Monday, May 19, 2014

When people are isolated from human contact, their mind can do some truly bizarre things, says Michael Bond. Why does this happen? Related




When people are isolated from human contact, their mind can do some truly bizarre things, says Michael Bond. Why does this happen?
Related
How to combat the loneliness of space travel
How to combat loneliness in space
(Thinkstock)
Can we ever hibernate humans?
(Thinkstock)
Inside the minds of the ‘dead’
How a movie changed one man’s vision
Awoken from a 2D world
Cold front
The loneliest job in the world
(SPL)
Loneliness rising among elderly

A poll of 2,000 over-65s found 10% described themselves as often or always lonely

Sarah Shourd’s mind began to slip after about two months into her incarceration. She heard phantom footsteps and flashing lights, and spent most of her day crouched on all fours, listening through a gap in the door.

That summer, the 32-year-old had been hiking with two friends in the mountains of Iraqi Kurdistan when they were arrested by Iranian troops after straying onto the border with Iran. Accused of spying, they were kept in solitary confinement in Evin prison in Tehran, each in their own tiny cell. She endured almost 10,000 hours with little human contact before she was freed. One of the most disturbing effects was the hallucinations.

“In the periphery of my vision, I began to see flashing lights, only to jerk my head around to find that nothing was there,” she wrote in the New York Times in 2011. “At one point, I heard someone screaming, and it wasn’t until I felt the hands of one of the friendlier guards on my face, trying to revive me, that I realised the screams were my own.”

We all want to be alone from time to time, to escape the demands of our colleagues or the hassle of crowds. But not alone alone. For most people, prolonged social isolation is all bad, particularly mentally. We know this not only from reports by people like Shourd who have experienced it first-hand, but also from psychological experiments on the effects of isolation and sensory deprivation, some of which had to be called off due to the extreme and bizarre reactions of those involved. Why does the mind unravel so spectacularly when we’re truly on our own, and is there any way to stop it?

Inside prison walls, solitude can play disturbing tricks on the mind (Flickr/Cyri)

We’ve known for a while that isolation is physically bad for us. Chronically lonely people have higher blood pressure, are more vulnerable to infection, and are also more likely to develop Alzheimer’s disease and dementia. Loneliness also interferes with a whole range of everyday functioning, such as sleep patterns, attention and logical and verbal reasoning. The mechanisms behind these effects are still unclear, though what is known is that social isolation unleashes an extreme immune response – a cascade of stress hormones and inflammation. This may have been appropriate in our early ancestors, when being isolated from the group carried big physical risks, but for us the outcome is mostly harmful.

Yet some of the most profound effects of loneliness are on the mind. For starters, isolation messes with our sense of time. One of the strangest effects is the ‘time-shifting’ reported by those who have spent long periods living underground without daylight. In 1961, French geologist Michel Siffre led a two-week expedition to study an underground glacier beneath the French Alps and ended up staying two months, fascinated by how the darkness affected human biology. He decided to abandon his watch and “live like an animal”. While conducting tests with his team on the surface, they discovered it took him five minutes to count to what he thought was 120 seconds.

A similar pattern of ‘slowing time’ was reported by Maurizio Montalbini, a sociologist and caving enthusiast. In 1993, Montalbini spent 366 days in an underground cavern near Pesaro in Italy that had been designed with Nasa to simulate space missions, breaking his own world record for time spent underground. When he emerged, he was convinced only 219 days had passed. His sleep-wake cycles had almost doubled in length. Since then, researchers have found that in darkness most people eventually adjust to a 48-hour cycle: 36 hours of activity followed by 12 hours of sleep. The reasons are still unclear.

After emerging from a nine week stint in underground darkness, Michel Siffre needed to wear a blindfold to protect his eyes (Getty Images)

As well as their time-shifts, Siffre and Montalbini reported periods of mental instability too. But these experiences were nothing compared with the extreme reactions seen in notorious sensory deprivation experiments in the mid-20th Century.

In the 1950s and 1960s, China was rumoured to be using solitary confinement to “brainwash” American prisoners captured during the Korean War, and the US and Canadian governments were all too keen to try it out. Their defence departments funded a series of research programmes that might be considered ethically dubious today.

The most extensive took place at McGill University Medical Center in Montreal, led by the psychologist Donald Hebb. The McGill researchers invited paid volunteers – mainly college students – to spend days or weeks by themselves in sound-proof cubicles, deprived of meaningful human contact. Their aim was to reduce perceptual stimulation to a minimum, to see how their subjects would behave when almost nothing was happening. They minimised what they could feel, see, hear and touch, fitting them with translucent visors, cotton gloves and cardboard cuffs extending beyond the fingertips. As Scientific American magazine reported at the time, they had them lie on U-shaped foam pillows to restrict noise, and set up a continuous hum of air-conditioning units to mask small sounds.

After only a few hours, the students became acutely restless. They started to crave stimulation, talking, singing or reciting poetry to themselves to break the monotony. Later, many of them became anxious or highly emotional. Their mental performance suffered too, struggling with arithmetic and word association tests.

Sensory deprivation can cause hallucinations - sometimes starting with geometric shapes or points of light, and then getting stranger... (Akuei/Flickr)

But the most alarming effects were the hallucinations. They would start with points of light, lines or shapes, eventually evolving into bizarre scenes, such as squirrels marching with sacks over their shoulders or processions of eyeglasses filing down a street. They had no control over what they saw: one man saw only dogs; another, babies.

Some of them experienced sound hallucinations as well: a music box or a choir, for instance. Others imagined sensations of touch: one man had the sense he had been hit in the arm by pellets fired from guns. Another, reaching out to touch a doorknob, felt an electric shock.

When they emerged from the experiment they found it hard to shake this altered sense of reality, convinced that the whole room was in motion, or that objects were constantly changing shape and size.

Distressing end

The researchers had hoped to observe their subjects over several weeks, but the trial was cut short because they became too distressed to carry on. Few lasted beyond two days, and none as long as a week. Afterwards, Hebb wrote in the journal American Psychologist that the results were “very unsettling to us… It is one thing to hear that the Chinese are brainwashing their prisoners on the other side of the world; it is another to find, in your own laboratory, that merely taking away the usual sights, sounds, and bodily contacts from a healthy university student for a few days can shake him, right down to the base.”

In 2008, clinical psychologist Ian Robbins recreated Hebb’s experiment in collaboration with the BBC, isolating six volunteers for 48 hours in sound-proofed rooms in a former nuclear bunker. The results were similar. The volunteers suffered anxiety, extreme emotions, paranoia and significant deterioration in their mental functioning. They also hallucinated: a heap of 5,000 empty oyster shells; a snake; zebras; tiny cars; the room taking off; mosquitoes; fighter planes buzzing around.

A clip from BBC Horizon’s Total Isolation experiment – read more information about the programme here.

Why does the perceptually deprived brain play such tricks? Cognitive psychologists believe that the part of the brain that deals with ongoing tasks, such as sensory perception, is accustomed to dealing with a large quantity of information, such as visual, auditory and other environmental cues. But when there is a dearth of information, says Robbins, “the various nerve systems feeding in to the brain’s central processor are still firing off, but in a way that doesn’t make sense. So after a while the brain starts to make sense of them, to make them into a pattern.” It creates whole images out of partial ones. In other words, it tries to construct a reality from the scant signals available to it, yet it ends up building a fantasy world.

Such mental failures should perhaps not surprise us. For one thing, we know that other primates do not fare well in isolation. One of the most graphic examples is psychologist Harry Harlow’s experiments on rhesus macaque monkeys at the University of Wisconsin-Madison during the 1960s, in which he deprived them of social contact after birth for months or years. They became, he observed, “enormously disturbed” even after 30 days, and after a year were “obliterated” socially, incapable of interaction of any kind. (A comparable social fracturing has been observed in humans: consider the children rescued from Romanian orphanages in the early 1990s, who after being almost entirely deprived of close social contact since birth grew up with serious behavioural and attachment issues.)

We may crave solitude occasionally, but in the long term it's not good for us physically or mentally (Getty Images)

Secondly, we derive meaning from our emotional states largely through contact with others. Biologists believe that human emotions evolved because they aided co-operation among our early ancestors who benefited from living in groups. Their primary function is social. With no one to mediate our feelings of fear, anger, anxiety and sadness and help us determine their appropriateness, before long they deliver us a distorted sense of self, a perceptual fracturing or a profound irrationality. It seems that left too much to ourselves, the very system that regulates our social living can overwhelm us.

Take the 25,000 inmates held in “super-maximum security” prisons in the US today. Without social interaction, supermax prisoners have no way to test the appropriateness of their emotions or their fantastical thinking, says Terry Kupers, a forensic psychiatrist at the Wright Institute in Berkeley, California, who has interviewed thousands of supermax prisoners. This is one of the reasons many suffer anxiety, paranoia and obsessive thoughts. Craig Haney, a psychologist at the University of California, Santa Cruz, and a leading authority on the mental health of inmates in the US, believes that some of them purposefully initiate brutal confrontations with prison staff just to reaffirm their own existence – to remember who they are.

Coping strategy

Social isolation is not always debilitating, however. Are some better than others at coping? And can you train yourself to resist the worst effects? Here scientists have fewer hard answers, but we can at least look to the lessons of individuals who thrived – or floundered – under isolation.

When Shourd was imprisoned in Iran, she was arguably among the least-equipped people to cope, because her incarceration came out of the blue. People in her circumstances have their world suddenly inverted, and there is nothing in the manner of their taking – no narrative of sacrifice, or enduring for a greater good – to help them derive meaning from it. They must somehow find meaning in their predicament – or mentally detach themselves from their day-to-day reality, which is a monumental task when alone.

Hussain Al-Shahristani managed it. He was Saddam Hussein’s chief nuclear adviser before he was tortured and shut away in Abu Ghraib prison near Baghdad after refusing on moral grounds to cooperate on the development of an atomic weapon. He kept his sanity during 10 years of solitary confinement by taking refuge in a world of abstractions, making up mathematical problems which he then tried to solve. He is now deputy energy minister of Iraq. Edith Bone, a medical academic and translator, followed a similar strategy during the seven years she spent imprisoned by the Hungarian communist government after World War Two, constructing an abacus out of stale bread and counting out an inventory of her vocabulary in the six languages she spoke fluently.

Some believe a military background may help prevent the worst effects of isolation (Thinkstock)

Such experiences may be easier to take if you belong to a military organisation. Keron Fletcher, a consultant psychiatrist who has helped debrief and treat hostages, says mock detention and interrogation exercises of the kind he himself underwent while serving with the Royal Air Force are a good preparation for the shock of capture. “They teach you the basics of coping,” he says. “Also, you know your buddies will be busting a gut to get you back in one piece. I think the military are less likely to feel helpless or hopeless. Hopelessness and helplessness are horrible things to live with and they erode morale and coping ability.”

US senator John McCain is a good example of how a military mindset bestows psychological advantages. His five-and-a-half years as a prisoner of war in Vietnam, during which he refused to yield to his interrogators, actually seemed to strengthen him. Though note what he had to say about the two years he spent in isolation: “It’s an awful thing, solitary. It crushes your spirit and weakens your resistance more effectively than any other form of mistreatment… The onset of despair is immediate, and it is a formidable foe.”

Extreme reality

Psychologists who study how people cope with isolation have learnt much from solo explorers and mountaineers. For many adventurers deprived of human company – albeit voluntarily – the landscape itself can serve as an effective surrogate, drawing them out of themselves into the beauty or grandeur of their surroundings. Norwegian psychologist Gro Sandal at the University of Bergen in Norway, who has interviewed many adventurers about how they cope in extreme environments, says that transcending the reality of their situation in this way is a common coping mechanism. “It makes them feel safer. It makes them feel less alone.”

A similar psychological mechanism could explain why shipwrecked mariners marooned on islands have been known to anthropomorphise inanimate objects, in some cases creating a cabal of imaginary companions with whom to share the solitude. It sounds like madness but is likely a foil against it. Take the way sailor Ellen MacArthur nicknamed her trimaran “Mobi”, during her record-breaking solo circumnavigation of the globe in 2005. During the voyage she signed emails to her support team “love e and mobi”, and in her published account uses “we” rather than “I”.

Sailors have been known to combat the loneliness of the ocean by anthropomorphising inanimate objects (Thinkstock)

There is no more poignant illustration of the power of solitude to sink one person while lifting up another than the stories of Bernard Moitessier and Donald Crowhurst, two of the competitors in the 1968 Sunday Times Golden Globe round-the-world yacht race. The trophy, offered to the first sailor to complete a solo non-stop circumnavigation of the globe, was won in 313 days by Robin Knox-Johnston, the only one out of nine starters to finish. He seemed to relish being alone with his boat, but not as much as Moitessier, an ascetic Frenchman who practised yoga on deck and fed cheese to the shearwater birds that shadowed him. Moitessier found the experience so fulfilling, and the idea of returning to civilisation so distasteful, that he abandoned the race despite a good chance of victory and just kept on sailing, eventually landing in Tahiti after travelling more than halfway round the world again. “I continue non-stop because I am happy at sea,” he declared, “and perhaps because I want to save my soul.”

Crowhurst, meanwhile, was in trouble from the start. He left England ill-prepared and sent fake reports about his supposed progress through the southern seas while never actually leaving the Atlantic. Drifting aimlessly for months off the coast of South America, he became increasingly depressed and lonely, eventually retreating to his cabin and consolidating his fantasies in a rambling 25,000-word philosophical treatise before jumping overboard. His body was never found.

What message can we take from these stories of endurance and despair? The obvious one is that we are, as a rule, considerably diminished when disengaged from others. Isolation may very often be the “sum total of wretchedness”, as the writer Thomas Carlyle put it. However, a more upbeat assessment seems equally valid: it is possible to connect, to find solace beyond ourselves, even when we are alone. It helps to be prepared, and to be mentally resilient. But we shouldn’t underestimate the power of our imagination to knock over prison walls, penetrate icy caves or provide make-believe companions to walk with us.

This article is based on the book The Power of Others by Michael Bond (Oneworld Publications).

If you would like to comment on this, or anything else you have seen on Future, head over to our Facebook or Google+ page, or message us on Twitter.

When people are isolated from human contact, their mind can do some truly bizarre things, says Michael Bond. Why does this happen?
Related
How to combat the loneliness of space travel
How to combat loneliness in space
(Thinkstock)
Can we ever hibernate humans?
(Thinkstock)
Inside the minds of the ‘dead’
How a movie changed one man’s vision
Awoken from a 2D world
Cold front
The loneliest job in the world
(SPL)
Loneliness rising among elderly

A poll of 2,000 over-65s found 10% described themselves as often or always lonely

Sarah Shourd’s mind began to slip after about two months into her incarceration. She heard phantom footsteps and flashing lights, and spent most of her day crouched on all fours, listening through a gap in the door.

That summer, the 32-year-old had been hiking with two friends in the mountains of Iraqi Kurdistan when they were arrested by Iranian troops after straying onto the border with Iran. Accused of spying, they were kept in solitary confinement in Evin prison in Tehran, each in their own tiny cell. She endured almost 10,000 hours with little human contact before she was freed. One of the most disturbing effects was the hallucinations.

“In the periphery of my vision, I began to see flashing lights, only to jerk my head around to find that nothing was there,” she wrote in the New York Times in 2011. “At one point, I heard someone screaming, and it wasn’t until I felt the hands of one of the friendlier guards on my face, trying to revive me, that I realised the screams were my own.”

We all want to be alone from time to time, to escape the demands of our colleagues or the hassle of crowds. But not alone alone. For most people, prolonged social isolation is all bad, particularly mentally. We know this not only from reports by people like Shourd who have experienced it first-hand, but also from psychological experiments on the effects of isolation and sensory deprivation, some of which had to be called off due to the extreme and bizarre reactions of those involved. Why does the mind unravel so spectacularly when we’re truly on our own, and is there any way to stop it?

Inside prison walls, solitude can play disturbing tricks on the mind (Flickr/Cyri)

We’ve known for a while that isolation is physically bad for us. Chronically lonely people have higher blood pressure, are more vulnerable to infection, and are also more likely to develop Alzheimer’s disease and dementia. Loneliness also interferes with a whole range of everyday functioning, such as sleep patterns, attention and logical and verbal reasoning. The mechanisms behind these effects are still unclear, though what is known is that social isolation unleashes an extreme immune response – a cascade of stress hormones and inflammation. This may have been appropriate in our early ancestors, when being isolated from the group carried big physical risks, but for us the outcome is mostly harmful.

Yet some of the most profound effects of loneliness are on the mind. For starters, isolation messes with our sense of time. One of the strangest effects is the ‘time-shifting’ reported by those who have spent long periods living underground without daylight. In 1961, French geologist Michel Siffre led a two-week expedition to study an underground glacier beneath the French Alps and ended up staying two months, fascinated by how the darkness affected human biology. He decided to abandon his watch and “live like an animal”. While conducting tests with his team on the surface, they discovered it took him five minutes to count to what he thought was 120 seconds.

A similar pattern of ‘slowing time’ was reported by Maurizio Montalbini, a sociologist and caving enthusiast. In 1993, Montalbini spent 366 days in an underground cavern near Pesaro in Italy that had been designed with Nasa to simulate space missions, breaking his own world record for time spent underground. When he emerged, he was convinced only 219 days had passed. His sleep-wake cycles had almost doubled in length. Since then, researchers have found that in darkness most people eventually adjust to a 48-hour cycle: 36 hours of activity followed by 12 hours of sleep. The reasons are still unclear.

After emerging from a nine week stint in underground darkness, Michel Siffre needed to wear a blindfold to protect his eyes (Getty Images)

As well as their time-shifts, Siffre and Montalbini reported periods of mental instability too. But these experiences were nothing compared with the extreme reactions seen in notorious sensory deprivation experiments in the mid-20th Century.

In the 1950s and 1960s, China was rumoured to be using solitary confinement to “brainwash” American prisoners captured during the Korean War, and the US and Canadian governments were all too keen to try it out. Their defence departments funded a series of research programmes that might be considered ethically dubious today.

