းပါးဆုံး ဘာသာရပ္ေတြထဲ က တစ္ခုလုိ႔ ဆုိရမယ္။ ယခင္က ပညာေရးဆုိတာကုိ အာဏာရွင္စနစ္ကေန သာလ်င္ခ်ဳပ္ကုိင္ထားတာ၊ သင္ရုိးညႊန္တမ္း ၊ ျပဌာန္း စာအုပ္ဆုိတာကုိလည္း အစုိးရရက သူရဲ႕ အာဏာရွင္ အုိင္ဒီယုိလုိဂ်ီကုိ ပုံေဖာ္ေပးမယ္႔ သူေတြနဲ႔သာလ်င္ ျပဳစုထုတ္ေ၀တယ္။ ၿပီးေတာ႔ သူကုိယ္တုိင္က တစ္ႏုိင္ငံလုံး ဒီျပဌာန္း စာအုပ္ကုိသာလ်င္ သင္ၾကားရမယ္လုိ႔ ပညာေရးမွာ အတင္းအဓမၼသြပ္ သြင္း ခဲ႔ၾကတယ္။ ျပည္သူေတြကလည္း ဒီအေပၚမွာေမးခြန္းထုတ္ခြင္႔မရွိေအာင္ အဖိနွိပ္ခံခဲရတယ္။ ပညာေရးဟာ အစုိးရရဲ႕ အလုပ္သက္သက္ပဲ ဆုိတဲ႔ သေဘာသကန္ကုိ အလုိက္သင္႔ေနခဲ႔ၾကတယ္။ အာဏာရွင္ အဆက္ဆက္ရဲ႕ ပညာေရးအေပၚ ဗဟုိခ်က္ကေန ခ်ဳပ္ကုိင္မႈနဲ႔ အသားက်ေနခဲ႔ၾကတယ္။ တကယ္က ပညာေရးဆုိတာ အစိုးရတစ္ခုတည္းရဲ႕ အလုပ္မဟုတ္ဘူး။ အာဏာရွင္သာလ်င္မကပါဘူး ၊ ဒီမုိကေရစီ အစုိးရတစ္ခုတည္းရဲ႕ အလုပ္လည္းမဟုတ္ဘူး။ ပညာေရးက ဗဟုိကေန ခ်ဳပ္ကုိင္ထားလုိ႔ ရတဲ႔ အရာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလုိ ခ်ဳပ္ကုိင္လုိ႔မရဘူးဆုိတဲ႔ သေဘာက ဘာကုိ ထပ္ဆင္႔ေတြးေနသလဲဆုိရင္ ပညာေရးဆုိတာ အုပ္ခ်ဳပ္သူအစုိး ၀ါ ဗဟုိခ်က္ ကသာလ်င္ ခ်ဳပ္ကုိင္ႏုိင္တာမဟုတ္ပဲ ဗဟုိကေနဖယ္ခြာေနတဲ႔ သာမန္ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လုံးနဲ႔ ဆုိင္တယ္ ဆုိတာပဲ ။ ဒါေၾကာင္႔ ေကာင္းမြန္ၿပီး ဒီမုိကေရစီနည္းက်တဲ႔ ပညာေရးမွာ အစုိးရရဲ႕ အခန္းက႑ တစ္ခုသာလ်င္ မကဘူး ၊ ျပည္နယ္ေတြ ၊ ေက်ာင္းသား ၊ မိဘ ၊ ဆရာ ၊ ေက်ာင္းအုပ္သူ ေတြရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင္႔ ၊ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိယ္ပုိင္စုိးခြင္႔ေတြနဲ႔ ပါ သက္ဆုိင္လာတယ္ ။ ယခင္က ပညာေရးရဲ႕ က႑ကုိ အာဏာရွင္ေတြကသာလ်င္ အစစအရာရာခ်ဳပ္ကုိင္ထားတဲ႔ အက်ဳိးဆက္က အမ်ားျပည္သူအေနနဲ႔ ပညာေရး ၊ သင္ရုိးညႊန္တမ္း ၊ ဆရာ မိဘဆက္ဆံေရး ၊ အင္စတီက်ဴးရွင္းေတြရဲ႕ အလုပ္လုပ္ ပုံကို စိတ္၀င္စားမႈနည္းပါလာတာပဲ ။ ပညာေရးဆုိင္ရာေတြမွာ ကုိယ္႔ရဲ႕ အခန္းက႑ မရွိေတာ႔ဘူးဆုိတာကုိ လက္ခံေပးျခင္းနဲ႔ အတူ ပညာေရးအေတြးအေခၚ ၊ ပညာေရးအင္စတီက်ဴးရွင္းေတြ လည္ပတ္အလုပ္လုပ္ပုံေတြအေပၚ စိတ္၀င္စားမႈ နည္းပါး လာတာပဲ ။ တနည္းအားျဖင္႔ ပညာေရးအေတြးအေခၚဆုိတာ ကုိယ္နဲ႔မဆုိင္တဲ႔ အရာအျဖစ္ေတာင္မွ သက္မွတ္လာခဲ႔ ၾကတယ္။ တကယ္က ပညာေရးတစ္ခုအေပၚ အစုိးရသာမက ၊လူအားလုံး ပါ၀င္ၿပီး သူ႔ေနရာနဲ႔ သူ ပါ၀င္အားထုတ္ ရမယ္ ဆုိတာကုိ သာ လက္ခံမယ္ဆုိရင္ ပညာေရးအေတြးအေခၚ ၊အယူအဆေတြ ၊ သင္ရုိးညႊန္တမ္း အေတြးအေခၚ ေတြ ၊ တကၠသုိလ္ နဲ႔ ပတ္သတ္တဲ႔ အယူအဆေတြဟာ ကုိယ္နဲ႔ ဆုိင္လာၿပီ ျဖစ္တယ္။ ထပ္ၿပီးဆုိရရင္ပညာေရးဆုိတာ လူတစ္စု ခ်ဳပ္ကုိင္အုပ္စုိးတဲ႔ အရာမဟုတ္ေတာ႔ဘူးဆုိရင္ ပညာေရးဆုိတာ သက္ဆုိင္ရာ ပညာရွင္ေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အေတြးအေခၚ အယူအဆ ၊ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္မႈနဲ႔ သက္ဆုိင္တယ္။ ဒီလုိ သက္ဆုိင္လာၿပီဆုိတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘ၀ ေကာင္းမြန္တဲ႔ ရွင္သန္ ေနထုိင္မႈအတြက္ ပညာေရးအေၾကာင္းဟာ မရွိမျဖစ္ေလ႔လာရမယ္႔ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုျဖစ္လာလိမ္႔မယ္ ။လူတုိင္းလူတိုင္း ေလ႔လာအားထုတ္ရမယ္႔ ပညာရပ္ တစ္ခုျဖစ္လာမယ္။ ၿပီးေတာ႔ အၿမဲ ေ၀ဖန္စမ္းစစ္ေနရမယ္႔ အရာတစ္ခုအျဖစ္ အမ်ားျပည္သူရဲ႕ ႏွလုံးသားထဲမွာ ကိန္းေအာင္းလာမွာျဖစ္တယ္ ။ ယေန႔ ျမန္မာ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္းက တစ္သီးပုဂလလူသားဟာ ကုိယ္႔ရဲ႕ မသိစိတ္ထဲကုိ သိပၸံနည္းက် ေၾကာင္းက်ဳိးဆင္ျခင္မႈကင္းမဲ႔တဲ႔ တန္ဖုိးစံ ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ၊ အစဥ္အလာ ဆုိတာေတြ ႏွစ္ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ ၾကာေအာင္ သြပ္သြင္းခံခဲ႔ ရတယ္ ။ ဒီအရာေတြကုိ တစ္ဦးခ်င္းအေနနဲ႔ေရာ ၊ ပညာေရးအင္စတီက်ဴးရွင္းအေနနဲ႔ ပါျပန္လည္ခုခံ ေနဖုိ႔ လုိတယ္။ တကယ္လုိ႔ ေကာင္းမြန္တဲ႔ ပညာေရးစနစ္ဆီကုိ တုိးတက္ေအာင္ေဖာ္ေဆာင္ေတာ႔မယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ရွိေနတဲ႔ အာဏာရွင္တန္ဖုိးစံေတြ ၊ အုိမင္းေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ႔ တန္ဖုိးစံေတြကုိ အၿမဲ စိန္ေခၚေနဖုိ႔ လုိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီစာအုပ္ပါ Destructive education အပုိင္းမွာပါတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ အျမင္အရ ဆုိရရင္ “ယေန႔ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ရဲ႕ ပညာေရးဟာ ေရွ႕က အာဏာရွင္တန္ဖုိးစံေတြကုိ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဖ်က္ရင္း ဒီမုိကေရစီပညာေရး တန္ဖုိးစံေတြကုိ တည္ေဆာက္ရင္းဆုိတဲ႔ အလုပ္ႏွစ္ခုကုိ တၿပဳိင္တည္းအလုပ္လုပ္ေပးေနတဲ႔ ပညာေရးျဖစ္ဖုိ႔အေရးႀကီးတယ္ ။ ပညာေရးေပၚ လစီအေပၚ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ တီထြင္ဖန္တီးမႈဟာ ေရွ႕က အာဏာရွင္တန္ဖုိး စံေတြကုိ ဖ်က္ရင္း တီထြင္ဖန္တီးမႈကုိ လုပ္ရင္းဆုိတဲ႔ Destructive Creation မ်ဳိးသာလ်င္ျဖစ္သင္႔တယ္ ။ စနစ္ဆုိးတစ္ခုရဲ႕ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာလႊမ္းမုိးခံထားရတဲ႔ တန္ဖုိးစံေတြနဲ႔လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ဘယ္အရာကုိမွ အလြယ္တကူအစားထုိးလုိက္၇ုံနဲ႔ အလုိလုိေအာင္ျမင္သြားမွမဟုတ္ ဘူး လုိ႔ ယုံၾကည္ရင္ေတာ႔ျဖင္႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ အာဏာရွင္တန္ဖုိးစံေတြကုိ ဖ်က္ရင္းဒီမုိကေရစီ တန္ဖုိးစံေတြကုိတည္ ေဆာက္ရင္း ဆုိတဲ႔ အလုပ္ႏွစ္ခုကုိ တၿပဳိင္တည္းလုပ္ေပးႏုိင္တဲ႔ ေပၚလစီ ၊ သင္ၾကားပုံ ၊ သင္ယူပုံ ၊သင္ရုိးညႊန္းတမ္းေတြကုိ ျပဳစုထားသင္႔ တယ္ ။” လုိ႔ပဲ ဆုိရရင္ ။ အဲဒီလုိ ပညာေရးအတြင္း အုိမင္း ေဟာင္းႏြမ္းတဲ႔ အာဏာရွင္တန္ဖုိးစံေတြကုိ ဖ်က္ဖုိ႔ ဆုိတာ ပညာေရးအင္စတီက်ဴးရွင္းအတြင္းရဲ႕ ေနရာစုံမွာ တင္မက၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ေန႔စဥ္လူမႈဘ၀အတြင္းမွာပါ ဖ်က္ပစ္ေနရမွာျဖစ္တယ္ ။ အေၾကာင္းကေတာ႔ ပညာေရးအင္စတီက်ဴးရွင္း နဲ႔ ေန႔စဥ္လူမႈေနမႈ ပုံစံေတြဟာအျပန္အလွန္ ဒုိင္ယာေလာ႔ခ္ လုပ္ေနတဲ႔အတြက္ပါပဲ ။