The most extensive took place at McGill University Medical Center in Montreal, led by the psychologist Donald Hebb. The McGill researchers invited paid volunteers – mainly college students – to spend days or weeks by themselves in sound-proof cubicles, deprived of meaningful human contact. Their aim was to reduce perceptual stimulation to a minimum, to see how their subjects would behave when almost nothing was happening. They minimised what they could feel, see, hear and touch, fitting them with translucent visors, cotton gloves and cardboard cuffs extending beyond the fingertips. As Scientific American magazine reported at the time, they had them lie on U-shaped foam pillows to restrict noise, and set up a continuous hum of air-conditioning units to mask small sounds.

After only a few hours, the students became acutely restless. They started to crave stimulation, talking, singing or reciting poetry to themselves to break the monotony. Later, many of them became anxious or highly emotional. Their mental performance suffered too, struggling with arithmetic and word association tests.

Sensory deprivation can cause hallucinations - sometimes starting with geometric shapes or points of light, and then getting stranger... (Akuei/Flickr)

But the most alarming effects were the hallucinations. They would start with points of light, lines or shapes, eventually evolving into bizarre scenes, such as squirrels marching with sacks over their shoulders or processions of eyeglasses filing down a street. They had no control over what they saw: one man saw only dogs; another, babies.

Some of them experienced sound hallucinations as well: a music box or a choir, for instance. Others imagined sensations of touch: one man had the sense he had been hit in the arm by pellets fired from guns. Another, reaching out to touch a doorknob, felt an electric shock.

When they emerged from the experiment they found it hard to shake this altered sense of reality, convinced that the whole room was in motion, or that objects were constantly changing shape and size.

Distressing end

The researchers had hoped to observe their subjects over several weeks, but the trial was cut short because they became too distressed to carry on. Few lasted beyond two days, and none as long as a week. Afterwards, Hebb wrote in the journal American Psychologist that the results were “very unsettling to us… It is one thing to hear that the Chinese are brainwashing their prisoners on the other side of the world; it is another to find, in your own laboratory, that merely taking away the usual sights, sounds, and bodily contacts from a healthy university student for a few days can shake him, right down to the base.”

In 2008, clinical psychologist Ian Robbins recreated Hebb’s experiment in collaboration with the BBC, isolating six volunteers for 48 hours in sound-proofed rooms in a former nuclear bunker. The results were similar. The volunteers suffered anxiety, extreme emotions, paranoia and significant deterioration in their mental functioning. They also hallucinated: a heap of 5,000 empty oyster shells; a snake; zebras; tiny cars; the room taking off; mosquitoes; fighter planes buzzing around.

A clip from BBC Horizon’s Total Isolation experiment – read more information about the programme here.

Why does the perceptually deprived brain play such tricks? Cognitive psychologists believe that the part of the brain that deals with ongoing tasks, such as sensory perception, is accustomed to dealing with a large quantity of information, such as visual, auditory and other environmental cues. But when there is a dearth of information, says Robbins, “the various nerve systems feeding in to the brain’s central processor are still firing off, but in a way that doesn’t make sense. So after a while the brain starts to make sense of them, to make them into a pattern.” It creates whole images out of partial ones. In other words, it tries to construct a reality from the scant signals available to it, yet it ends up building a fantasy world.

Such mental failures should perhaps not surprise us. For one thing, we know that other primates do not fare well in isolation. One of the most graphic examples is psychologist Harry Harlow’s experiments on rhesus macaque monkeys at the University of Wisconsin-Madison during the 1960s, in which he deprived them of social contact after birth for months or years. They became, he observed, “enormously disturbed” even after 30 days, and after a year were “obliterated” socially, incapable of interaction of any kind. (A comparable social fracturing has been observed in humans: consider the children rescued from Romanian orphanages in the early 1990s, who after being almost entirely deprived of close social contact since birth grew up with serious behavioural and attachment issues.)

We may crave solitude occasionally, but in the long term it's not good for us physically or mentally (Getty Images)

Secondly, we derive meaning from our emotional states largely through contact with others. Biologists believe that human emotions evolved because they aided co-operation among our early ancestors who benefited from living in groups. Their primary function is social. With no one to mediate our feelings of fear, anger, anxiety and sadness and help us determine their appropriateness, before long they deliver us a distorted sense of self, a perceptual fracturing or a profound irrationality. It seems that left too much to ourselves, the very system that regulates our social living can overwhelm us.

Take the 25,000 inmates held in “super-maximum security” prisons in the US today. Without social interaction, supermax prisoners have no way to test the appropriateness of their emotions or their fantastical thinking, says Terry Kupers, a forensic psychiatrist at the Wright Institute in Berkeley, California, who has interviewed thousands of supermax prisoners. This is one of the reasons many suffer anxiety, paranoia and obsessive thoughts. Craig Haney, a psychologist at the University of California, Santa Cruz, and a leading authority on the mental health of inmates in the US, believes that some of them purposefully initiate brutal confrontations with prison staff just to reaffirm their own existence – to remember who they are.

Coping strategy

Social isolation is not always debilitating, however. Are some better than others at coping? And can you train yourself to resist the worst effects? Here scientists have fewer hard answers, but we can at least look to the lessons of individuals who thrived – or floundered – under isolation.

When Shourd was imprisoned in Iran, she was arguably among the least-equipped people to cope, because her incarceration came out of the blue. People in her circumstances have their world suddenly inverted, and there is nothing in the manner of their taking – no narrative of sacrifice, or enduring for a greater good – to help them derive meaning from it. They must somehow find meaning in their predicament – or mentally detach themselves from their day-to-day reality, which is a monumental task when alone.

Hussain Al-Shahristani managed it. He was Saddam Hussein’s chief nuclear adviser before he was tortured and shut away in Abu Ghraib prison near Baghdad after refusing on moral grounds to cooperate on the development of an atomic weapon. He kept his sanity during 10 years of solitary confinement by taking refuge in a world of abstractions, making up mathematical problems which he then tried to solve. He is now deputy energy minister of Iraq. Edith Bone, a medical academic and translator, followed a similar strategy during the seven years she spent imprisoned by the Hungarian communist government after World War Two, constructing an abacus out of stale bread and counting out an inventory of her vocabulary in the six languages she spoke fluently.

Some believe a military background may help prevent the worst effects of isolation (Thinkstock)

Such experiences may be easier to take if you belong to a military organisation. Keron Fletcher, a consultant psychiatrist who has helped debrief and treat hostages, says mock detention and interrogation exercises of the kind he himself underwent while serving with the Royal Air Force are a good preparation for the shock of capture. “They teach you the basics of coping,” he says. “Also, you know your buddies will be busting a gut to get you back in one piece. I think the military are less likely to feel helpless or hopeless. Hopelessness and helplessness are horrible things to live with and they erode morale and coping ability.”

US senator John McCain is a good example of how a military mindset bestows psychological advantages. His five-and-a-half years as a prisoner of war in Vietnam, during which he refused to yield to his interrogators, actually seemed to strengthen him. Though note what he had to say about the two years he spent in isolation: “It’s an awful thing, solitary. It crushes your spirit and weakens your resistance more effectively than any other form of mistreatment… The onset of despair is immediate, and it is a formidable foe.”

Extreme reality

Psychologists who study how people cope with isolation have learnt much from solo explorers and mountaineers. For many adventurers deprived of human company – albeit voluntarily – the landscape itself can serve as an effective surrogate, drawing them out of themselves into the beauty or grandeur of their surroundings. Norwegian psychologist Gro Sandal at the University of Bergen in Norway, who has interviewed many adventurers about how they cope in extreme environments, says that transcending the reality of their situation in this way is a common coping mechanism. “It makes them feel safer. It makes them feel less alone.”

A similar psychological mechanism could explain why shipwrecked mariners marooned on islands have been known to anthropomorphise inanimate objects, in some cases creating a cabal of imaginary companions with whom to share the solitude. It sounds like madness but is likely a foil against it. Take the way sailor Ellen MacArthur nicknamed her trimaran “Mobi”, during her record-breaking solo circumnavigation of the globe in 2005. During the voyage she signed emails to her support team “love e and mobi”, and in her published account uses “we” rather than “I”.

Sailors have been known to combat the loneliness of the ocean by anthropomorphising inanimate objects (Thinkstock)

There is no more poignant illustration of the power of solitude to sink one person while lifting up another than the stories of Bernard Moitessier and Donald Crowhurst, two of the competitors in the 1968 Sunday Times Golden Globe round-the-world yacht race. The trophy, offered to the first sailor to complete a solo non-stop circumnavigation of the globe, was won in 313 days by Robin Knox-Johnston, the only one out of nine starters to finish. He seemed to relish being alone with his boat, but not as much as Moitessier, an ascetic Frenchman who practised yoga on deck and fed cheese to the shearwater birds that shadowed him. Moitessier found the experience so fulfilling, and the idea of returning to civilisation so distasteful, that he abandoned the race despite a good chance of victory and just kept on sailing, eventually landing in Tahiti after travelling more than halfway round the world again. “I continue non-stop because I am happy at sea,” he declared, “and perhaps because I want to save my soul.”

Crowhurst, meanwhile, was in trouble from the start. He left England ill-prepared and sent fake reports about his supposed progress through the southern seas while never actually leaving the Atlantic. Drifting aimlessly for months off the coast of South America, he became increasingly depressed and lonely, eventually retreating to his cabin and consolidating his fantasies in a rambling 25,000-word philosophical treatise before jumping overboard. His body was never found.

What message can we take from these stories of endurance and despair? The obvious one is that we are, as a rule, considerably diminished when disengaged from others. Isolation may very often be the “sum total of wretchedness”, as the writer Thomas Carlyle put it. However, a more upbeat assessment seems equally valid: it is possible to connect, to find solace beyond ourselves, even when we are alone. It helps to be prepared, and to be mentally resilient. But we shouldn’t underestimate the power of our imagination to knock over prison walls, penetrate icy caves or provide make-believe companions to walk with us.

This article is based on the book The Power of Others by Michael Bond (Oneworld Publications).

If you would like to comment on this, or anything else you have seen on Future, head over to our Facebook or Google+ page, or message us on Twitter.

Friday, April 25, 2014

Are we science literates/ Xenophobia/ 2 6 APRIL 2014./ 2 nov. 2015


April 26, 2014 at 9:18am

Xenophobia comes from the Greek words ξένος (xenos), meaning "strange," "foreigner," and φόβος (phobos), meaning "fear."[1]

Xenophobia can manifest itself in many ways involving the relations and perceptions of an ingroup towards an outgroup, including a fear of losing identity, suspicion of its activities, aggression, and desire to eliminate its presence to secure a presumed purity.[2] Xenophobia can also be exhibited in the form of an "uncritical exaltation of another culture" in which a culture is ascribed "an unreal, stereotyped and exotic quality".[3]
Vienna Declaration and Programme of Action urges all governments to take immediate measures and to develop strong policies to prevent and combat all forms and manifestations of racism, xenophobia or related intolerance, where necessary by enactment of appropriate legislation including penal measure.[4]

Definitions

Dictionary definitions of xenophobia include: deep-rooted, irrational hatred towards foreigners (Oxford English Dictionary; OED), unreasonable fear or hatred of the unfamiliar (Webster's).[5]


Two forms

The first is a population group present within a society that is not considered part of that society.[citation needed] Often they are recent immigrants, but xenophobia may be directed against a group which has been present for centuries, or became part of this society through conquest and territorial expansion. This form of xenophobia can elicit or facilitate hostile and violent reactions, such as mass expulsion of immigrants, pogroms or in other cases, genocide.[citation needed]

The second form of xenophobia is primarily cultural, and the objects of the phobia are cultural elements which are considered alien. All cultures are subject to external influences, but cultural xenophobia is often narrowly directed, for instance, at foreign loan words in a national language. It rarely leads to aggression against individual persons, but can result in political campaigns for cultural or linguistic purification. In addition, entirely xenophobic societies tend not to be open to interactions from anything "outside" themselves, resulting in isolationism that can further increase xenophobia.[citation needed.

Causes

The following are ways one would develop a general and more often a specific type of Xenophobia:[original research?]

A physically or economicly negative experience with a particular group which is then over-generalized to all members of that group.
An emotional experience with other groups or specific alien populist group.
Rational or analytical reasons for the revulsion.
Classical conditioning, that is when someone is conditioned to having a fear or repulse from aliens generally, or, from specific group. Ways to instill it would be Dehumanization, mostly by propaganda, for example: a video containing group members shown distorted, erroneous, and in proportional phases of horror sounding.
Imitating others, mainly these that are close to the individual, or, in many cases, societal norms of a nation.26 april 2014.

Friday, March 28, 2014

Interview with ဦးလနန္ (KIO spokesperson) on peace process.


https://www.facebook.com/157832161040093/photos/a.157836414373001.34662.157832161040093/297080907115217/?type=1&theater
Interview with ဦးလနန္(KIO spokesperson) on peace process.


Zawzaw Zaw shared Zawzaw Zaw's photo.
“ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္မႈ အားရစရာ မရွိေသးဘူး” March 28, 2014 ဧရာ၀တီ

ဦးလနန္သည္ ကခ်င္ လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ (KIO) ကို ၁၉၈၉ ခုႏွစ္တြင္ စတင္ ဝင္ေရာက္လာၿပီး ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ အထိ ေက်ာင္းဆရာ အျဖစ္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။
၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ အထိ KIO ကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ အမ်ိဳးသား ညီလာခံကို တက္ေရာက္ခဲ့သည္။
၂၀၀၉ မွ ၂၀၁၀ အထိ KIO တြင္ တုိင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဘက္သို႔ေရာက္ရွိၿပီး KIO တြဲဖက္ အတြင္း ေရး မႉး တာ၀န္ယူထားသူ ျဖစ္သည္။
ဦးလနန္အား လက္ရွိ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး၊ စစ္ေရး အေျခအေနမ်ားကို ဧရာဝတီ သတင္းဌာန ျမန္မာ ပိုင္း သတင္းေထာက္ နန္းဆုိင္ႏြမ္ ႏွင့္ အဂၤလိပ္ပိုင္း သတင္းေထာက္ ရင္စႏိုင္းတို႔က ကခ်င္ျပည္နယ္ လုိင္ဇာၿမိဳ႕ရွိ KIO ဌာနခ်ဳပ္ တြင္ သီးသန္႔ ေတြ႔ဆံု ေမးျမန္း ထားပါသည္။

ေမး။ ။ ကခ်င္ လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္(KIA) နဲ႔ ျမန္မာအစိုးရ လက္ရွိ တုိက္ပြဲ အေျခအေန ဘယ္လို ရွိပါသလဲ။

ေျဖ။ ။ တိုက္ပြဲေတြေတာ့ ေလ်ာ့တယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ ရပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စု ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္ေရး ေကာ္မတီနဲ႔ အၿမဲ တမ္း ေဆြးေႏြးတဲ့ ေနရာမွာ တုိက္ပြဲ အရွိန္၊ အႀကိမ္ အေရအတြက္ ေလ်ာ့က်ဖို႔ ေဆြးေႏြးတာ ရွိတယ္။ တုိက္ပြဲက နည္းေတာ့ နည္း တယ္။မရွိဘူး လံုးဝ ေပ်ာက္သြားၿပီေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အခုျဖစ္တဲ့ တုိက္ပြဲက ပံုစံ ကြဲျပား သြားတယ္။ အရင္တုန္းက အတင္း အဓမၼ ထိုးစစ္ ဆင္မယ္။ အခုေတာ့ အတင္း အဓမၼ ထုိးစစ္ ဆင္တဲ့ ပံုစံ မဟုတ္ဘဲ က်ေနာ္တုိ႔ ရွိတဲ့ စခန္းကို အလစ္ ဝင္တုိက္တဲ့ တုိက္ပြဲ ပံုစံ ရွိတယ္။
တိုက္ပြဲေတာ့ လံုးဝ မရွိဘူးလို႔ ေျပာလုိ႔ မရေသးဘူး။ တုိက္ပြဲေတာ့ ရွိတယ္။ ျဖစ္ေပၚတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြက ေျပာင္း တယ္။ ေမး။ ။ တုိက္ပြဲပံုစံ ေျပာင္းတယ္ ဆုိတာက ဘယ္လုိ ေျပာင္းသြားတာလဲ။

ေျဖ။ ။ အရင္တုန္းကေတာ့ အင္နဲ႔အားနဲ႔ေပါ့။ ထိုးစစ္ကို သံုးေလးေၾကာင္းနဲ႔ ထိုးစစ္ဆင္တာေပါ့။ အခုေတာ့ အဲဒီလုိ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ KIA ရဲ့ ဘယ္ေရွ႕တန္း စခန္း အလစ္ ဝင္တုိက္လုိ႔ ရမယ္ ဆုိတဲ့ အကြက္က်က် စီစဥ္တာေပါ့။ တခ်ိဳ႕ ေနရာကေတာ့ ဝင္တုိက္ ဝင္စီးၿပီးမွ တပတ္ႏွစ္ပတ္ေန ျပန္ဆုတ္ သြားတဲ့ ဟာမ်ိဳး၊ ဒါေပမယ့္ တုိက္ပြဲကေတာ့ ျဖစ္သြားၿပီ၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ လူေတြကလည္း ေနရာ ဖယ္ ေပး လုိက္ရတာ ရွိတာေပါ့။ သူတုိ႔ေတြ႔လည္း အ့ဲဒီမွာ တပတ္ တႏွစ္၊ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ တလေလာက္ ေနၿပီး ျပန္ဆုတ္ သြားတယ္။ ေျပာရမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ျမန္မာအစိုးရက နယ္ေျမသိမ္းတဲ့ တုိက္ပြဲ ပံုစံ မဟုတ္ဘဲ ဝင္စီးၿပီး အလစ္ ဝင္တုိက္တာေပါ့။ ျမန္မာအစိုးရ စစ္ေၾကာင္းက ၾကားဝင္ၿပီးေတာ့ ျဖတ္တိုက္တာမ်ိဳး လုပ္ေတာ့ သူတုိ႔ရွိတဲ့ စခန္းကိုလည္း က်ေနာ္တုိ႔ အလစ္ ဝင္တုိက္ၿပီး ပံုစံ ေျပာင္း လာတာေပါ့။ အစိုးရ စစ္တပ္ကေတာ့ ခုနက ေျပာသလို အားနည္းခ်က္ အကြက္ကို ရွာၿပီး ဆက္တိုက္ လုပ္တယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ ရပါတယ္။