မင္းခက္ရဲ (၁၆ ၊ ဇန္န၀ါရီ ၊ ၂၀၁၇)
စာအုပ္ႏွင္႔ပတ္သတ္၍
ဒီစာအုပ္ဟာ ၂၀၁၃ခုနွစ္ ပညာေရးအေတြးအေခၚနွင္႔ အယူအဆမ်ား စာအုပ္ကုိ အေျခခံရင္း တျခားေသာ စာအုပ္ေတြနဲ႔ ျပန္လည္ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ႔ စာအုပ္ျဖစ္တယ္။ ပညာေရးအေတြးအေခၚအယူအဆမ်ား (၂၀၁၃ ) ကုိ အစဆုံးေဖာ္ျပထားၿပီး ပညာေရးေကာင္းတစ္ခု တည္ေဆာက္ေတာ႔မယ္ဆုိရင္ အေျခခံအက်ဆုံး နဲ႔ အေရးႀကီးဆုံးျဖစ္တဲ႔ မူလတန္းပညာေရးအေၾကာင္းေရးသားေဖာ္ျပထားတဲ႔ မူလတန္းပညာေရးအေတြးအေခၚ (၂၀၁၆ ) ႏွစ္ခုကုိ ေရွ႕ဆုံး အပုိင္း၂ပုိင္းအျဖစ္ထားခဲ႔တယ္။ တတိယပုိင္းစာအုပ္ကေတာ႔ ပညာေရးရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္တစ္ခုလုိ႔ ဆုိရမယ္႔ ဒီမုိကေရစီ ပညာေရး သေဘာသဘာ၀အေၾကာင္းေရးသားေဖာ္ျပထားတဲ႔ ဒီမုိကေရစီပညာေရး (၂၀၁၅) အေၾကာင္းကုိေတြ႔ရမယ္။ စတုတၳကေတာ႔ လူ႔အခြင္႔အေရးႏွင္႔ဒီမုိကေရစီ ဂ်ာနယ္မွာ မင္းခက္ရဲ႕ကေလာင္ခြဲ ရန္ႏုိင္၀င္းအမည္နဲ႔ေရးၿပီး ထုတ္ေ၀ခဲ႔တဲ႔ ေက်ာင္းသား အခြင္႔အေရး (၂၀၁၄) စာအုပ္ကုိေဖာ္ျပထားတယ္။ စတုတၳပုိင္းကေတာ႔ တကၠသုိ္လ္ေတြရဲ႕ သမုိင္း ၊ အေျပာင္းအလဲ ၊ ပညာရပ္ေတြ ၊ စာေပေလ႔လာမႈနဲ႔သီအုိရီေတြရဲ႕ အေျပာင္းအလဲနဲ႔ ပညာေရးအင္စတီက်ဴး ရွင္း နဲ႔ဆက္စပ္ေနတ႔ဲ ပါ၀ါ ဆက္ဆံေရးေတြကုိ ေဖာ္ျပထားတဲ႔ တကၠသုိလ္ႏွင္႔စာေပသီအုိရီ (၂၀၀၉ ) ျဖစ္တယ္။ အဆုံးသတ္ပုိင္းေတြကေတာ႔ အသစ္ျပန္လည္ျဖည္႔စြက္ထားတဲ႔ သင္ရုိးညႊန္းတမ္းသီအုိရီေတြနဲ႔ ပညာေရးေပၚလစီ အေၾကာင္းျဖစ္တယ္။
Myanmar Knowledge Society
ပညာေရးအေတြးအေခၚဆုိတာ က်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာ ေရးသားျပဳစုမႈ အနည္းပါးဆုံး ဘာသာရပ္ေတြထဲ က တစ္ခုလုိ႔ ဆုိရမယ္။ ယခင္က ပညာေရးဆုိတာကုိ အာဏာရွင္စနစ္ကေန သာလ်င္ခ်ဳပ္ကုိင္ထားတာ၊ သင္ရုိးညႊန္တမ္း ၊ ျပဌာန္း စာအုပ္ဆုိတာကုိလည္း အစုိးရရက သူရဲ႕ အာဏာရွင္ အုိင္ဒီယုိလုိဂ်ီကုိ ပုံေဖာ္ေပးမယ္႔ သူေတြနဲ႔သာလ်င္ ျပဳစုထုတ္ေ၀တယ္။ ၿပီးေတာ႔ သူကုိယ္တုိင္က တစ္ႏုိင္ငံလုံး ဒီျပဌာန္း စာအုပ္ကုိသာလ်င္ သင္ၾကားရမယ္လုိ႔ ပညာေရးမွာ အတင္းအဓမၼသြပ္ သြင္း ခဲ႔ၾကတယ္။ ျပည္သူေတြကလည္း ဒီအေပၚမွာေမးခြန္းထုတ္ခြင္႔မရွိေအာင္ အဖိနွိပ္ခံခဲရတယ္။ ပညာေရးဟာ အစုိးရရဲ႕ အလုပ္သက္သက္ပဲ ဆုိတဲ႔ သေဘာသကန္ကုိ အလုိက္သင္႔ေနခဲ႔ၾကတယ္။ အာဏာရွင္ အဆက္ဆက္ရဲ႕ ပညာေရးအေပၚ ဗဟုိခ်က္ကေန ခ်ဳပ္ကုိင္မႈနဲ႔ အသားက်ေနခဲ႔ၾကတယ္။ တကယ္က ပညာေရးဆုိတာ အစိုးရတစ္ခုတည္းရဲ႕ အလုပ္မဟုတ္ဘူး။ အာဏာရွင္သာလ်င္မကပါဘူး ၊ ဒီမုိကေရစီ အစုိးရတစ္ခုတည္းရဲ႕ အလုပ္လည္းမဟုတ္ဘူး။ ပညာေရးက ဗဟုိကေန ခ်ဳပ္ကုိင္ထားလုိ႔ ရတဲ႔ အရာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလုိ ခ်ဳပ္ကုိင္လုိ႔မရဘူးဆုိတဲ႔ သေဘာက ဘာကုိ ထပ္ဆင္႔ေတြးေနသလဲဆုိရင္ ပညာေရးဆုိတာ အုပ္ခ်ဳပ္သူအစုိး ၀ါ ဗဟုိခ်က္ ကသာလ်င္ ခ်ဳပ္ကုိင္ႏုိင္တာမဟုတ္ပဲ ဗဟုိကေနဖယ္ခြာေနတဲ႔ သာမန္ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လုံးနဲ႔ ဆုိင္တယ္ ဆုိတာပဲ ။ ဒါေၾကာင္႔ ေကာင္းမြန္ၿပီး ဒီမုိကေရစီနည္းက်တဲ႔ ပညာေရးမွာ အစုိးရရဲ႕ အခန္းက႑ တစ္ခုသာလ်င္ မကဘူး ၊ ျပည္နယ္ေတြ ၊ ေက်ာင္းသား ၊ မိဘ ၊ ဆရာ ၊ ေက်ာင္းအုပ္သူ ေတြရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင္႔ ၊ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိယ္ပုိင္စုိးခြင္႔ေတြနဲ႔ ပါ သက္ဆုိင္လာတယ္ ။ ယခင္က ပညာေရးရဲ႕ က႑ကုိ အာဏာရွင္ေတြကသာလ်င္ အစစအရာရာခ်ဳပ္ကုိင္ထားတဲ႔ အက်ဳိးဆက္က အမ်ားျပည္သူအေနနဲ႔ ပညာေရး ၊ သင္ရုိးညႊန္တမ္း ၊ ဆရာ မိဘဆက္ဆံေရး ၊ အင္စတီက်ဴးရွင္းေတြရဲ႕ အလုပ္လုပ္ ပုံကို စိတ္၀င္စားမႈနည္းပါလာတာပဲ ။ ပညာေရးဆုိင္ရာေတြမွာ ကုိယ္႔ရဲ႕ အခန္းက႑ မရွိေတာ႔ဘူးဆုိတာကုိ လက္ခံေပးျခင္းနဲ႔ အတူ ပညာေရးအေတြးအေခၚ ၊ ပညာေရးအင္စတီက်ဴးရွင္းေတြ လည္ပတ္အလုပ္လုပ္ပုံေတြအေပၚ စိတ္၀င္စားမႈ နည္းပါး လာတာပဲ ။ တနည္းအားျဖင္႔ ပညာေရးအေတြးအေခၚဆုိတာ ကုိယ္နဲ႔မဆုိင္တဲ႔ အရာအျဖစ္ေတာင္မွ သက္မွတ္လာခဲ႔ ၾကတယ္။ တကယ္က ပညာေရးတစ္ခုအေပၚ အစုိးရသာမက ၊လူအားလုံး ပါ၀င္ၿပီး သူ႔ေနရာနဲ႔ သူ ပါ၀င္အားထုတ္ ရမယ္ ဆုိတာကုိ သာ လက္ခံမယ္ဆုိရင္ ပညာေရးအေတြးအေခၚ ၊အယူအဆေတြ ၊ သင္ရုိးညႊန္တမ္း အေတြးအေခၚ ေတြ ၊ တကၠသုိလ္ နဲ႔ ပတ္သတ္တဲ႔ အယူအဆေတြဟာ ကုိယ္နဲ႔ ဆုိင္လာၿပီ ျဖစ္တယ္။ ထပ္ၿပီးဆုိရရင္ပညာေရးဆုိတာ လူတစ္စု ခ်ဳပ္ကုိင္အုပ္စုိးတဲ႔ အရာမဟုတ္ေတာ႔ဘူးဆုိရင္ ပညာေရးဆုိတာ သက္ဆုိင္ရာ ပညာရွင္ေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အေတြးအေခၚ အယူအဆ ၊ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္မႈနဲ႔ သက္ဆုိင္တယ္။ ဒီလုိ သက္ဆုိင္လာၿပီဆုိတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘ၀ ေကာင္းမြန္တဲ႔ ရွင္သန္ ေနထုိင္မႈအတြက္ ပညာေရးအေၾကာင္းဟာ မရွိမျဖစ္ေလ႔လာရမယ္႔ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုျဖစ္လာလိမ္႔မယ္ ။လူတုိင္းလူတိုင္း ေလ႔လာအားထုတ္ရမယ္႔ ပညာရပ္ တစ္ခုျဖစ္လာမယ္။ ၿပီးေတာ႔ အၿမဲ ေ၀ဖန္စမ္းစစ္ေနရမယ္႔ အရာတစ္ခုအျဖစ္ အမ်ားျပည္သူရဲ႕ ႏွလုံးသားထဲမွာ ကိန္းေအာင္းလာမွာျဖစ္တယ္ ။ ယေန႔ ျမန္မာ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္းက တစ္သီးပုဂလလူသားဟာ ကုိယ္႔ရဲ႕ မသိစိတ္ထဲကုိ သိပၸံနည္းက် ေၾကာင္းက်ဳိးဆင္ျခင္မႈကင္းမဲ႔တဲ႔ တန္ဖုိးစံ ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ၊ အစဥ္အလာ ဆုိတာေတြ ႏွစ္ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ ၾကာေအာင္ သြပ္သြင္းခံခဲ႔ ရတယ္ ။ ဒီအရာေတြကုိ တစ္ဦးခ်င္းအေနနဲ႔ေရာ ၊ ပညာေရးအင္စတီက်ဴးရွင္းအေနနဲ႔ ပါျပန္လည္ခုခံ ေနဖုိ႔ လုိတယ္။ တကယ္လုိ႔ ေကာင္းမြန္တဲ႔ ပညာေရးစနစ္ဆီကုိ တုိးတက္ေအာင္ေဖာ္ေဆာင္ေတာ႔မယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ရွိေနတဲ႔ အာဏာရွင္တန္ဖုိးစံေတြ ၊ အုိမင္းေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ႔ တန္ဖုိးစံေတြကုိ အၿမဲ စိန္ေခၚေနဖုိ႔ လုိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီစာအုပ္ပါ Destructive education အပုိင္းမွာပါတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ အျမင္အရ ဆုိရရင္ “ယေန႔ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ရဲ႕ ပညာေရးဟာ ေရွ႕က အာဏာရွင္တန္ဖုိးစံေတြကုိ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဖ်က္ရင္း ဒီမုိကေရစီပညာေရး တန္ဖုိးစံေတြကုိ တည္ေဆာက္ရင္းဆုိတဲ႔ အလုပ္ႏွစ္ခုကုိ တၿပဳိင္တည္းအလုပ္လုပ္ေပးေနတဲ႔ ပညာေရးျဖစ္ဖုိ႔အေရးႀကီးတယ္ ။ ပညာေရးေပၚ လစီအေပၚ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ တီထြင္ဖန္တီးမႈဟာ ေရွ႕က အာဏာရွင္တန္ဖုိး စံေတြကုိ ဖ်က္ရင္း တီထြင္ဖန္တီးမႈကုိ လုပ္ရင္းဆုိတဲ႔ Destructive Creation မ်ဳိးသာလ်င္ျဖစ္သင္႔တယ္ ။ စနစ္ဆုိးတစ္ခုရဲ႕ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာလႊမ္းမုိးခံထားရတဲ႔ တန္ဖုိးစံေတြနဲ႔လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ဘယ္အရာကုိမွ အလြယ္တကူအစားထုိးလုိက္၇ုံနဲ႔ အလုိလုိေအာင္ျမင္သြားမွမဟုတ္ ဘူး လုိ႔ ယုံၾကည္ရင္ေတာ႔ျဖင္႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ အာဏာရွင္တန္ဖုိးစံေတြကုိ ဖ်က္ရင္းဒီမုိကေရစီ တန္ဖုိးစံေတြကုိတည္ ေဆာက္ရင္း ဆုိတဲ႔ အလုပ္ႏွစ္ခုကုိ တၿပဳိင္တည္းလုပ္ေပးႏုိင္တဲ႔ ေပၚလစီ ၊ သင္ၾကားပုံ ၊ သင္ယူပုံ ၊သင္ရုိးညႊန္းတမ္းေတြကုိ ျပဳစုထားသင္႔ တယ္ ။” လုိ႔ပဲ ဆုိရရင္ ။ အဲဒီလုိ ပညာေရးအတြင္း အုိမင္း ေဟာင္းႏြမ္းတဲ႔ အာဏာရွင္တန္ဖုိးစံေတြကုိ ဖ်က္ဖုိ႔ ဆုိတာ ပညာေရးအင္စတီက်ဴးရွင္းအတြင္းရဲ႕ ေနရာစုံမွာ တင္မက၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ေန႔စဥ္လူမႈဘ၀အတြင္းမွာပါ ဖ်က္ပစ္ေနရမွာျဖစ္တယ္ ။ အေၾကာင္းကေတာ႔ ပညာေရးအင္စတီက်ဴးရွင္း နဲ႔ ေန႔စဥ္လူမႈေနမႈ ပုံစံေတြဟာအျပန္အလွန္ ဒုိင္ယာေလာ႔ခ္ လုပ္ေနတဲ႔အတြက္ပါပဲ ။
မင္းခက္ရဲ (၁၆ ၊ ဇန္န၀ါရီ ၊ ၂၀၁၇)
စာအုပ္ႏွင္႔ပတ္သတ္၍