ေမး။ ။ အစိုးရဘက္က သစ္ေမွာင္ခို ရွင္းလင္းမႈေၾကာင့္ တုိက္ပြဲေတြ ျဖစ္ရတယ္လုိ႔ ေျပာတဲ့အေပၚ ဘယ္လုိ ျမင္ပါသလဲ။

ေျဖ။ ။ အဓိကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ KIO အဖြဲ႔အစည္းကို အမ်ိဳးမ်ဳိး ဥပေဒ ဆန္႔က်င္ၿပီး ဥပေဒ ျပင္ပမွာ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ၾကတယ္ ေျပာတယ္။ အမွန္တကယ္ သစ္ေတြလုပ္တဲ့ ကိစၥကေတာ့ အခုမွ လုပ္တဲ့ကိစၥ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔က သစ္ေတြ လုပ္တာေတြ မရွိ ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သစ္ကုန္သည္ေတြ က်ေနာ္တို႔ နယ္ေျမကို ျဖတ္ရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဆက္ေၾကး၊ အခြန္ေကာက္တာ လုပ္တာ ေတာ့ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ဘက္မွာလည္း အခြန္ ဦးစီးဌာန ဆုိတာ ရွိပါတယ္။
အခြန္ကို တင္းၾကပ္တဲ့ ေကာ္မတီလည္း ရွိတယ္။ အခု ဒီသစ္ေတြ ကိစၥကေတာ့ ေျပာမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ ထြက္တဲ့ သစ္၊ ပိေတာက္၊ တန္မလမ္း၊ ကြ်န္းေတြ အပါအဝင္ သစ္ေတြ အားလံုး သစ္မာေတြ အားလံုးက မႏၲေလးတုိင္း၊ စစ္ကိုင္းတိုင္းေတြမွာ ေပါက္တာပါ။ တဆင့္ၿပီး တဆင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္ကို ျဖတ္ၿပီး တ႐ုတ္နယ္စပ္ ေမွာင္ခိုလမ္းေၾကာင္း ေဖာ္ၾကတယ္။ ဒီလုိ လမ္းေၾကာင္းေဖာ္တဲ့ ေနရာမွာ လမ္းေၾကာင္းတုိင္းမွာ စစ္တပ္ေတြ ရွိတယ္။ စစ္တပ္ေတြကို လာဘ္ထုိးၿပီး ျဖတ္လာတယ္။ တေန႔ကို ကား အစီး ၅၀၊ ၆၀ ေလာက္ ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ KIA တပ္က လိုင္ဇာၿမိဳ႕ နန္ဆန္ယန္ ေက်းရြာမွာ စခန္း အဆုံုးပဲ။ ဗန္းေမာ္ ျမစ္ႀကီးနား ကားလမ္းမွာဆို အစုိးရ စစ္တပ္က လံုၿခံဳေရး ယူထားပါတယ္။ နယ္စပ္ေရာက္ဖုိ႔ အတြက္ သူတုိ႔ေတြက တဆင့္ၿပီး တဆင့္ တက္လာတယ္လုိ႔ သိရတယ္။ KIA ကို သစ္နဲ႔ စီးပြားရွာတယ္လို႔ ႏုိင္ငံတကာကို ျမင္ေအာင္ လုပ္တာပါပဲ။
ၿပီးေတာ့ သစ္ကရတဲ့ ပိုက္ဆံေတြကို လက္နက္ေတြ စစ္ဆင္ေရးေတြ လုပ္ေနတယ္ ဆုိတာကို မီးေမွာင္း ထိုးျပခ်င္တာပါ။

ေမး။ ။ သစ္ေမွာင္ခိုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး KIO နဲ႔ ျမန္မာအစိုးရ တုိက္ပြဲ ဘယ္ႏွႀကိမ္ေလာက္ ျဖစ္သြားခဲ့လဲ။

ေျဖ။ ။ တုိက္ပြဲ အႀကိမ္ ၂၀ေလာက္ ရွိပါတယ္။၂၀၁၃ ႏွစ္ကုန္ကေန အခုထိေပါ့။ မန္စီၿမိဳ႕နယ္မွာလည္း အစိုးရက သစ္ကုမၸဏီ တခ်ိဳ႕ကို ပါမစ္ေပးတာ ရွိတယ္။ သစ္ ပါမစ္ေပးတယ္ ဆိုတာ ေတာ္တာ္မ်ားမ်ားက တ႐ုတ္ျပည္ကို ဝင္သြားတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ကို သြားတဲ့ သစ္ေတြဟာ အစိုးရ ပါမစ္ ရၿပီးသား၊ သစ္ေတာ ဦးစီးဌာန ရထားတဲ့ ပါမစ္ေတြပါ။ သစ္ေတြက မန္စီၿမိဳ႕နယ္ကေန တ႐ုတ္ျပည္ကို ဝင္တာ အေကာင္းဆံုး လမ္းေၾကာင္းပါပဲ။ သစ္ကို အေၾကာင္း ျပၿပီးေတာ့ တုိက္ပြဲ ျဖစ္ေနတာပါ။ ေမး။ ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲေတြ လုပ္ေနတဲ့ အေပၚမွာ KIO ရဲ့ သေဘာထားက ဘယ္လုိ ရွိပါလဲ။ ေျဖ။ ။ က်ေနာ္တို႔ KIO ရဲ့ သေဘာထားက ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပဲြ လုပ္တဲ့ အခါမွာ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး အင္အား စုစည္းၿပီး ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးၾကမယ္လုိ႔ က်ေနာ္တို႔ အၿမဲတမ္း ေျပာေနပါတယ္။ တုိင္းရင္းသား အဖြဲ႔အစည္းေတြက တုိက္ တြန္းတဲ့ အတြက္ ညီလာခံေတြ လုပ္ျဖစ္တာပါ။ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးတဲ့ လမ္းစေပၚ မေရာက္ရွိ ေသးပါဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္ လို႔ ေျပာၾကေပမယ့္ လုပ္ငန္းစဥ္က အေကာင္အထည္ မေဖာ္ေသးဘူး။ ေလာ္ခီးလာမွာ အဓိက ေဆြးေႏြးတဲ့ တႏိုင္ငံလံုး အတိုင္း အတာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး စာခ်ဳပ္ မူၾကမ္းကို ေရးဆြဲၾကတယ္။ အဲဒီ မူၾကမ္းကို ျပည္ေထာင္စု ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္ေရး ေကာ္မတီနဲ႔ ညိွၾကမယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေရးဆြဲတဲ့ စာတမ္းကို စစ္တပ္အဖြဲ႔က မလိုခ်င္တဲ့ ပံုစံ ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ သိရတယ္။ အဆိုးျမင္ ေန တယ္လုိ႔လည္း သိရတယ္။ KIO အေနနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အားရစရာ မေတြ႔ရေသးဘူး။

ေမး။ ။ KIO အေနနဲ႔ ဘယ္အခ်ိန္မွာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ ထုိးဖို႔ ျဖစ္ႏုိင္မလဲ။ မူၾကမ္းကို အတည္ျပဳၿပီးတဲ့ အခါ ျဖစ္ႏုိင္မလား။


ေျဖ။ ။ အမွန္ေတာ့ KIO ေျပာထားတာက ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲ သြားမယ္။ ႏိုင္ငံေရး ညိွႏိွဳင္း ၿပီးေတာ့ လုပ္သြားတဲ့ အခါ တုိက္ပြဲ ဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး။ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး သူဟာသူ ေျပၿငိမ္းသြားၿပီး တႏိုင္ငံလံုး အတုိင္းအတာ သြားမယ္ ဆိုရင္ တိုက္ပြဲေတြလည္း ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလုိ႔ က်ေနာ္တို႔ လက္ခံထားပါတယ္။ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး ကိစၥၥဆိုတာ သူတုိ႔အေနနဲ႔လည္း အမ်ားႀကီး လုပ္လာ ၿပီးပါၿပီ
။ အေကာင္အထည္ ေဖာ္တာလည္း မရွိခဲ့ဘူး။ အခုက်န္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး လုပ္တာ ေတာ္ေတာ္ မ်ားတယ္။ ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ၾကဘူး။ ဆက္ဆံေရး ႐ံုးေတာ့ ဖြင့္ၾကတယ္။ ဆက္ဆံေရး႐ုံးဖြင့္ၿပီး ႏိုင္ငံ ေရး ေဆြးေႏြးမႈေတြ မရွိရင္ ဘာမွ လုပ္စရာ မရွိဘူး။ ဒီအေတြ႔အႀကံဳေတြ က်ေနာ္တို႔ အမ်ားႀကီး ရခဲ့ၿပီးၿပီ။ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲေတြ လုပ္ဖုိ႔ တုိက္တြန္းတယ္။ႏုိင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲ လုပ္ဖို႔ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးဆုိတာ ႏိုင္ငံေရး ေျပလည္သြားတဲ့ အခါမွာ တုိက္ပြဲ ျဖစ္စရာ အေၾကာင္း မရွိေတာ့ဘူး။ ဒါကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ KIOက ေျပာဆိုခ်က္ေပါ့။
ဒါေပမယ့္ ညီလာခံ လုပ္ လာတဲ့ အခါမွာ က်န္တဲ့ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ့ သေဘာထားကို လုိက္ေလ်ာေပးတာေတြ လုပ္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လုိင္ဇာမွာ လုပ္တ့ဲ ညီလာခံမွာ က်ေနာ္တို႔ တဆင့္ေလွ်ာ့ေပးတာ လုပ္ေပးပါတယ္။ အားလံုး တညီတညြတ္ ပါဝင္ၿပီး ေဆြးေႏြးတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ေရာက္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵပါ။ KIO ကေနၿပီး ျပန္ၿပီီး ေျပာတာက တႏုိင္ငံလံုး အတုိင္းအတာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး လုပ္မယ္ဆိုရင္ လက္မွတ္ထုိးဖို႔ မလုပ္ခင္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ မူတခု ေရးဆြဲရမယ္။ ႏိုင္ငံေရး မူေဘာင္ ႏုိင္ငံေရး ေဆြးေႏြးေရး လမ္းျပမူေဘာင္ေပါ့။ လက္မွတ္ ထုိးၿပီးတဲ့ အခါမွာ ႏုိင္ငံ ေရး ေဆြးေႏြးမႈကို ဘယ္လုိ အဆင့္နဲ႔ လုပ္သြားၾကမွာလဲ။ ဘယ္အခ်ိန္ ကာလမွာ ဘယ္လုိ လုပ္ၾကမွာလဲ ဆုိတာ ႏုိင္ငံေရး လုပ္ ငန္း စဥ္ ေရးၾကမယ္။ အဲဒီလုိ ေရးၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးမႈ မူေဘာင္ကို က်ေနာ္တုိ႔ဘက္ေရာ သူတုိ႔ဘက္ေရာ လက္ခံမယ္ဆုိရင္ တႏိုင္ငံ လုံး အတုိင္းအတာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ေရး ထုိးမယ္။ က်ေနာ္တို႔ဘက္က အဆင့္ ေလွ်ာ့ခ်ထားတာ ရွိတယ္။ က်န္ တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းက အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ ေရးထုိး ထားၾကတယ္ေလ။ က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း သူတုိ႔အားလံုးနဲ႔ကို ဝုိင္းဝန္း လုပ္ရမယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆမွာ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲ ဆိုတဲ့ အဆင့္ကို အပစ္အခတ္ ရပ္ဆုိင္းေရး ဆုိတဲ့အဆင့္ ေလွ်ာ့တဲ့ အေနနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ထုိးၾကမယ္။ မထိုးခင္မွာ ဘာကို သေဘာတူ ထားၾကမယ္ဆုိရင္ ထုိးၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာလုပ္ရမယ့္ ႏုိင္ငံေရး ေဆြးေႏြးမႈ လမ္းျပ မူေဘာင္ ေရးဆြဲၾကမယ္။ ေမး။ ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္မႈ ကိစၥမွာ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ပါဝင္လာဖို႔ေရာ ဘယ္လုိ စဥ္းစားထားလဲ။ ေျဖ။ ။ KIO အဖြဲ႔အစည္းကေတာ့ နဂိုကတည္းက ေျပာဆုိေနတဲ့ ဒီေဆြးေႏြးမွာ ဘယ္သူနဲ႔မွ ေတြ႔ၾကမယ္ ဆုိတာကို ေစ်းဆစ္ တာ မရွိပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ဘက္မွာလဲ ေဆြးေႏြးတဲ့ အဖြဲ႔ ကိုယ္စားလွယ္ ဖြဲ႔ထားမယ္။ အစိုးရ ကိုယ္စားျပဳ ႏုိင္ငံေတာ္ကေန တဆင့္ အေနနဲ႔ ကိုယ္စားျပဳရင္ ဘယ္အဖြဲ႔မဆုိ ေတြ႔မယ္ဆုိတာ လုပ္ထားပါတယ္။ ဦးေအာင္မင္းက သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ႏိုင္ငံ ေတာ္ အဆင့္ ေကာ္မတီ ျဖစ္တယ္လုိ႔ နားလည္ ထားတယ္။ ေျပာဆုိမႈ ေဆြးေႏြးခ်က္ အားလံုးဟာ အစိုးရရဲ့ ကိုယ္စား ေျပာဆုိ ေဆြးေႏြးခ်က္လို႔ သေဘာထားတယ္။ တကယ္လုိ႔ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ပါမယ္ဆုိရင္လည္း က်ေနာ္တုိ႔ဘက္က ေဆြးေႏြးမွာပါ၊ မပါဘူးဆိုရင္ ဆက္ၿပီး သြားမွာပါ။

ေမး။ ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲမွာ စစ္တပ္ အခန္းက႑ မပါလာဘူး ဆိုရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ဘယ္ေလာက္ အထိ ထိန္းသိမ္း ထား ႏိုင္မွာလဲ။

ေျဖ။ ။ အခုထိ ဦးေအာင္မင္း လုပ္ေနတဲ့ ကိစၥေပၚမွာ စစ္တပ္ကေန သေဘာထား မွန္မွန္ကန္ကန္ ျပည့္ျပည့္ဝဝနဲ႔ ေထာက္ခံ တာ မေတြ႔ရေသးဘူး၊ က်ေနာ္တို႔ ေဆြးေႏြးပြဲ လုပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ စစ္တပ္ အေနနဲ႔ အင္တိုက္ အားတုိက္ သေဘာထား ျပည့္ျပည့္ဝဝ မပါဘူး ဆုိတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေနာက္တခုက ဒီေဆြးေႏြးပြဲ လုပ္မယ့္ လုပ္ငန္းစဥ္ အခ်ိန္ကာလမွာ သူတို႔ စစ္ေၾကာင္းေတြ စစ္ဆင္ ေရး ေတြ လွဳပ္ရွားတာ အၿမဲတမ္း အျပည့္ ရွိေနတယ္၊ေဆြးေႏြးပြဲ လုပ္ေတာ့မယ္ ဆိုတာနဲ႔ တပတ္အလိုမွာ စစ္ေၾကာင္းေတြ လႈပ္ရွားတာ အၿမဲတမ္း ရိွတယ္၊ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ျမင့္စိုး ပါတယ္ ဆုိတာကလည္း ႏုိင္ငံတကာ ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ ပါတဲ့ သေဘာပါ၊ ဒါကို ၾကည့္ျခင္း အားျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အေပၚမွာ သေဘာထား ျပည့္ျပည့္ဝဝ မပါေသးဘူး။

ေမး။ ။ သမၼတက ၂၀၁၄ မွာ တႏုိင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ ထိုးႏုိင္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းမႈကို ဘယ္လို ျမင္ပါလဲ။

ေျဖ။ ။ အဓိက လက္မွတ္ထိုးတယ္ ဆုိတာ စာခ်ဳပ္ေပၚ ထုိးတာပါ။ ဘယ္ႏွႀကိမ္ ထုိးထုိး ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ တကယ္ပဲ ဒီႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ေျဖရွင္းမယ့္ ဆႏၵက အခုထိ မေတြ႔ရေသးဘူး။ တုိ္င္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အေပၚမွာထားတဲ့ သူတို႔ စစ္ေရး လႈပ္ရွားမႈေတြက အျပင္း အထန္ လုပ္ေနၾကတယ္၊ တကယ္လုိ႔ KIO ကေန ၿပီးေတာ့ ထိုးစစ္ဆင္မႈကို ပိတ္ပင္တာ မလုပ္ဘူး ဆုိရင္ တုိက္ပြဲေတြ ဆက္ၿပီး ေတာ့ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ျဖစ္ေနမွာပါ။ ၂၀၁၃-၂၀၁၄မွာလဲ ျဖစ္ေနမွာပါ၊ သူတို႔ဘက္က ျပင္းျပင္းထန္ထန္ မျဖစ္ေအာင္ ေလာ္ခီးလာ ညီလာခံကေန တဆင့္ ေဆြးေႏြးပြဲ အဆင့္ျမင့္ လာမယ္ ဆုိတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရွိေတာ့ မလုပ္တာပါ။ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က လက္မွတ္ ထုိးၾကမယ္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲတာ အားလံုး ၿပီးသြားၿပီ ဆုိတာမ်ိဳး ေျပာေနေပမယ့္ လက္မွတ္ မထိုးခင္မွာ တုိင္းရင္းသားေတြ ယံုၾကည္လာႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ တခုမွ မရွိဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ လက္မွတ္ ထုိးတယ္ ဆိုတာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြဆီက သိပ္ၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ ေတာင္းတတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ အမွန္ တကယ္ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ ဘာေတြ ေျပာဆို ဘာေတြ ေဆြးေႏြး ၾကမယ္ဆိုတာ အဓိက အခ်က္ပါ။ ပထမ လက္မွတ္ထိုးမယ့္ အဆင့္ ေတာင္မွ စစ္တပ္ကေနၿပီး သူတို႔သေဘာဆႏၵကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုတာေတြ ၾကားသိရတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေျပာေျပာပါ။ လက္မွတ္ ထုိးတယ္ ဆိုတာ စာရြက္ထဲမွာပဲ ျဖစ္သြားၿပီး ဘာမွ တန္ဖိုး မရွိဘူး။ အခုထိ လက္မွတ္ ထုိးျဖစ္တယ္ ဆုိရင္ေတာ့ အခု အစိုးရ ေနၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံတကာကေန မ်က္ႏွာပန္း လွသြားမယ္၊ က်ေနာ္တို႔ တုိင္းရင္းသား ေဒသေတြမွာေတာ့ ဘာမွ အေကာင္အထည္ ေဖာ္လာ ႏုိင္စရာ မရွိပါဘူး၊ တကယ္လုိ႔မ်ား အမွန္တကယ္ပဲ အပစ္ အခတ္ ရပ္စဲေရးကို ျပည့္ဝတဲ့ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး ျဖစ္ခ်င္တယ္ ဆုိရင္ စစ္ဆင္ေရး အင္အားေတြ ေလွ်ာ့ခ် သင့္တယ္။ က်ေနာ္ တို႔ ဦးေအာင္မင္းနဲ႔ ေတြတဲ့ ေနရာမွာ ႀကိမ္ဖန္မ်ားမ်ား လုပ္ေနေပမယ့္ စစ္တပ္က အသင့္ပံုစံ မ်ားမ်ား လုပ္ေနၾကတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းေတြ ေျပာေနပါေစ၊ တဖက္မွာ သူတို႔ လွဳပ္ရွားမႈေတြက နဂိုပံုစံပဲ ျဖစ္ေနေတာ့ သိပ္ၿပီးေတာ့ ထူးျခားမႈ မရွိဘူး။ အဓိကေတာ့ အစိုးရ အဖြဲ႔အစည္း အာဏာရ အဖြဲ႔အစည္းေတြက ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ေျပေျပလည္လည္ ေျဖရွင္းၾကဖို႔ ဆိုတာ အေရးႀကီးတယ္။

ေမး။ ။ ဒါဆုိရင္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ျဖစ္လာႏုိင္တယ္လို႔ ခန္႔မွန္း ထားပါသလဲ။

ေျဖ။ ။ အမွန္တကယ္ သူတုိ႔ဘက္က စိတ္ဆႏၵ ျဖဴစင္တယ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်မယ္ဆိုရင္ေတာ့ လြယ္ပါတယ္။ အားလံုးက ဒီျမန္မာ ႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ တုိင္းရင္းသားေတြပါပဲ။ သူစိမ္းေတြလည္း မဟုတ္ဘူး။ ညိႇႏႈိင္းလို႔ရတဲ့ လူေတြပါ။ တုိင္းရင္းသားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဆႏၵကို တိတိက်က် ခုိင္မာတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မရွိတာ ေၾကာင့္မလုိ႔ ဒီအခ်ိန္ကာလနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ခန္႔မွန္းရ ခက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တကယ္လုိ႔မ်ား ဒီျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ အာဏာရအစိုးရ ပံုသဏၭာန္ ေျပာင္းသြားမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီျပႆနာက လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္နဲ႔ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ႀကံ့ခိုင္ ဖြ႔႔ံၿဖိဳးေရး ပါတီကို ကိုယ္စားျပဳ ဒီအစိုးရ လုပ္ေနတဲ့ အဖြဲ႔နဲ႔ ဆုိေတာ့ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔မွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ ဘက္ကေတာ့ ခန္႔မွန္းလို႔ မရေသးပါဘူး။ ေမး။ ။ လက္ရွိ တ႐ုတ္ျပည္ အခန္းက႑ေရာ ဘယ္လို ရွိလဲ။ ေျဖ။ ။ ေဆြးေႏြးမႈ အပိုင္းမွာ တ႐ုတ္ အစုိးရရဲ႕ပါဝင္မႈက မရွိဘူးလုိ႔ ေျပာလုိ႔ မရဘူး။ ဖိအား အမ်ားႀကီး ေပးတယ္။ တုိက္ပြဲ ျပင္း ထန္တဲ့ အခိ်န္မွာ တ႐ုတ္ အစိုးရက အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး ျမန္ျမန္လုပ္ဖို႔လာၿပီး ဖိအားေပးတာ ရွိတယ္။ သူတုိ႔က ျဖစ္ေနတဲ့ တိုက္ ပြဲ ဟာ ႏုိင္ငံေရး ျပည္တြင္းစစ္ ဆိုတာ နားမလည္ဘူး။ တ႐ုတ္အစိုးရ နားလည္တာက သူတို႔ နယ္စပ္ထဲမွာ တည္ၿငိမ္ဖို႔ တုိက္ပြဲေတြ မျဖစ္ဘူး၊ တုိက္ပြဲေတြ ရပ္သြားတဲ့ အခါမွာ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ့ အက်ိဳးစီးပြား အေနနဲ႔ အမ်ားႀကီး ကုန္သြယ္ လာမယ္၊ ကုန္သြယ္မႈ တိုးလာ မယ္ ဆုိတာပဲ ရွိတယ္၊ အခု ျဖစ္တာကေတာ့ စီးပြားေရး မေျပလည္လုိ႔ ျဖစ္တာပဲလို႔ ခံယူထားတာလို႔ပဲ ထင္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ တုိက္ပြဲ ျပင္းထန္လာတဲ့ အခါမွာ သူတုိ႔ကေန ျမန္မာအစိုးရကို ေျပာကို ေျပာရမယ္၊ မလုပ္ပါနဲ႔ စစ္ဆင္ေရး ေလွ်ာ့ရမယ္ ဆုိတာမ်ိဳး ေျပာရမယ့္ အစား၊ က်ေနာ္တို႔ KIO ကို လာၿပီးေတာ့ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး ျမန္ျမန္လုပ္ဖို႔ ဖိအား လာေပးတယ္။ ဒါက ဘာလဲ ဆုိေတာ့ ဒီအစိုးရ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးမႈမွာ တ႐ုတ္အစိုးရက နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ပါဝင္ေနတယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ ရပါတယ္။ အဲဒီ ေနာက္ပိုင္း၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းမွာ ေဆြးေႏြးမႈ လုပ္တိုင္း ႏိုင္ငံတကာကေန အသိသက္ေသ ပါဝင္ဖုိ႔ ေျပာဆုိတုိင္း တ႐ုတ္ အစိုးရက သူလက္လြတ္သြားမွာ စိုးရိမ္လို႔ သူတို႔ အာရွေရးရာ မရမက ထည့္တာ ရွိတယ္။ ဒါလည္း ေဆြးေႏြးမႈ လမ္းစဥ္ေပၚမွာ သူတို႔ သေဘာထားကို ေပးႏိုင္တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေၾကာင့္ သေဘာထားတယ္လို႔ ခန္႔မွန္းလို႔ ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုေဆြးေႏြးမႈမွာလည္း သူတို႔ေတြ အၿမဲဝင္ၿပီး နားေထာင္ပါတယ္။ တ႐ုတ္ သေဘာထားက ဘာလဲ ဆုိေတာ့သူရဲ့ သတ္မွတ္ ထားတဲ့ လမ္းစဥ္က ရွိၿပီးသား၊ ျပင္ပအေရးမွာ မပါဝင္ မေျပာဆုိတဲ့ဟာ ရွိတယ္။ အဓိက ႏိုင္ငံျခားေရး မူဝါဒေပါ့၊ သူတုိ႔ တ႐ုတ္နယ္စပ္ တေလွ်ာက္မွာ တုိက္ပြဲေတြ မရွိဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ တခု၊ ႏိုင္ငံေရး ဘယ္ လုိ ေျပလည္ နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း သေဘာထား ရွိပံု မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဦးေအာင္မင္းနဲ႔ ေဆြးေႏြးတဲ့အခါမွာ ၾကားေနၿပီးေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ပါဝင္ခ်င္တဲ့သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိတယ္၊ ဂ်ပန္ကလည္း ပါခ်င္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ အနီးဆံုး ဆက္ဆံ ေနရတာက တ႐ုတ္ႏိုင္ငံလုိ႔ ေျပာရမယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ အဝင္အထြက္ KIO သာမက ကခ်င္ျပည္သူ အားလံုး ဒီနယ္စပ္ကူးၿပီး ဆက္ဆံ ေနရေတာ့ ၾကည့္ရတာ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္မိုလို႔ ဂ်ပန္ေတြ ပါဝင္ဖုိ႔ ကိစၥေတြ အေပၚမွာလည္း က်ေနာ္တုိ႔ အမ်ားႀကီး သူတို႔ကို ညင္သာစြာ ကန္႔ကြက္တဲ့ သေဘာ လုပ္ရတယ္။ ေနာက္ၿပီး အိႏိၵယ အစိုးရက ေျပာလာတယ္။ တ႐ုတ္ေတာင္ ပါတာပဲ က်ေနာ္တုိ႔လည္း နယ္စပ္ ႏုိင္ငံပဲေလ။ အိႏိၵယကို ေခၚပါလို႔ ေျပာလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိႏိၵယကိုလည္း ညင္သာစြာ ျငင္းခဲ့ရပါတယ္။ တ႐ုတ္ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ မ်က္ျမင္ ကိုယ္ေတြ႔ေပါ့၊ အၿမဲတမ္း ဝင္ဝင္ထြက္ထြက္နဲ႔ ဆိုေတာ့ ဆက္ဆံၿပီး သြားေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ လက္ခံရတဲ့ သေဘာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေတြ႔ဆံုမႈ အပိုင္းကေတာ့ တ႐ုတ္ရဲ့ ပါဝင္မႈ အမ်ားႀကီး ပါလိမ့္မယ္။ တ႐ုတ္ အစိုးရရဲ႕ ဖိအားေပးမႈ ပိုခံရမွာ က်ေနာ္တုိ႔ တုိင္းရင္းသား အုပ္စုေတြပါ။ ျမန္မာအစိုးရရ့ဲ ဆႏၵကို သူတုိ႔က က်ေနာ္တုိ႔ တုိင္းရင္းသားေတြကို ဖိအားေပးတဲ့ အေနနဲ႔ ေျပာဆုိ သြားတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အင္အားစုေတြကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး ၾကားေနၿပီး ဖ်န္ေျဖေပးတာမ်ိဳး၊ ၾကားေန ဝင္ေရာက္ ေျပာဆုိတာမ်ိဳး၊ အခုထိ မေတြ႔ရေသးဘူး။ အျမန္ဆံုး လက္မွတ္ ေရးထုိးဖို႔ ကိစၥပဲ ေျပာတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ု KIO ေနာက္က် က်န္ခဲ့မယ္။ သူမ်ားေတြ ေတြ႔ၿပီးကုန္ၿပီလို႔ ေျပာတယ္။ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဆက္ၿပီး သြားမယ့္ ေဆြးေႏြးမႈ လမ္းစဥ္ကေတာ့ တ႐ုတ္ အစုိးရကလည္း ၾကားကေန နားေထာင္လု႔ိ ရမယ့္ အဆင့္ပဲလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ သိပ္ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ဆီကလည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရိွဘူး ။

ေမး။ ။ စစ္တပ္က အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးၿပီးရင္ နယ္စပ္မွာ ရွိတဲ့ KIO အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ေနရာကို ႏိုင္ငံေတာ္ အာဏာ လြႊမ္းေစခ်င္တဲ့ သေဘာလား။

ေျဖ။ ။ ဒါကေတာ့ လက္နက္ခ် အလင္းဝင္ၿပီး ဆုိတဲ့ သေဘာပါ။ အရင္တုန္းက နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖြဲ႔ဖို႔ ဖိအားေပးတာ အဲဒီလို သေဘာပါ။ အခုက်ေနာ္တုိ႔က ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု ဝုိင္းၿပီး တည္ေဆာက္ဖို႔ ေျပာေနၾကတယ္။ ဒါဟာ ေတာင္းဆုိမႈ အသစ္ လည္း မဟုတ္ဘူး။ အရင္ကတည္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ သေဘာထား ဖလွယ္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ် လက္မွတ္ေရးထိုးတဲ့ အပိုင္းပါ။ အဲဒီဟာကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ဖို႔ အခု ေျပာေနတာပါ။ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြကလည္း ဘယ္ အဖြဲ႔ အစည္းေတြက ကို္ယ့္ရဲ႕နယ္ေျမ ကုိယ့္ရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ကိုယ့္ရဲ႕ယႏၲရားေတြနဲ႔ ရွိေနရတာပဲ။ က်ေနာ္ တုိ႔ KIOကလည္း အစိုးရငယ္ ပံုစံ တခုပါပဲ။ ပညာေရး ဌာန၊ က်န္းမာေရး ဌာန၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဌာန နယ္စပ္ အဝင္အ ထြက္ အားလံုး က ကိုယ့္လူထုနဲ႔ ကိုယ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈ စီမံခန္႔ခြဲမႈနဲ႔ပဲ လုပ္ေနတာပါ။ ဒါမ်ိဳး လုပ္ျခင္းအားျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ ေဒသမွာရွိတဲ့ လူထု၊ ေဒသခံ လူထုကို ဖိႏွိပ္ဖို႔ လုပ္ေနတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲၿပီး လက္မွတ္ ေရးထိုးတာနဲ႔ ဥပေဒရဲ႕ ေအာက္မွာ ေရာက္ရမယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာပါပဲ။ တရား ဥပေဒ ေဘာင္ အတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္လာသည့္ အဖြဲ႔ဆုိၿပီး မတရား သြတ္သြင္း လုိက္တယ္။ တရား ဥပေဒေဘာင္ အတြင္း အခု လက္မွတ္ ေရးထုိးထားတဲ့ အဖြဲ႔ေတြ အားလံုးကလည္း တရားဥပေဒေဘာင္ အတြင္းလုိ႔ ေျပာတာ ဘယ္သူမွ လက္မခံဘူး။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ အတုိင္း သြားမယ္ဆုိတာ ဘယ္သူမွ လက္မခံပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ KIO အဖြဲ႔အစည္းဟာ တရားဥပေဒေဘာင္ အတြင္း ဝင္ေရာက္လာတဲ့ တုိင္းရင္းသား အဖြဲ႔အစည္း ၁၇ ဖြဲ႔ထဲမွာ မပါဘူးလို႔ အေၾကာင္း ျပန္ထားတယ္။ ဆိုလုိတာက ဘာလဲ ဆုိေတာ့ လက္မွတ္ေတာင္ မထုိးေသးဘူး။ ေနာက္ထပ္လည္း အခုက စၿပီး ျပည္ထာင္စု အဆင့္ ေဆြးေႏြးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဥပေဒ ေဘာင္ အတြင္းသုိ႔ ေရာက္လာတဲ့ တိုင္းရင္းသား မရွိဘူး။ အဲဒီလို လုပ္လုိက္ျခင္းအားျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈက အားလံုးကို သူတို႔ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ လမ္းေၾကာင္း၊ သူတုိ႔ ညြန္ၾကားခ်က္ အတိုင္း ျဖစ္ရမယ္ ဆုိတဲ့သေဘာ ပါတာေပါ့။ ။

“ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္မႈ အားရစရာ မရွိေသးဘူး”

March 28, 2014
ဧရာ၀တီ

၉၂.၄၈က ေထာက္ခံခဲ့ပါတယ္လို႔ ေျပာရဲတာအေတာ္ အရွက္ကင္းမဲ့တဲ့ စကားဘဲလို႔ ယူဆမိပါတယ္။ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ (၇၄ မ်ိဳးဆက္)



တပ္မေတာ္ကအခြင့္အေရးမယူဘူးတဲ့လား?
March 28, 2014 at 8:27pm

တပ္မေတာ္ကအခြင့္အေရးမယူဘူးတဲ့လား?

တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လိႈင္က ၂ဝဝ၈ ဖဲြ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒဟာ

"တစ္ဦးခ်င္းအတြက္၊ ပါတီတစ္ခုအတြက္၊ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုအတြက္၊ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုတစ္ခုအတြက္၊ တပ္မေတာ္အတြက္ ေရးဆြဲျပဌာန္းထားတဲ့မူ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါ့ေၾကာင့္ေထာက္ခံဆႏၵမဲေပးသူ ၉၂.၄၈ ရာခိုင္ႏွႈန္းရဲ႕ ဆႏၵကို ေလးစားရမွာျဖစ္တယ္၊ "လို႔ဆိုသြားတယ္

၂၀၀၈အေျခခံဥပဒဟာျပည္သူေထာက္ခံဆႏၵမဲ ၉၂.၄၈က အတည္ျပဳခဲ့တယ္ ဆိုတာမွန္ရဲ႕လား ။လူ၁၀၀မွာ ၉၂ေယာက္ေလာက္ကအတည္ျပဳခဲ့တယ္ဆိုတာလူတိုင္းေစ့နီးပါးသေဘာတူတယ္သေဘာေပါ့ေနာ္။ဒါဆိုရင္

၁။ ဒီအေျခခံဥပေဒအတည္ျပဳတဲ့ အခ်ိန္မွာျမန္မာျပည္မွာ နာဂစ္မုန္တိုင္းၾကီးတိုက္ျပီး ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚမွာ လူသိန္း နဲ႔ခ်ီေသျပီးသန္းနဲ႕ခ်ီအိုးမဲ့အိမ္မဲ့ျဖစ္ေနတံုး ဒုကၡေရာက္ေနသူေတြကို မကယ္ဘဲကိုယ့္လူမ်ိဳးေတြေသပါေစ အေျခခံဥပေဒဆႏၵခံယူပြဲကိုေတာ့ ရက္အေရြ႕ႏိုင္ဘူးလို႔ လုပ္ခဲ့တာကို ၉၂.၄၈က ေထာက္ခံခဲ့ပါတယ္လို႔ ေျပာရဲတာအေတာ္ အရွက္ကင္းမဲ့တဲ့ စကားဘဲလို႔ ယူဆမိပါတယ္။

၂။ ယေန႔အေျခခံဥပေဒေျပာင္းလဲေပးေရးကို ျမိဳ႕နယ္ေတြ၊ တိုင္းေတြ၊ျပည္နယ္ေတြမွာ ဘာလို႔ျပည္သူေတြက အံုးအံုးၾကြက္ၾကြက္တက္တက္ၾကြၾကြေတာင္းဆိုေနၾကလဲ? သူတို႔ေထာက္ခံမဲေပးလို႔ အတည္ျပဳခဲ့ပါတယ္ဆိုရင္ ဒီလူေတြက ဆန္႔က်င္ဆႏၵျပၾကပါ့မလား? ဆႏၵခံယူပြဲလုပ္တံုးက အခုလိုမိမိဆႏၵကို လြတ္လပ္စြာထုတ္ေဖၚခြင့္ ရွိခဲ့လို႔လားလို႔ တပ္ခ်ဳပ္ကိုေမးခ်င္ပါတယ္။

၃။ တပ္မေတာ္သား၂၅% ေရႊေကာက္ပြဲဝင္စရာမလုိဘဲ လႊတ္ေတာ္မွာလာထိုင္ျပီး ဆံုးျဖတ္မႈေတြမွာ မဲေပးခြင့္ဟာ အခြင့္အေရးယူတာ မဟုတ္ဘူးလား? တပ္ခ်ဳပ္ကသာကာကြယ္ေရး၊ ျပည္ထဲေရး၊ နယ္စပ္ေရးရာဝန္ၾကီးေတြကိုခန္႔ခြင့္ရွိတယ္ဆိုတာ အခြင့္အေရးယူတာ မဟုတ္ဘူးလား? တပ္ခ်ဳပ္ကသာကာကြယ္ေရးနဲ႔လံုျခံဳေရးေကာင္စီမွာ ပါတဲ့၁၁ဦးထဲက ၅ဦးကုိေရြးခ်ယ္ခြင့္ေပးထားတာ အခြင့္အေရးယူတာ မဟုတ္ဘူးလား? ။

၄။ အျခားမေျပာလိုပါဘူး တပ္ခ်ဳပ္ၾကီးကိုစိမ္ေခၚခ်င္ပါတယ္။ ျပည္သူၾကားမွာမေျပာနဲ႔တပ္တြင္းမွာဘဲ အခန္းေတြကိုလံုလံုျခံဳျခံဳကာျပီးခ်ိမ္းေျခာက္မႈမပါဘဲ အေျခခံဥပေဒျပင္သင့္မျပင္သင့္ဆႏၵမဲခံယူၾကည့္ပါ။ ဘယ္လိုတပ္က ရဲေဘာ္ အၾကပ္တပ္သားေတြက ဆႏၵမဲေပးၾကမလဲဆိုတာ တပ္ခ်ဳပ္ၾကီး မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ျပည္သူေတြအျပင္ ရဲေဘာ္ေတြကအစ ဘယ္လိုဆႏၵရွိေနၾကတယ္ ဆိုတာ ေဖၚထုတ္ ၾကည့္ပါလို႔ အၾကံျပဳစိမ္ေခၚ လိုက္ပါတယ္။

ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ (၇၄ မ်ိဳးဆက္)

A "nonsense ritual" not compatible with a democratic traditions.
March 28, 2014 at 9:28am

ကာခ်ဳပ္ကို အေလးျပဳခိုင္းတဲ့အခ်ိန္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တက္ခဲ့တဲ့ ၂ႏွစ္လုံးလုံး အေလးမျပဳခဲ့ဘူး
အားမနာတမ္းေျပရရင္ ကာခ်ဳပ္ကို အေလးျပဳဖို႔ မတန္လို႔အေလးမျပဳတာ
ဒါပဲ /မေက်နပ္ လဲ ?

In a democratic country , i wonder whether such ritual exists.
(After all HE is a puppet of a dictator ?).
i think such "nonsense ritual" is not compatible with a democratic tradition.
It should be abolished.
OR democratic representatives should walk out during such occasions.
ကာခ်ဳပ္ has to report to President.
President is normally a civilian or a veteran(an elected person).
ကာခ်ဳပ္ is a soldier appointed by the President.
ကာခ်ဳပ္ is not an elected person & does not represent people.
President is elected by the people , not by a dictator.
President is HEAD of Executive branch.
In a democratic country , there are 3 branches of govt., viz. Executive, legislative, Judiciary.
Parliament is legislative branch , one of the 3 highest bodies.
It is very improper to SALUTE a non-elected appointee.

Monday, March 17, 2014

အရင္က ပါးစပ္သရမ္းခဲ့တာေတြေတာ့ လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေပၚေနတာေတြရွိေနေတာ့ အတင္းအဓမၼယုံခုိင္းေနလုိ႔ မရေၾကာင္းပါ။Tsawra Tsaw



Tsawra Tsaw
ဒီကေန႔ သမၼတသိန္းစိန္က ျမစ္ႀကီးနားက ဘာသာေရးဆုိင္ရာ အသင္းေတာ္ေတြက လူေတြကုိ ဆန္၊ဆီ ေပးၿပီး “ဘုရားသခင္၏ နာမေတာ္၌ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာေရာက္ပါေစ။” ဆုိၿပီးေတာ့ စည္းရုံးေနတယ္ ၾကားတယ္။ ငါ့အထင္ေျပာရရင္ သူ ကခ်င္စစ္ေရွာင္ေတြ အတြက္ အီးယူဆီက ပုိက္ဆံ၊ အဂၤလန္အစုိးရဆီက ပုိက္ဆံေတြရထားတယ္ စစ္ေရွာင္ျပည္သူေတြေရွ႕ တည့္တည့္ဆုိင္ဆုိင္ေတြ႔ၿပီး ေပးသင့္ စကားေျပာသင့္တယ္လုိ႔ ျမင္တယ္။

ဘာသာေရးဆုိင္ရာလူႀကီးေတြကုိ ႏုိင္ငံေရးအရ ဆြဲမထည့္လုိ႔လဲရတယ္။ ဦးထိပ္ထားသလုိလုိနဲ႔ စကားကုိ မလိမ့္တစ္ပတ္နဲ႔ တစ္ပတ္ရုိက္ဖုိ႔ေတာ့ မႀကံနဲ႔။ လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားေသာ အားျဖင့္ အသင္းေတာ္ေတြက ခင္ဗ်ားလုပ္ခဲ့ ရႈပ္ခဲ့သမွ်ကုိ လုိက္လံကူညီေနၾကရတယ္။

ထားပါေတာ့ ျမစ္ႀကီးနားက လူေတြေရွ႕တစ္မ်ဳိး မနက္ဖန္ခါ ပူတာအုိဘက္ ခရီးဆက္အုံးမယ္ဆုိေတာ့ကာ......အရင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဘ၀တုန္းက ပါးစပါသရမ္းထားတာေတြ ဦးေဏွာက္ေကာင္းေသးရင္ မေမ့ဘူးလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ “ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ ကခ်င္ေတြ ဘယ္ေလာက္ႏွိပ္စက္ သတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကၿပီးၿပီပဲ လက္နက္ထုတ္ေပးမယ္ ျပည္သူ႔စစ္ေထာင္ၾက” ဆုိတာေလး။

ရ၀မ္ကုိ ေသြးခြဲခဲ့ၿပီးၿပီ လီဆူဘက္လွည့္ၿပီး ေသြးမခြဲပါဘူး ဘယ္သူမွ တပ္အပ္မေျပာႏုိင္သလုိ၊ သန္ေခါင္စာရင္းေကာက္ခ်ိန္ အမွီတက္လာတာေတာ့ မရုိးဘူး။

ေနာက္တစ္ခြန္းရွိေသးတယ္.... ၂၀၁၀ စက္တင္ဘာ လဆန္းပုိင္းက KIA အား အာဆီယံတြင္ ပထမဆုံးစံျပအျဖစ္ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးရင္ တိုက္ခိုက္ေခ်မႈန္းပစ္မည္ဟု ျမန္မာစစ္အစိုးရ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္၊ ၾကံ့ဖြတ္ပါတီေခါင္းေဆာင္ ဦးသိန္းစိန္က ကခ်င္ျပည္နယ္ျမိဳ႕ေတာ္ျမစ္ၾကီးနား၊ လ၀ါယန္အေျခစိုက္ ဦးလဆန္ေအာင္၀ါ ျပည္သူ႔စစ္အဖြဲ႔ႏွင့္ ပန္၀ါအေျခစိုက္ ယခင္ကခ်င္ဒီမိုကေရစီသစ္တပ္မေတာ္ (NDA-K) နယ္ျခားေစာင့္တပ္တို႔၏ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုစဥ္ေျပာခဲ့တာျဖစ္တယ္။

ဘယ္လုိပင္ ႏွမ္းျဖဴးေနပါေစ အရင္က ပါးစပ္သရမ္းခဲ့တာေတြေတာ့ လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေပၚေနတာေတြရွိေနေတာ့ အတင္းအဓမၼယုံခုိင္းေနလုိ႔ မရေၾကာင္းပါ။

·


Hla Myint https://t.co/5uaVCVQNP0

"Reconciliation & lasting peace " can be achieved only after sincere apologies of past guilt;
it is a "must".
His Excellency Mr. President has not met this requirement.
Also he needs consistency;
so far he lacks this.


Sunday, March 16, 2014

အနိ ုင္ဂိုးကိုသြင္းသြားတာ ကုိ ကို ပါ ၾကိ ုတင္မဲ နဲ. NLD ကို အနိ ုင္ယူတာ ကိုကို ပါ( ကိုထြဋ္ မတ္ ၁၆၊ ၂၀၁၄)


အနိ ုင္ဂိုးကိုသြင္းသြားတာ ကုိ ကို ပါ
ၾကိ ုတင္မဲ နဲ. NLD ကို အနိ ုင္ယူတာ ကိုကို ပါ

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10202702545777686&set=a.2452500024771.277585.1020145954&type=1&theater
nyeinchansarpay.blogspot.com What do u think, u than shwe could get away from HAGUE trial?
Present scenarios suggest ,YES?
HIS Excellency is very very (cunning/ brilliant ).



ဦးသန္းေရႊ တကယ္အေသေျဖာင့္ပါ့မလား???
According to our military regime's judgement , HE is alright.
On day of judgement,God will decide .
So far so good, HE is alright.
However on day of judgement,God will decide.

Ko Htut
7 hours ago

ဦးသန္းေရႊ အႏိုင္နဲ႔ပိုင္းသြားခဲ့တာလား???

၁၇ ရာစုမွာ ကမၻာ့ႏိုင္ငံ ေလးပံုသံုးပံုေလာက္ဟာ ကိုလိုနီႏိုင္ငံေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္ ၁၈ ရာစုနဲ႔ ၁၉ ရာစုေတြမွာ အမ်ားစုဟာ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာၾကတယ္။ လြတ္ေျမာက္လာတဲ့ႏိုင္ငံ အမ်ားစုမွာ ျပည္တြင္းစစ္ ျဖစ္တာေတြ၊ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရး အဓိကရုန္းေတြ၊ နယ္ေျမျပႆနာ၊ ခြဲထြက္ခြင့္နဲ႔ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္စတဲ့ ျပႆနာေတြ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရးပဋိပကၡေတြ ျပင္းျပင္းျပင္းထန္ထန္ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ စစ္အာဏာသိမ္းမွဳေတြနဲ႔ ေဖာက္ျပန္တဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ေတြရဲ႔ ဓါးမိုးအုပ္စိုးမွဳကိုလည္း အဲဒီႏိုင္ငံေတြက ျပည္သူေတြ အလူးအလဲ ခါးစည္းခံခဲ့ၾကရတယ္။

အာဏာရွင္ေတြ ျပည္သူလူထုကို ဖိႏွိပ္ေလသမွ်၊ အေၾကာက္တရားနဲ႔ ဓါးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္ေလသမွ် တေန႔ေန႔မွာ အာဏာရွင္ဆိုသူေတြဟာ သူတို႔အျပစ္ေတြအတြက္ ဘ၀မကူးခင္ပဲ ျပန္လည္ေပးဆပ္ၾကရတယ္။ အာဏာရွင္အမ်ားစုဟာ အေသထြက္ ထြက္သြားၾကရတာမ်ားတယ္။ အသတ္ခံရတာ၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတ္ေသသြားတာ။ အရွင္ထြက္ထြက္ရင္လည္း ျပည္ေျပးဘ၀နဲ႔ စိတ္ေ၀ဒနာ ခံစားၿပီး မထင္မရွားဘ၀န႔ဲ ေသဆံုးသြားၾကတာ၊ ေထာင္ထဲမွာ ေသရတာ၊ အသုဘကိုေတာင္ လိုက္ပို႔သူမရွိပဲ ညိွဳးညိွဳးငယ္ငယ္နဲ႔ ေသသြားၾကရတာ စသည္ျဖင့္ ကံဆိုးၾကရွာတယ္။ အာဏာရွင္ေတြက်ဆံုးတဲ့အခါ အာဏာရွင္ေတြရဲ႔မိသားစုေတြ၊ ပတ္သက္ရာ ပတ္သက္ေၾကာင္းေတြဟာလည္း လိုက္ပါက်ဆံုးသြားၾက ရတာခ်ည္းပဲ။

ဆိုေတာ့ ဦးသန္းေရႊနဲ႔ သူ႔မိသားစုကေရာ ဘယ္လိုအဆံုးသတ္မွာလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းက ရွိလာတယ္။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး စင္ျမင့္ထက္ကေန ေအာင္ျမင္စြာ ဆုတ္ခြာသြားတဲ့ ဟဲဗီး၀ိတ္ခ်န္ပီယံ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မူးႀကီးသန္းေရႊဟာ ဒီမိုကေရစီလိုလားသူ အတိုက္အခံေတြကို ႏိုင္ငံေရးႀကိဳး၀ိုင္းထဲမွာ အလဲထိုးၿပီး အႏိုင္နဲ႔ ပိုင္းသြားခဲ့တာလား???

ဒါမွမဟုတ္ သူဟာစိုးတထိတ္ထိတ္နဲ႔ ဘ၀ရဲ႔ ေန၀င္ခ်ိန္ေတြကို ျဖတ္သန္းေနရသူ တစ္ေယာက္လား??? တိုင္းျပည္တခုလံုးကို လုပ္ခ်င္သလုိ လုပ္ခဲ့တဲ့ ဦးသန္းေရႊဟာ ဒီေန႔မွာေတာ့ အႏိုင္နဲ႔ပိုင္းၿပီး ကစားပြဲအားလံုးကို တခန္းရပ္ ျပည္ဖံုးကားခ်လိုက္ခ်င္တာ သူ႔ဆႏၵပါ။ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာ သူ႔ဆႏၵေတြ အေကာင္အထည္ေပၚလာပါ့မလား??? သူေသသြားၿပီးတဲ့အခါ သူျဖစ္ေစခ်င္သလို သူ႔မိသားစုဟာ လံုလံုၿခံဳၿခံဳနဲ႔ ဆက္ရွိေနပါ့မလား???

မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာ ဦးသန္းေရႊ အိပ္မက္ေတြ အေကာင္အထည္ ေပၚမလာဖို႔မ်ားတယ္။ သူ႔က်မွေတာ့ ကြက္ၿပီး ကံေကာင္းမယ္မထင္ဘူး။ Anyway history will tell about it.

ဦးသန္းေရႊြဟာ ၁၉၈၈ မွာ စစ္တပ္မွာ ဒုတိယ ဦးစီးခ်ဳပ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အာဏာသိမ္းေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ပါခဲ့တာမွန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဦးေန၀င္းခိုင္းလို႔ အာဏာသိမ္းခဲ့ရတာသာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ လူတိုင္းမက္တဲ့ အာဏာဟာ ရၿပီးရင္ လက္မလႊတ္ခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အတိုင္း ဦးသန္းေရႊဟာ အာဏာကို အႀကိဳက္ေတြ႔သြားခဲ့တယ္။ ဦးသန္းေရႊႀကိဳက္တယ္ဆိုတာထက္ သူ႔မိန္းမနဲ႔ သူ႔သမီးေတြ ႀကိဳက္တာကပိုတယ္လို႔ ေျပာရလိမ့္မယ္ထင္တယ္။ အာဏာကို အသံုးခ်ၿပီး သူတို႔မိသားစု ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာဖို႔အတြက္ ဖန္တီးတယ္။ ၾကြယ္၀လာျပန္ေတာ့ ၾကြယ္၀မွဳကို ကာကြယ္ဖို႔ အစီအမံေတြ လုပ္ရျပန္တယ္။

ဦးသန္းေရႊဟာ သူ႔မိသားစုလံုၿခံဳေရးနဲ႔ သူတို႔ဥစၥာဓနေတြအတြက္ စိတ္ခ်သြားခ်င္တယ္။ အေသေျဖာင့္ခ်င္တယ္။ ႏွစ္ေတြ ၾကာသြားရင္ေတာ့ လူေတြေမ့သြားမွာေပါ့၊ ျမန္မာေတြဟာ ခြင့္လႊတ္တတ္ပါတယ္လို႔ ဦးသန္းေရႊတြက္ထားတယ္။

ဦးသန္းေရႊ စစ္တပ္ထဲ ၀င္တုန္းက ဘာပစၥည္းေတြ ပါလာခဲ့သလဲ??? အခု ဦးသန္းေရႊမိသားစု ဘယ္ေလာက္ ခ်မ္းသာေနၾကၿပီလဲ??? ဦးသန္းေရႊသားသမီးေတြထဲမွာ အဆင္းရဲဆံုးလို႔ေျပာတဲ့ ကိုထြန္းႏိုင္ေရႊရဲ႔ ပို္င္ဆိုင္မွဳကေတာင္ ထာ၀ရ ျဖဳန္းတီးလို႔မကုန္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မနည္းမေနာရွိေနတယ္။ ေမာင္ႏွမေတြထဲမွာ ဆင္းရဲလွေခ်ရဲ႔လို႔ အျပာခံရတဲ့ ကိုထြန္းႏိုင္ေရႊဟာ တစ္ဒါဇင္ထက္ပိုမ်ားတဲ့ အိမ္ႀကီးေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္။ ျပီးေတာ့ ေဂ်ဒိုးနပ္ (J Donuts) ဆိုင္ေတြ၊ မိုင္ေမးက္ (My Milk)၊ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားနဲ ့ အျခားေသာ သြင္းကုန္ပို႔ကုန္ ကန္ထရိုက္ေတြ။

ဒါ့အျပင္ ဒင္ဆမ္ (Dim Sum) ဆိုင္ေတြ၊ ထိုင္းႏိုင္ငံမွ သြင္းကုန္ပစၥည္းမ်ား (Queen Orange Juice Concentrates)၊ ႏိုက္ကလပ္မ်ား(Dream JellyJ-J Night Club)၊ ထိုင္းစားေသာက္ဆိုင္တို ့အျပင္ အျခားေသာလုပ္ငန္းေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ။ အဲဒါေတြတင္မကေသးပဲ တရုတ္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံနဲ ့ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံတို႔ မွာလည္း သူပိုင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ ရွိတယ္လို ့ သိရွိရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက J & J company ကိုလည္း သူပိုင္တယ္။

သားသမီးေတြထဲမွာ အဆင္းရဲဆံုးသားေတာင္ အဲဒီေလာက္ ခ်မ္းသာေနရင္ ေလာဘႀကီးလြန္းတဲ့ သူ႔သမီးေတြ ဆိုရင္ေတာ့ ဘီလီယံနာေတြဆိုတာ အေသအခ်ာပဲ။ သူ႔ေျမး ေနေရႊေသြးေအာင္ဆိုတဲ့ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္မွာေတာင္ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြ ရွိေနတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဦးသန္းေရႊတို႔မိသားစုဟာ အခ်မ္းသာဆံုးျဖစ္ႏိုင္တယ္။

ဦးသန္းေရႊက ဒီပိုင္ဆိုင္မွဳေတြကို ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးရန္က ကင္းေ၀းေစခ်င္တယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံေရးသမားေတြထဲမွာ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္သူေတြ ရွိသလို၊ ဦး၀င္းတင္လို သေဘာထား တင္းမာသူေတြလည္း ရွိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမားက ျပည္သူ႔ဆႏၵကို ေက်ာ္လြန္ႏိုင္တာမဟုတ္သလို၊ ဥပေဒဆိုတာလည္း တကယ္အသက္၀င္လာတဲ့အခါ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၂၀-၃၀ က လုပ္ထားတာေတြမို႔ ခုမဆိုင္ေတာ့ပါဘူး လုပ္လို႔ မရဘူး။ မတရားမွဳဟာ ဘယ္တုန္းကလုပ္ထားထား မတရားမွဳပဲ ျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြနဲ႔ ခရိုနီေတြ ဘယ္ဘ၀ကလာၿပီး ဘယ္လိုခ်မ္းသာသြားတယ္ဆိုတာ မွတ္တမ္းေတြ ရွိေနတယ္။

ေနာက္တခုက ျမန္မာစစ္တပ္က ဦးသန္းေရႊမ်ိဳးဆက္ အဆက္ဆက္ကို လိုက္ၿပီးကာကြယ္ေပးမွာလား??? ဖိုးလျပည့္တို႔ ေခတ္အထိ ကာကြယ္မွာလား??? ဦးသန္းေရႊကေတာ့ ေခတ္ေတာင္မေျပာင္းေသးဘူး သူ႔ဆရာရင္း အေဖႀကီး ဦးေန၀င္းကို သစၥာေဖာက္ခဲ့တယ္။ ဦးသန္းေရႊေကာင္းမွဳေၾကာင့္ ဦးေန၀င္းခမ်ာ ေသတာေတာင္ အသုဘပို႔သူမရွိပဲ ညွဳိးငယ္စြာ ေသခဲ့ရတယ္။

အခု ဦးသန္းေရႊ က်န္းမာေရး မေကာင္းေတာ့ဘူး။ လမ္းေတာင္ေကာင္းေကာင္း မေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့တာ ၂၀၀၇ ေလာက္တည္းက။ က်ေနာ္ထင္တာေတာ့ ဦးသန္းေရႊဟာ သူ႔အိမ္မွာ ေဆးရံုအငယ္စားတစ္ခု တည္ေဆာက္ထားပံုရတယ္။ ဦးသန္းေရႊနဲ႔ ေဒၚႀကိဳင္ႀကိဳင္တို႔ က်န္းမာေရးအတြက္ လိုအပ္တဲ့ ေဆးရံုဆိုင္ရာ လက္နက္ကိရိယာအားလံုးကို အဲဒီေဆးရံုမွာ ႏိုင္ငံျခားကေန၀ယ္ယူ တပ္ဆင္ထားပံုရတယ္။ အဲဒီေဆးရံုမွာ အေနာက္တိုင္း ဆရာ၀န္ (အနည္းဆံုး) တစ္ေယာက္ကို အခ်ိန္ျပည့္ ခန္႔ထားပံုရတယ္။

အဲဒီဆရာ၀န္နဲ႔ စစ္တပ္က လက္ေရြးစင္ဆရာ၀န္ေတြဟာ ဦးသန္းေရႊက်န္းမာေရးကို ေန႔စဥ္အနီးကပ္ ေစာင့္ၾကည့္ေပးေနပံုရတယ္။ မနက္တိုင္း ညတိုင္း ေသြးေပါင္တိုင္းတာကအစ၊ ဆီး၀မ္း စစ္ေဆးတာကအစ၊ ဦးသန္းေရႊစားမဲ့ အစားအစာကအစ ဘာေတြပဲစားရမယ္ဆိုတာ အနီးကပ္ အႀကံေပး ညႊန္ျပေနတယ္လို႔ က်ေနာ္သံုးသပ္တယ္။ မဟုတ္ရင္ ဦးသန္းေရႊက်န္းမာေရး အေျခအေနနဲ႔ အာဏာရွင္ႀကီးဟာ ဒီေလာက္ အသက္ရွည္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။

ဆိုေတာ့ ဦးသန္းေရႊဟာ လူမမာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေန႔ေတြကို ျဖတ္သန္းေနရၿပီျဖစ္တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အတြင္းမွာ ဦးသန္းေရႊဟာ အတိုက္အခံေတြကို အလဲထိုးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကံၾကမၼာဆိုတာ ေၾကြတစ္လွည့္ၾကက္တစ္ခုန္ပါပဲ။ အတုန္႔အလွည့္ဆိုတာ တကယ္ရွိတယ္။

ဦးသန္းေရႊ တကယ္အေသေျဖာင့္ပါ့မလား???
က်ေနာ္ သူ႔ကို ေမးခြန္းတစ္ခ်ိဳ႔ေမးခ်င္တယ္။ ခင္ဗ်ားတကယ္ပဲ အႏိုင္နဲ႔ ပိုင္းသြားႏိုင္တယ္လို႔ ထင္လိုက္ၿပီလာ ဦးသန္းေရႊ??? ခင္ဗ်ားမိသားစုကို စိတ္ခ်လက္ခ် တကယ္ပဲ ထားသြားေတာ့မွာလား ??? ခင္ဗ်ားမိသားစု ပိုင္ဆိုင္မွဳေတြကို တေန႔မွာ ျမန္မာျပည္သူေတြက ျပန္မသိမ္းႏိုင္ဘူးလို႔ ယံုၾကည္လိုက္ၿပီလား????

ၿပီးေတာ့ ျမန္မာျပည္သူေတြကေကာ ဦးသန္းေရႊနဲ႔ အေပါင္းပါေတြကို တကယ္ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ၾကမွာလား????

အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလမွာ သေဘာထားႀကီးႀကီးထားပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ တရားဥပေဒနဲ႔ အညီျဖစ္ရမွာေပါ့ဗ်ာ။

(ဦးသန္းေရႊ၊ သူ႔ေနာက္လိုက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြနဲ႔ ဦးေန၀င္းမိသားစု၊ ၿပီးေတာ့ ခရိနီေတြရဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဘယ္ေနရာကိုပဲထိုးထိုး လက္ညိွဳးထိုးမလြဲတဲ့ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားမွာ ထားထားတဲ့ ပိုင္ဆိုင္မွဳေတြဆိုတာ ခိုးယူထားတာေတြခ်ည္းပဲ။ ဒီပစၥည္းေတြကို ျမန္မာျပည္သူေတြပိုင္တယ္)။

မွတ္ခ်က္ - ပံုေတြလိုက္ရွာၿပီး ဦးသန္းေရႊရဲ႔ ပံုေတြထဲက အလွဆံုး အခန္႔ျငားဆံုးပံုကို တင္လိုက္တာပါ။

ကိုထြဋ္
မတ္ ၁၆၊ ၂၀၁၄
— with Aung Oo, Aung Min Myoe, Jlh Dakkasu Ni Munghpawm and 47 others.

Monday, March 10, 2014

Pa Pa Sein ''Cuckoo, don't feel so sad! ''


Pa Pa Sein
March 9
''Cuckoo, don't feel so sad! ''

When I wake up on summer mornings,
I always hear Cuckoo crying;
He keeps crying while he's flying,
I feel sure it is tiring
And I wish him to do resting,
But I still hear sad cries he's making.

I can't know he's come from where
Nor can I know he'll go where.
It's said he's searching his mother
Who's left him long for ever ever;
I feel sad for that sad creature
That not knows he'll find his never.

Yet, you Cuckoo, don't feel so sad,
As your sad state we all too have;
We all are searching what we never get,
But well we know this very true fact;
So we are more foolish and more senseless
Than you Cuckoo who does it with your ignorance.

papasein
9-3-2014


Hla Myint
Poor cuckoo is attached to his mother.
Attachment is the cause of suffering.
We all are attached to five aggregates .
We make our own prisons.
When we can get rid of all forms of attachment , we surely will be set free.

Sunday, March 9, 2014

လယ္ေတာအိမ္မွာ တနာရီနီးပါး သူတို႔ဘာေတြေျပာခဲ႔သလဲ ?Maung Maung



Maung Maung
လယ္ေတာအိမ္မွာ တနာရီနီးပါး သူတို႔ဘာေတြေျပာခဲ႔သလဲ ?


Hla Myint

လယ္ေတာအိမ္မွာ လယ္ေတာအိမ္မွာ လယ္ေတာအိမ္မွာ ငါေျပာမယ္
ဦးေမာင္ေမာင္ သေရ မက်နဲ.
ေလဒီက စစ္ဗိုလ္ေတြနဲ. ဘီယာ နဲ. ၾကြက္ကင္စားျပီး------

Taste beer & fried rats & CHIT CHAT about the health & sanctuary of bosses u than shwe, u aye , u khin nyunt.

i am afraid i am sure they do not discuss about honorable & respectable settlements of displaced persons in ThaMeeLayKyun & victims of land looting in general.

Our Nobel Lady is stooping to conquer by decent civilized ways.
I am afraid SHE is trying wrong strategy.
Our Lady should be mindful of the fact that they were soldiers & devout diehard followers of (butcher of Rangoon ) u ne win & u than shwe .
They understand & respect "language of force" more than "civilized diplomatic language".

Saturday, March 8, 2014

We are in a process of " cultural Revolution./ ယဥ္ေက်းမွ ုေတာ္လွန္ေရး".


Tin Win Akbar
"စိတ္ဓါတ္ ေတာ္လွန္ေရး" မလုပ္ပဲ "ျမန္မာ႔ ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရး" ေအာင္ျမင္မွာ မဟုတ္ဘူး။
"ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး" ဟာ ထင္သေလာက္ မေခ်ာေမြ႔ပဲ အခက္အခဲ အတားအဆီးေတြ တပုံတပင္ႀကီးေတြ႔ ေနရ ၿပီး၊ အရွိန္ေႏွးေကြးလာေနတယ္ ဆိုတာကို ဘယ္သူကမွ ျငင္းမယ္ မထင္ပါဘူး။
ဒီလိုျဖစ္ရတာဟာ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ပုံစံက တမူထူးတာေၾကာင္႔ ျဖစ္ရသလို၊ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈ႔ တုိင္း ေတြ႔ရေလ႔ ရွိတဲ႔ သေဘာသဘာ၀ေၾကာင္႔လည္းျဖစ္တယ္ လို႔ထင္ပါတယ္။ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ပုံစံ တမူထူးတာက အာဏာရွင္ ေဟာင္းေတြက ဒီအေျပာင္းအလဲကို အဓိက ဦးေဆာင္ ေနတာ ျဖစ္လို႔ပါ။ ၿပီးေတာ႔ အေျပာင္းအလဲက အုပ္စိုးသူေဟာင္းမ်ားႏွင္႔ သူတို႔ အက်ဳိးစီးပြားကို ဖ်က္ဆီး မပစ္ႏိုင္ေအာင္၊ ထိမ္းမႏိုင္ သိမ္းမရ မျဖစ္ေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး လုပ္ေဆာင္ေနတာေၾကာင္႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလို အျခအေနေအာက္မွာ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကို အရွိန္အဟုန္ျမွင္႔ဖို႔ အဓိက လိုအပ္ခ်က္က ဒီမိုကရက္တစ္ အင္စတီတူးရွင္းေတြ ထူေထာင္ေရးပဲ လို႔ ပညာရွင္အမ်ားအျပားက ေထာက္ျပၾကပါတယ္။
အႏွစ္(၅၀)ေက်ာ္ စစ္ပေဒသာရာဇ္ စနစ္ဆိုးက အရင္ရွိခဲ႔တဲ႔ အင္စတီတူးရွင္း အားလုံးကို အျမစ္က အစ ၿဖိဳဖ်က္ခဲ႔ၿပီး၊ တပ္မေတာ္ ဆိုတဲ႔ အင္စတီတူးရွင္းကို တခုတည္းေသာ အင္စတီတူးရွင္း အျဖစ္ အား အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေအာင္ ထူေထာင္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ တပ္မေတာ္ ဆိုတဲ႔ အင္စတီတူးရွင္း လို အားေကာင္းၿပီး၊ ဒီမိုကေရစီ အတည္အေထာင္ကို အားျဖည္႔မယ္႔ အင္စတီတူးရွင္းေတြ ထူေထာင္ဖို႔ ပညာရွင္မ်ားက ေထာက္ျပေျပာဆို ေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
အင္စတီတူးရွင္းေတြ ထူေထာင္ေရး အရွိန္အဟုန္ႏွင္႔ သြက္လက္ျမန္ဆန္မႈ႔ မရွိျဖစ္ေနရတာက ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကို အေျခခိုင္ေအာင္ လုပ္ၾကမယ္႔ စေတးကု ဟိုလ္ဒါး ေတြ မွာ လိုအပ္တဲ႔ ဒီမိုကေရစီ စိတ္ဓါတ္ႏွင္႔ စိတ္ေန စိတ္ထား အားနည္း ေပ်ာ႔ညံ႔ေနလို႔ ျဖစ္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ထင္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဒီမိုကေရစီအေရးရဲ႕ ေသာ႔ခ်က္ဟာ စိတ္ဓါတ္ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္တယ္၊ စိတ္ဓါတ္ႏွင္႔စဥ္းစားနည္းေျပာင္းဖို႔လိုတယ္လို႔ ဟုိးအေစာႀကီး ၁၉၈၈ခုႏွစ္ ကတည္းက စိုက္လိုက္မတ္တတ္ ေျပာဆို သတိေပးလာတာ ဒီကေန႔အထိပါပဲ။
လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၂၀၁၁၊ စက္တင္ဘာလ(၁၅)ရက္ေန႔၊ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဒီမိုကေရစီေန႔မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာခဲ႔တာကို ျပန္ၿပီးတင္ျပပါရေစ။
“က်မတို့ရဲ့ ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ တကယ္ေတာ့ စိတ္ဓာတ္ေတာ္လွန္ေရးပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒီမိုကေရစီ ခိုင္မာေအာင္ လုပ္ဖို့ဆိုလို့ရွိရင္ ကိုယ့္စိတ္ေတြက တကယ့္ကို ဒီမိုကေရစီနဲ႕ ဆီေလ်ာ္တဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္ရမယ္။ ဒီမိုကေရစီနဲ့ဆီေလ်ာ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြကို က်မတို့ေမြးျမဴရမယ္။ က်မတို့ပါးစပ္ကေနၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုပဲေျပာေနေျပာေန စိတ္ကေန ၿပီးေတာ့ မပါလို့ ရွိရင္ က်မတို႔ ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်မတို့ စိတ္ဓာတ္ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ စိတ္ကိုေျပာင္းလဲ ျခင္းပဲ။ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာဟာ အေျခအေနတခုကို သိသိသာသာ တခါတည္း ေျပာင္းလဲပစ္လိုက္တာ ပဲ။ ထင္သာျမင္သာျဖစ္ေအာင္လို့ အေျပာင္းအလဲ အႀကီးႀကီး ျဖစ္ေအာင္လို့ လုပ္လိုက္တာပဲ။”