ဒီစာအုပ္ဟာ ၂၀၁၃ခုနွစ္ ပညာေရးအေတြးအေခၚနွင္႔ အယူအဆမ်ား စာအုပ္ကုိ အေျခခံရင္း တျခားေသာ စာအုပ္ေတြနဲ႔ ျပန္လည္ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ႔ စာအုပ္ျဖစ္တယ္။ ပညာေရးအေတြးအေခၚအယူအဆမ်ား (၂၀၁၃ ) ကုိ အစဆုံးေဖာ္ျပထားၿပီး ပညာေရးေကာင္းတစ္ခု တည္ေဆာက္ေတာ႔မယ္ဆုိရင္ အေျခခံအက်ဆုံး နဲ႔ အေရးႀကီးဆုံးျဖစ္တဲ႔ မူလတန္းပညာေရးအေၾကာင္းေရးသားေဖာ္ျပထားတဲ႔ မူလတန္းပညာေရးအေတြးအေခၚ (၂၀၁၆ ) ႏွစ္ခုကုိ ေရွ႕ဆုံး အပုိင္း၂ပုိင္းအျဖစ္ထားခဲ႔တယ္။ တတိယပုိင္းစာအုပ္ကေတာ႔ ပညာေရးရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္တစ္ခုလုိ႔ ဆုိရမယ္႔ ဒီမုိကေရစီ ပညာေရး သေဘာသဘာ၀အေၾကာင္းေရးသားေဖာ္ျပထားတဲ႔ ဒီမုိကေရစီပညာေရး (၂၀၁၅) အေၾကာင္းကုိေတြ႔ရမယ္။ စတုတၳကေတာ႔ လူ႔အခြင္႔အေရးႏွင္႔ဒီမုိကေရစီ ဂ်ာနယ္မွာ မင္းခက္ရဲ႕ကေလာင္ခြဲ ရန္ႏုိင္၀င္းအမည္နဲ႔ေရးၿပီး ထုတ္ေ၀ခဲ႔တဲ႔ ေက်ာင္းသား အခြင္႔အေရး (၂၀၁၄) စာအုပ္ကုိေဖာ္ျပထားတယ္။ စတုတၳပုိင္းကေတာ႔ တကၠသုိ္လ္ေတြရဲ႕ သမုိင္း ၊ အေျပာင္းအလဲ ၊ ပညာရပ္ေတြ ၊ စာေပေလ႔လာမႈနဲ႔သီအုိရီေတြရဲ႕ အေျပာင္းအလဲနဲ႔ ပညာေရးအင္စတီက်ဴး ရွင္း နဲ႔ဆက္စပ္ေနတ႔ဲ ပါ၀ါ ဆက္ဆံေရးေတြကုိ ေဖာ္ျပထားတဲ႔ တကၠသုိလ္ႏွင္႔စာေပသီအုိရီ (၂၀၀၉ ) ျဖစ္တယ္။ အဆုံးသတ္ပုိင္းေတြကေတာ႔ အသစ္ျပန္လည္ျဖည္႔စြက္ထားတဲ႔ သင္ရုိးညႊန္းတမ္းသီအုိရီေတြနဲ႔ ပညာေရးေပၚလစီ အေၾကာင္းျဖစ္တယ္။
Myanmar Knowledge Society
Mandalay-university-family-2006 အာဏာရွင္ အဆက္ဆက္ရဲ႕ ပညာေရးအေပၚ ဗဟုိခ်က္ကေန ခ်ဳပ္ကုိင္မႈနဲ႔ အသားက်ေနခဲ႔ၾကတယ္။
တကယ္က ပညာေရးဆုိတာ အစိုးရတစ္ခုတည္းရဲ႕ အလုပ္မဟုတ္ဘူး။ အာဏာရွင္သာလ်င္မကပါဘူး ၊ ဒီမုိကေရစီ အစုိးရတစ္ခုတည္းရဲ႕ အလုပ္လည္းမဟုတ္ဘူး။
ပညာေရးက ဗဟုိကေန ခ်ဳပ္ကုိင္ထားလုိ႔ ရတဲ႔ အရာမဟုတ္ဘူး။
တကယ္က ပညာေရးဆုိတာ အစိုးရတစ္ခုတည္းရဲ႕ အလုပ္မဟုတ္ဘူး။ အာဏာရွင္သာလ်င္မကပါဘူး ၊ ဒီမုိကေရစီ အစုိးရတစ္ခုတည္းရဲ႕ အလုပ္လည္းမဟုတ္ဘူး။
ပညာေရးက ဗဟုိကေန ခ်ဳပ္ကုိင္ထားလုိ႔ ရတဲ႔ အရာမဟုတ္ဘူး။
No comments:
Post a Comment