“က်မတို့ ဒီမိုကေရစီ ရခ်င္တယ္ဆိုရင္၊ ဒီမိုကေရစီ ခိုင္ၿမဲခ်င္တယ္ဆိုရင္ က်မတို့ရဲ့စိတ္ေတြကို ဒီမိုကေရစီနဲ့ထိုက္တန္ေအာင္လို့ လုပ္ရမယ္။ ဒီမိုကေရစီနဲ႕ မသင့္ေလ်ာ္တဲ့ စိတ္ေတြ၊ ဒီမိုကေရစီနဲ႕ မသင့္ေလ်ာ္တဲ့ အျမင္ေတြကို က်မတို့ ကေျပာင္းကျပန္ကို ျဖစ္ေအာင္လုပ္ၿပီးေတာ့ ျပန္လွန္ၿပီးေတာ့ ေတာ္လွန္ပစ္လိုက္ရမယ္။ ေတာ္လွန္ၿပီးေတာ့မွ ဒီမိုကေရစီနဲ့ထိုက္တန္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြကို က်မတို့ ေမြးျမဴရမယ္။”
စိတ္ဓါတ္ေျပာင္းလဲဖို႔ႏွင္႔ ပတ္သက္ၿပီး အဓိက ဦးေဆာင္ၿပီး လုပ္ေဆာင္ ရမယ္႔ အစုအဖဲြ႔ ႏွစ္ဖဲြ႔ ရွိတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ တဖဲြ႔က အခု ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲမွာ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာႏွင္႔ ေျပာင္းလဲမႈ႔ မိုမင္တန္ အရွိန္အဟုန္ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ႔ စစ္အာဏာရွင္ေဟာင္းမ်ား ျဖစ္ၿပီးေတာ႔၊ ေနာက္တဖဲြ႔က အခု ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲကို ဦးေဆာင္ၿပီး လုပ္ေနၾကတဲ႔ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ပထမ အစုအဖဲြ႔က ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ အႏွစ္(၅၀)ေက်ာ္ စစ္ပေဒသာရာဇ္ စနစ္ဆိုးက အေသအခ်ာ ေလ႔က်င္႔ ပ်ဳိးေထာင္ၿပီး ေမြးထုတ္ထားခံရသူေတြ ျဖစ္သလို၊ အဲဒီ စနစ္ဆိုးကေန အက်ဳိးအျမတ္ အမ်ားဆုံးခံစား၊ စံစားခဲ႔ သူေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ သူတို႔ အဖို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာတဲ႔ "စိတ္ေတြက တကယ့္ကို ဒီမိုကေရစီနဲ့ ဆီေလ်ာ္တဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္ေအာင္" "ဒီမိုကေရစီနဲ႕ ဆီေလ်ာ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြကို ေမြးျမဴနိုင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရး" ဟာ အေတာ္ခက္ခဲ ႏိုင္ပါတယ္။ စစ္ပေဒသာရာဇ္ စနစ္ဆိုးေအာက္မွာ အသားေသေနတဲ႔ စိတ္ေန စိတ္ထားကို အၿပီးအပိုင္ စြန္႔ပစ္ဖို႔ ဆိုတာက သူတို႔ အဖို႔ အေတာ္ႀကီးမားတဲ႔ စိန္ေခၚမႈ႕ ျဖစ္မွာ မလဲြပါဘူး။ တခ်ိန္တည္းမွာ ဒီမိုကေရစီ အေျခခိုင္လာတာႏွင္႔အမွ် သူတို႔တေတြ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခံစားလာခဲ႔တဲ႔၊ ခံစားေနဆဲ ျဖစ္တဲ႔ အခြင္႔ထူးေတြကို တစတစ လက္လႊတ္ ဆုံးရႈံးရမွာ ျဖစ္ေလေတာ႔ အနိမ္႔ဆုံးအားျဖင္႔ အေျပာင္းအလဲ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ႏွင္႔ အင္တိုက္အားတိုက္ျဖစ္လာမွာကို လိုလိုလားလား ရွိဖို႔ စိတ္အားထက္သန္မယ္လို႔ မေမွ်ာ္လင္႔ ႏုိင္ပါဘူး။
ဆက္ရန္။


Harry Mdy,
Nickey Diamond and 5 others like this.
Kyaw Htin အမွန္ဆံုးပါခင္ဗ်ာ။

Hla Myint
Resistance to change( transition) is very common .
In physics, we call this property INERTIA.
( This is stated in Newton's First law/ law of Inertia).
In electricity, we call this property Impedence or Resistance.
In Buddhism , we call this Attachment to ( living, non living, even principles ဓမၼ တဏွာ) ဥပါဒါန္/တဏွာ

After all we are in a great change (Revolution) , transition from military dictatorship to democracy.
No wonder that we come across Resistance.
Attachment ဥပါဒါန္/တဏွာ is the cause of suffering.

May Nandar. "ကံ့ေကာ္လြမ္းခ်င္း ..."


May Nandar.
"ကံ့ေကာ္လြမ္းခ်င္း ..."

ေနာက္က်မွ ပြင့္ေပမယ့္
ရနံ႔သင္းသင္း ... အဆင္းလွလွ
သူတို႔ ပြင့္ရွာၾကေလတယ္။

ကံ့ေကာ္ပင္အိုဟာ
တႏွစ္တခါ
တာဝန္ေက်စြာနဲ႔
ကံ့ေကာ္ရြာကေလး ဖန္တီးေပးခဲ့တယ္။

ကံ့ေကာ္ကို ႐ူးသြပ္လ်က္
ခူးဆြတ္ဖို႔ မဝံ့ရဲသူမွာ
ကံ့ေကာ္ပင္ေျခရင္း
ကံ့ေကာ္လြမ္းခ်င္းကို သီ ...
နာရီေတြကို ေမ့ေနခဲ့တယ္။
***
MND
8 March 2014

Hla Myint A real creation, i like it.
A poet is born in Rangoon.
Shakespeare is threatened?

Friday, March 7, 2014

open letter to His Excellency Thura u shwe mann,


https://docs.google.com/document/d/1-Svv7Ga9HUqQTIn8Sgz4nkEAg1an4UEoFDYBkbCwYtc/edit#heading=h.o4bfqyg30930
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=795449047150588&set=a.564122146949947.137919.100000564992944&type=1&theater
https://docs.google.com/document/d/1-Svv7Ga9HUqQTIn8Sgz4nkEAg1an4UEoFDYBkbCwYtc/edit



NLD ကို အျပတ္အသတ္တဲ့ဗ်ိဳ႕……
Kyaw Thet

ရယ္ရတယ္ ရယ္ရတယ္ ရယ္ရတယ္
ရယ္ ေသာသူ အသက္ေရွ တယ္တဲ.

Thanks His Excellency Thura u shwe mann.
You make us laugh.
Laughter is the best medicine.
You make us live longer.



Dear His Excellency Thura u shwe mann,

Revolutionary Council, BSPP, USDP,SLORC , SPDC are all military regimes in different names. A rose by any other name smells sweet, a military regime by any other name stinks.

Report cards of your Guiding Stars u ne win, u sein lwin, dr mg mg, u than shwe, u aye, u khin nyunt,u thein sein.


Khin Mgoo/Aung Oo
စစ္အုပ္စုအတြက္ မွာတမ္း

၁။ အစိုးရ၊ တပ္မေတာ္၊ လႊတ္ေတာ္တို႕အေနျဖင့္ ေနာင္အခါ တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆုံတိုင္း ဤတိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားကို ငါတို႕ လိမ္ညာခဲ့ဖူးသည္၊ မတရားစစ္လည္း ဆင္ႏႊဲခဲ့ဖူးသည္၊ သူတို႕ကို မလိမ့္တပတ္လည္း လုပ္ခဲ့ဖူးသည္ဟု သိရွိလ်က္ ရွက္တတ္ပါေစ။

၂။ ရတနာျမတ္(၃)ပါးကို ဦးခ်တိုင္း မိမိအာဏာတည္တံ့ေရးအတြက္ ရတနာ(၃)ပါးတြင္ အပါအဝင္ျဖစ္ေသာ သံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္မ်ားကို ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ခဲ့ဖူးသည္၊ ႐ိုက္ႏွက္သတ္ျဖတ္ခဲ့ဖူးသည္၊ မီးေလာင္းဗုံးသုံးၿပီး ႏွိမ္နင္းခဲ့ဖူးသည္ဟု ေနာင္တရတတ္ပါေစ။

၃။ တိုက္အိမ္ေကာင္း၌ေန၊ ကားေကာင္းကိုစီး၊ မိမိမိသားစုကို ေကာင္းေကာင္းထားႏိုင္တိုင္း မိမိေၾကာင့္ ေျမယာဆုံးရႈံးသြားသူမ်ား၊ ပစၥည္းဥစၥာ ကုန္သြားသူမ်ား၊ မိသားစုဘဝပ်က္စီးသြားသူမ်ားကို သတိရတတ္ပါေစ။

ဤသို႕ရွက္တတ္၊ ေနာင္တရတတ္၊ သတိရတတ္လွ်င္ပင္ သံသရာအတြက္ အက်ဳိးမယုတ္ပါ။

Thursday, March 6, 2014

Right beings in Right place.( hla myint).


https://docs.google.com/document/d/1NJwgqJ_G7t0lUSq9mypKCUFkg2qxVBhGi--dGuk01ls/edit
·
Right beings in Right place.


Kitchens are proper place for cats because plentiful of food are available for them & their main mission is to kill rats.
I wonder 25% green uniformed delegates are fit to attend parliament.
A parliament is a place for intellectuals to discuss, to debate, to agree to disagree,to plan with intellect, intuition & wisdom for common good without bias( uniformed, non-uniformed, male or female, religious faith , Rakhine or otherwise, guests or hosts - first comers or later comers etc.).
It is not a place to show our physical courage( by showing scars on our stomachs) or to show our aggressiveness ( by threatening to slap faces who disagree with us).

Tuesday, March 4, 2014

A poet is born in Mandalay-university-family-2006/ Shakespeare is threatened?


Pa Pa Sein's status.

A poet is born in Mandalay-university-family-2006.
Shakespeare is threatened?


The untimely rain

It's been raining the whole day;
It's untimely rain indeed, we say,
As it's unusual on late winter days
That the rain keeps on falling
And the weather is that gloomy.

But, we must not say it's untimely
As many things can happen untimely
In this world of unpredictable events;
We can't even guess the coming of Death,
So be prepared to accept Nature's fickleness.

(to my colleagues who're complaing about today's gloomy weather)
papa sein (17-2-2014)

(About pa pa sein/
This person is a native of a small town Pakokku.
Pakokku is a small lovely town situated on the bank of mother Irrawaddy.
Irrawaddy & Chindwin junction is near Pakokku.
Lovely scenes are plentiful near Pakokku.
Naturally many poets & novelists are born in this small town.
u aung lin , u mya than tint, & poet tin moe alias u ba gyan were born near Irrawaddy & Chindwin junction.
i hope our poet "pa pa " can follow their foot steps).



Glossary
Fickle | What is the Definition of Fickle? | Dictionary.com
dictionary.reference.com/browse/fickle
likely to change, especially due to caprice, irresolution, or instability; casually changeable: fickle weather. 2. not constant or loyal in affections: a fickle lover.
fickleness - definition of fickleness by the Free Online Dictionary ...
www.thefreedictionary.com/fickleness
TheFreeDictionary.com
Characterized by erratic changeableness or instability, especially with regard to affections or attachments; capricious. [Middle English fikel, from Old English ficol ...
fickle - Dictionary Definition : Vocabulary.com
www.vocabulary.com/dictionary/fickle
People who are fickle change their minds so much you can't rely on them. If your best friend suddenly decides that she doesn't like you one week, and then the ...
fickleness
www.thefreedictionary.com
Definition of fickleness by TheFreeDictionary.com



OldIndianMoneyLenders(ေရွးေခတ္ခ်စ္တီး) wear white dotti ဒိုတီအျဖ ူ/ NeoMoneyLenders(ေခတ္သစ္ခ်စ္တီး) wear jacket တိုက္ပံု နဲ. လံုခ်ီ


Zawzaw Zaw's photo.
January 30
OldIndianMoneyLenders(ေရွးေခတ္ခ်စ္တီး) wear white dotti ဒိုတီအျဖ ူ
NeoMoneyLenders(ေခတ္သစ္ခ်စ္တီး) wear jacket တိုက္ပံု နဲ. လံုခ်ီ
ေခတ္သစ္ ခ်စ္တီးေတြ အေၾကာင္း

အိႏိ္ၵယ ခ်စ္တီးေတြ ေျမျပန္ေတာင္း
သတင္းဂ်ာနယ္တေစာင္မွာ အိႏိ္ၵယက ခ်စ္တီးကုလားေတြက သူတို႔ လယ္ေျမေတြ ျပန္ေပးဖို႔ ျမန္မာအစိုးရထံ ေတာင္းဆိုသြားမယ္ဆိုတဲ့ သတင္းဖတ္ရေတာ့ ၿပံဳးမိပါတယ္။
တရက္တည္းလိုမွာပဲ ဖတ္ရတဲ့ သတင္းတပုဒ္က်ေတာ့ ဖတ္ၿပီး မခ်ိၿပံဳး မၿပံဳးႏိုင္ပါ ေတာ့တယ္။

farmer1ဧရာ၀တီတိုင္းထဲက လယ္သမား ၄၀၀ ေက်ာ္ တရားစြဲဆိုခံေနရၿပီး ၇၀ ေလာက္ ေထာင္ဒဏ္က်ခံေနရတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းပါ။ ဒါနဲ႔ ေတာင္သူလယ္သမား ကြန္ရက္ေတြ လိုက္ ေမးၾကည့္ေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ အသားမမည္းတဲ့ ခ်စ္တီးေတြ ရွိေနတုန္းဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ့ ၿပံဳးေတာင္ မၿပံဳးႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

ျဖစ္ေနပံုေတြက လယ္ယာေျမ မွတ္ပံုတင္လက္မွတ္ေတြ ခ်ေပးခါနီး ၃ လေလာက္ အေတာအတြင္း ျဖစ္ပြားခဲ့တာ ျဖစ္ၿပီး အဲဒီ ၃ လေလာက္အတြင္းမွာကိုပဲ လယ္သမားေတြ ရာနဲ႔ခ်ီၿပီး တရားစြဲခံ ေထာင္ဒဏ္က်ခံရ လယ္မဲ့ယာမဲ့ေတြ ျဖစ္ၾကရတာပါ။

လယ္သမားဆိုတာက လယ္လုပ္ေတာ့မယ္ဆို နီးစပ္ရာ လုပ္ငန္းရွင္ေတြထံက ေငြေၾကး ေခ်းငွား စိုက္ပ်ိဳး ၾကရတာပါ။ အတိုးနဲ႔ ေခ်းတာကိုပဲ တခ်ိဳ႕ လုပ္ငန္းရွင္ေတြက အတိုးနဲ႔တင္ မေက်နပ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ လယ္ေျမ မွတ္ပံုတင္ ခ်ခါနီးမွာ လယ္ပါ အပိုင္သိမ္းဖို႔ လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားနဲ႔ ေျမယာလုပ္သားမ်ားသမဂၢက ဦးေအာင္မိုး၀င္းက “လယ္သမားေတြက ေငြေၾကးမတတ္ႏိုင္တဲ့ အခါက်ေတာ့ လုပ္ငန္းရွင္ေတြဆီက ေငြေၾကးေတြ ယူရတယ္၊ အဲဒီေငြေၾကး အေပးအယူ ကိစၥေတြ ရွိတယ္၊ လယ္ယာေျမ မွတ္ပံုတင္ခါနီးက်ေတာ့ လုပ္ငန္းရွင္ေတြကေနၿပီး ေျမစာရင္းေတြနဲ႔ ေပါင္းတယ္၊ ေနာက္ တရား႐ုံးေတြနဲ႔ ေပါင္းတယ္၊ ဒီဟာက အမွန္တကယ္ကေတာ့ ေငြေၾကး အေပးအယူနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ရွိရင္ တရားမလမ္းေၾကာင္းနဲ႔ ေငြရလိုမႈနဲ႔ သာလွ်င္ အမႈတရားစဲြၿပီး ေတာင္းသင့္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျဖစ္ေနတာ အဲလို မဟုတ္ဘူး၊ အသာေလး ေငြကို ထိုးေပးလိုက္ၿပီးေတာ့ အဲဒီမွာ စပါးေပးတို႔ တင္းတိုးတို႔ အဲဒီလို ျပန္ၿပီး မဆပ္ႏိုင္တဲ့ ပံုစံမ်ဳိးေတြ လုပ္တယ္၊ ေနာက္တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ လက္မွတ္ကို စာရြက္ေျဗာင္မွာ ထိုးခိုင္းတယ္၊ လယ္သမားေတြက အလုပ္ခ်ိန္ က်လာၿပီဆိုရင္ သူရဲ႕ ယံုၾကည္မႈအရ ထိုးေပးလိုက္တာပဲ၊ ၿပီးေတာ့ စာရြက္ေျဗာင္မွာ ေရးခ်င္ရာ ေရးလိုက္တာပဲ၊ ေရးခ်င္တာေရးၿပီး အာဏာပိုင္နဲ႔ ေပါင္းၿပီး အခုလို လယ္ယာေျမေတြ မွတ္ပံုတင္ရမယ့္ အခ်ိန္မွာ သူက ဘာလုပ္လဲဆိုေတာ့ ဥပမာ ဦး ၅၀ ကို သူကိုင္ထားၿပီး ၂ ေယာက္ ၃ ေယာက္ေလာက္ကို တရား႐ုံးနဲ႔ေပါင္း ေငြေပးၿပီးေတာ့ တရားစဲြၿပီး အတင္း ေထာင္ခ်လိုက္တယ္၊ အဲဒီလို ခ်ရင္းနဲ႔ လယ္သမားကို ေၾကာက္ေအာင္ လုပ္လိုက္ၿပီး ေနာက္လူေတြဆီက လယ္ေတြ သိမ္းလိုက္တယ္၊ အဓိက ျဖစ္တဲ့ ျပႆနာက အဲဒါပဲ။”

ေနာက္တမ်ိဳးက အသိမ္းခံထားရတဲ့ လယ္ေျမေတြ ျပန္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ သတင္းၾကားၿပီး လယ္ေျမ ျပန္မရေသးေတာ့ အဲ့ဒီ လယ္ေတြမွာ ၀င္ေရာက္ ထြန္ယက္စိုက္ပ်ိဳးလို႔ တရားစြဲ ခံၾကရတာ ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။

ပုဒ္မ ၄၄၇ က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္ စိုက္ပ်ိဳးမႈ၊ ပုဒ္မ ၄၂၇ အက်ိဳးစီးပြား ဖ်က္ဆီးမႈေတြနဲ႔ တရားစြဲခံေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုေတြ ျဖစ္ေနတာကို သက္ဆိုင္ရာ တိုင္းေဒသႀကီးအစိုးရက လက္ပိုက္ၾကည့္ ေနသလား။ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက ဆင္းလာၿပီး ေျဖရွင္းေပးခဲ့တာ ရွိေပမယ့္ သက္ဆိုင္ရာက ၄၊ ၅ ရက္ေန ျပန္သြားၿပီး ၁ ပတ္၊ ၁၀ ရက္ၾကာေတာ့ ျပန္လုပ္တာပဲ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက တရားစီရင္ေရးပိုင္းကို ၀င္ေရာက္ စြက္ဖက္တာမ်ိဳး မရွိသလို တရားစီရင္ေရးပိုင္းက ေတာ္တည့္ေျဖာင့္မတ္ မွန္ကန္ လုပ္သလားဆိုေတာ့ လုပ္တာ မေတြ႔ရဘူးလို႔ တရားရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ေမာ္ကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္ထဲက လယ္သမား ဦးေအာင္ျမင့္က ေျပာပါတယ္။
တရားစြဲ အခ်ဳပ္ခ်တဲ့ေနရာမွာ အိမ္ေထာင္ဦးစီး လုပ္သူတင္မကဘဲ အရြယ္မေရာက္ေသး တဲ့ ကေလးသူငယ္ေတြနဲ႔ အသက္အရြယ္ ႀကီးျမင့္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ အဘိုးအိုေတြပါ အကုန္ဆြဲ ထည့္တာမ်ိဳးေတြ လုပ္တာလို႔လည္း ေျပာပါတယ္။ လယ္ေျမ သိမ္းယူ႐ံုတင္မက လူကိုပါ ဖမ္းၿပီး ေထာင္ခ်ပစ္ေနတာပါ။

လႊတ္ေတာ္ထဲ ေမွ်ာ္လိုက္ျပန္ေတာ့
လယ္ေျမအေရး လႊတ္ေတာ္ထဲ ညံခဲ့ပံုၾကည့္ရင္လည္း အေတာ္ေျပာစရာျဖစ္ခဲ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္။

ဇန္န၀ါရီ ၂၁ ရက္က ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ လႊတ္ေတာ္မွာ လယ္ေျမျပႆနာ ေျဖရွင္းၿပီးေၾကာင္း သမၼတက လႊတ္ေတာ္နာယကထံ ေပးပို႔တဲ့ သ၀ဏ္လႊာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အမတ္ ၁၁ ေယာက္က မေက်မခ်မ္း ထကန္႔ကြက္ခဲ့ပါတယ္။

လႊတ္ေတာ္က ဖြဲ႔ေပးထားတဲ့ လယ္ယာေျမနဲ႔ အျခားေျမမ်ား သိမ္းဆည္းခံရမႈေၾကာင့္ ျပည္သူမ်ား နစ္နာမႈ မရွိေစေရး စံုစမ္းေရးေကာ္မရွင္ အစီရင္ခံစာအပိုင္း ၁၊ ၂နဲ႔ ၃ တြင္ ပါရွိေသာ အမႈတဲြမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အမႈေပါင္း ၇၀၀ ေက်ာ္မွာ ၄၀၀ ေက်ာ္ ရွင္းၿပီးပါၿပီလို႔ သမၼတရဲ႕ သ၀ဏ္လႊာမွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။

လယ္ယာေျမ အမႈတြဲမ်ားအေပၚ တိုင္းေဒသႀကီးနဲ႔ ျပည္နယ္မ်ားအလိုက္ ေျဖရွင္း ေဆာင္ရြက္ ၿပီးစီးမႈမ်ား ပါ၀င္တဲ့ သမၼတရဲ႕ သ၀ဏ္လႊာကို လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရး ဒု၀န္ႀကီး ဦးအုန္းသန္းက ေဆာင္ရြက္ၿပီးစီးမႈ ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားပါ ထည့္သြင္းၿပီး လႊတ္ေတာ္မွာ ဖတ္ၾကား ရွင္းလင္းမႈအၿပီး လႊတ္ေတာ္အမတ္ ၁၁ ဦးတို႔က အစိုးရအဖြဲ႔ရဲ႕ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြဟာ ပြင့္လင္း ျမင္သာမႈ မရွိ႐ံုမက မွန္ကန္တိက်မႈလည္း မရွိဘူးလို႔ ေ၀ဖန္ေထာက္ျပ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတာပါ။

ေကာ္မရွင္ဥကၠ႒ လုပ္တဲ့ ဦးတင္ထြဋ္ ကိုယ္တိုင္ ထေျပာတာက သူတို႔ ေကာ္မရွင္က ေပးပို႔ထားတာ အမႈေပါင္း ၅၀၀၀ ေက်ာ္တယ္၊ အခု ေျဖရွင္းေပးၿပီးၿပီသာ ေျပာတယ္။ ဘယ္လယ္သမားမွ လယ္ေျမျပန္ရတာ မၾကားေသးဘူးလို႔ ေျပာသြားတာပါ။

တခါ ပုသိမ္အမတ္ ဦး၀င္းျမင့္ကလည္း တႏိုင္ငံလံုးမွာ ေပၚေပါက္ေနတဲ့ လယ္ယာေျမ အျငင္းပြားမႈမ်ား၊ သိမ္းဆည္းခံရမႈမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒုတိယသမၼတ ဦးဥာဏ္ထြန္း ဦးေဆာင္တဲ့ ေျမအသံုးခ်မႈ စီမံခန္႔ခြဲေရးေကာ္မတီက ၂ လအတြင္း လယ္ေျမ အမႈေပါင္း ၄၁၈ မႈ ရွင္းလင္း ၿပီးစီးခဲ့ေၾကာင္း သမၼတရဲ႕ သ၀ဏ္လႊာပါ အခ်က္အလက္မ်ားဟာ တကယ့္ေျမျပင္တြင္ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ပကတိအေျခအေနေတြနဲ႔ မ်ားစြာ ကြာျခားေနေၾကာင္း၊ ပုသိမ္ၿမိဳ႕နယ္မွာ အေနာက္ေတာင္တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္က သိမ္းယူခဲ့တဲ့ လယ္ယာေျမမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဒသခံ ျပည္သူေတြ တရားစြဲခံေနရတယ္လို႔ ေဆြးေႏြး ေျပာၾကားသြားတာလည္း ၾကားလိုက္ရပါတယ္။

တပ္သိမ္းေျမေတြ မူလပိုင္ရွင္ေတြကို ျပန္ေပးမယ္ဆိုၿပီး စာေတြ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေတာင္သူေတြဆီကို ပို႔တာပါ။ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ေျမေတြ ျပန္မအပ္တဲ့အျပင္ အဲဒီ ေတာင္သူေတြဟာ က်ဴးေက်ာ္မႈနဲ႔ တရားစြဲခံေနရပါတယ္။ ေပးကားေပး၏ မရ ျဖစ္ေန႐ံုမကဘဲ တရား႐ံုးမွာပါ အမႈ ရင္ဆိုင္ေနၾကရတဲ့အတြက္ သူတို႔ အားကိုးလို႔ ရမယ္ထင္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ လူ႔အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္ ဥကၠ႒ဆီကို စာတင္ထားပါတယ္လို႔ ဦး၀င္းျမင့္က ေျပာသြားပါ ေသးတယ္။

ဇမၺဴသီရိၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အမတ္ ေဒၚစႏၵာမင္းကလည္း လယ္ဆည္ ဒုတိယ၀န္ႀကီး ရွင္းျပသြားတဲ့ ေျမယာေကာ္မရွင္ အစီရင္ခံစာပါ ၁၊ ၂နဲ႔ ၃ အရ ေနျပည္ေတာ္မွာ အမႈေပါင္း ၁၁၁ မႈ ရွိတယ္ဆိုတာ ဘယ္ဟာကိုမ်ား ေျပာတာပါလဲ။ က်မတို႔ ဇမၺဴသီရိၿမိဳ႕နယ္ တခုတည္းက တင္ထားတာေတာင္ အမႈတြဲေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ ရွိပါတယ္။ တခုမွ ရွင္းလင္း ၿပီးစီးျခင္းလည္း မရွိေသးပါဘူး။ သက္ဆိုင္ရာ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကလည္း ဒီလို ေျဖရွင္းေပးတယ္ ဆိုတာကို သိရွိထားျခင္း မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေနျပည္ေတာ္ လယ္ယာေျမ အမႈတြဲ ၇ မႈပဲ ရွင္းဖို႔ က်န္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ဒီအေျဖကို က်မအေနနဲ႔ ကန္႔ကြက္ပါတယ္လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ေရႊျပည္သာၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဦးတင္ေမာင္ဦးကေတာ့ ၀န္ႀကီး ရွင္းသြားတဲ့ အေနအထားနဲ႔ လက္ေတြ႔နဲ႔ အမ်ားႀကီး ကြာျခားပါတယ္။

ေရႊျပည္သာမွာ ဧကေပါင္း ေသာင္းနဲ႔ခ်ီ သိမ္းခဲ့ပါတယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ လိုလားခ်က္က သိမ္းတဲ့ေျမအတြက္ ထိုက္သင့္တဲ့ ေလ်ာ္ေၾကး ေပးဖို႔ပါ။ ဒုတိယက စီမံကိန္း မလုပ္ျဖစ္တဲ့ ေျမပိုေတြကို ျပန္ေပးဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အခု တကယ္ျဖစ္ေနတာက ေျမပိုေတြ ျပန္မရတဲ့အျပင္ အဲ့ဒီ ေျမပိုေတြမွာ က်ဴးေက်ာ္ေတြ ေျမခ်ပါမစ္ေတြနဲ႔ တရား၀င္ ခ်ေပးေနတာေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီအမႈေတြ တခုမွ မၿပီးေသးပါဘူး လို႔ ေထာက္ျပ ေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။

တပ္ပိုင္ ဆိုတာေတြ ေခတ္စားလာေန
သမၼတလည္း ေအာက္ေျခ၀န္ႀကီးဌာနက တက္လာတဲ့အေပၚ လက္မွတ္ထိုးၿပီး လႊတ္ေတာ္ဆီ သ၀ဏ္လႊာ ပို႔လိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ လြဲေနၿပီလို႔ ၀ိုင္းေျပာတာ ခံလိုက္ရတာပါပဲ။ သမၼတကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဒီလို အႏွပ္ခံေနရေတာ့ ေအာက္ေျခ လယ္သမားေတြ ခိုကိုးရာမဲ့ အႏိုင္က်င့္ ခံေနရတာ ဘာဆန္းပါမလဲ။ လႊတ္ေတာ္ထဲ လယ္ေျမျပႆနာ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးၾကရင္ တပ္မေတာ္ဆိုတာလည္း ပါပါေနတာ ေတြ႔ၾက ရပါတယ္။ မေန႔တေန႔ကပဲ သတင္းတပုဒ္ ဖတ္လိုက္ ရပါတယ္။

“သဃၤန္းကၽြန္း၊ မိေက်ာင္းကန္ေျမတြင္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္း အိမ္ရာမ်ား ေဆာက္လုပ္ရန္ ရွိသျဖင့္ ျပန္လည္ စြန္႔လႊတ္ေပးရန္ အစီအစဥ္ မရွိေၾကာင္း ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာနမွ အိတ္ပိတ္ေျဖ။
“သဃၤန္းကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္ မိေက်ာင္းကန္ေျမတြင္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအိမ္ရာမ်ား ေဆာက္လုပ္ရန္ ရွိသျဖင့္ ျပန္လည္ စြန္႔လႊတ္ေပးရန္ အစီအစဥ္ မရွိေၾကာင္း သဃၤန္းကၽြန္း ၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဦးသိန္းၫႊန္႔ထံ အိတ္ပိတ္ ေျဖၾကားခဲ့သည္။”

မေန႔တေန႔ကပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေတာင္ႀကီးမွာ ေဟာေျပာပြဲ လုပ္မယ့္ ကြင္းေနရာ ဟာ တပ္ပိုင္ကြင္းမို႔ ခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ သတင္းတပုဒ္ ဖတ္လိုက္ရျပန္ပါတယ္။ တပ္ပိုင္ တပ္ပိုင္နဲ႔ တပ္ပိုင္ေတြ မ်ားမ်ားလာတာ ေကာင္း၊ မေကာင္း ေခါင္းေအးေအးထား စဥ္းစားၾကဖို႔ သင့္ပါၿပီ။

ေမာင္ထင္ရဲ႕ ငဘ ေတြ ရွင္သန္ေနတုန္း
၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈကာလ စာေရးဆရာႀကီး ေမာင္ထင္ရဲ႕ “ငဘ” ၀တၳဳရွည္ႀကီး ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ လယ္သမားေတြဘ၀ အခုလို ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။
“ေခတ္သစ္ကို တုိ႔ဗမာအစိုးရဟူေသာ အမည္ခံ က်ီးအာသီး စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေရာက္လာေသာအခါ အနည္းငယ္ အသက္႐ႈေခ်ာင္သလုိ ထင္ခဲ့သည္။ ၀ါဆုိနဲ႔ ၀ါေခါင္လ ေရာက္လာလ်က္နဲ႔ လယ္သမားတုိ႔သည္ လယ္ကို မလုပ္ရလွ်င္ ငတ္ေသဖုိ႔သာ ရွိေတာ့သည္။

“မိမိတုိ႔၏ ဒုကၡကို သူတပါးက ကယ္တင္ေပးလိမ့္မည္ ဟု ေမွ်ာ္လင့္ ေတာင့္တေနၾကပါလွ်င္ ကမၻာသာလွ်င္ ကုန္လိမ့္မည္။ ဒုကၡကား ကုန္မည္မဟုတ္၊ အထူးသျဖင့္ မိမိတုိ႔ တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း ဖယ္၍ တုိင္းတပါးသားကို အားကိုးလွ်င္ ဒုကၡအေပါင္းထဲမွ ထြက္ေျမာက္မည္ဟု ထင္ျမင္မိပါက “ငဘ” ကို သတိရၾကပါဟု ေျပာရစ္ရန္ ေလာကဇာတ္ခုံေပၚ၌ ငဘကို ပုဏၰားက ႏွိပ္စက္ခဲ့သည္၊ ႏွိပ္စက္ျခင္း ခံရသူသည္ ႏွိပ္စက္သူအား “ဘုန္းႀကီးပါေစ၊ သက္ရွည္ပါေစ” ဟု ဆုေတာင္းသည္ကို က်ေနာ္ မၾကားဖူးပါ။

“ငဘ သည္ ပုထုဇဥ္ျဖစ္၍ ပုဏၰားကို စိတ္ထဲ၌ ႀကိတ္၍ ေရရြတ္မိေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ႏွိပ္စက္တတ္ေသာ ပုဏၰားတေယာက္ကို စိတ္၌ စဲြလမ္း၍ ပုဏၰား တမ်ဳိးလံုးကို ဆန္႔က်င္လုိေသာ အာဃာတသည္ ငဘတြင္ မရွိ။ ငဘ၏ သားစဥ္ ေျမးဆက္တုိ႔က ငဘ ခံခဲ့ရပံုကို သံေ၀ဂ ယူ၍ မိမိတုိ႔၏ လြတ္ေျမာက္ရာ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္းကို အမ်ဳိးသားခ်င္း ေစာင့္ေရွာက္တတ္ေသာ ဓေလ့ျဖင့္ လူမ်ဳိးႏွင့္ ႏိုင္ငံကို ကာကြယ္ရန္ကိုသာ ငဘက လမ္းၫႊန္ေပးခဲ့သည္။ ယင္းကဲ့သို႔ ယထာဘူတ က်ေအာင္ စဥ္းစား ဆင္ျခင္ ႏိုင္ၾကပါလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အနာဂတ္၌ က်ေရာက္ ႏိုင္ေသာ အႏၱရာယ္ အသြယ္သြယ္တုိ႔မွ ကင္းရွင္း ႏိုင္လိမ့္မည္ ထင္ပါသည္” လို႔ ဆရာေမာင္ထင္က ရည္ရြယ္ရင္းထားခဲ့တာ အခုထိ ရွင္သန္ေနတုန္းပါဗ်ာ။ ေခတ္သစ္ ခ်စ္တီးေတြေတာ့ ရွင္သန္ခြင့္ မေပးသင့္ေတာ့ေၾကာင္းပါ။
( ၿပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္ အတြဲ – ၄၊ အမွတ္ – ၁၈၂ ဆရာကုိေရႊေအာင္ ေဆာင္းပါး )

ေရႊေအာင္ ( DVB )

========================================

ဧရာဝတီတိုင္း ေထာင္ခ်ခံ လယ္သမား ၂၀၀ ေက်ာ္ ျပန္လြတ္ေရး ဆႏၵျပ

ထြန္တံုးတိုက္ပဲြ ျပဳလုပ္ခဲ့သျဖင့္ အလုပ္ႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္ခံထားရသည့္ ဧရာဝတီတိုင္းမွ လယ္သမား ၂၂၁ ဦးအား ျပန္လႊတ္ေပးရန္ လယ္သမားအေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားႏွင့္ လယ္သမားမ်ားက ယမန္ေန႔ ညေနပိုင္းတြင္ ပုသိမ္ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ ေရွ႕၌ ဆႏၵေဖာ္ ထုတ္ၾကသည္။

ဆႏၵျပသူမ်ားက ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္ထားသည့္ လယ္သမားမ်ားအား ျပန္လႊတ္ေပးရန္၊ ပုဒ္မ ၄၄၇ (ပိုင္နက္က်ဴးလြန္မႈ) ၊ ၄၂၇ (အက်ဳိးစီးပြား ဖ်က္ဆီးမႈ) တို႔ျဖင့္ တရားစဲြဆို ထားသည့္အမႈမ်ား ပိတ္သိမ္းေပးရန္၊ မတရားသိမ္းဆည္း ခံထားရသည့္ လယ္ယာေျမ မ်ား ျပန္လည္ရရွိေရး ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရမွ တာဝန္ယူေျဖရွင္းေပးရန္ စသည့္အခ်က္မ်ား အပါအဝင္ အခ်က္ ၇ ခ်က္ ေတာင္းဆိုၾက သည္။

မိသားစုဝင္တဦး ေထာင္က်ခံေနရသည့္ လပြတၱာၿမိဳ႕နယ္ ေက်ာက္တန္းႀကီး ေက်းရြာမွ ကိုျမင့္စန္းက“က်ေနာ့္ညီက လယ္ယာေျမျပ ႆနာကို ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးကို ေျဖရွင္းေပးဖို႔ တင္ျပတယ္။ ဘာမွ လုပ္မေပးဘူး။ အဲဒီေတာ့ လယ္ဝင္ထြန္တယ္။ အဲဒါကို တရား သူႀကီးက သေဘာ႐ိုးနဲ႔ ထြန္တာ မဟုတ္ဘူးဆုိၿပီး က်ေနာ့္ညီ အပါအဝင္ လူ ၄ ဦးကို အလုပ္နဲ႔ေထာင္ဒဏ္ ၂ လစီ ခ်ပစ္ တယ္။ ဦးေဆာင္သူ ၂ ဦးကိုက်ေတာ့ ၃ လစီ ခ်တယ္။ အဲဒါကို မေက်နပ္လို႔ ပါဝင္ဆႏၵျပတာပါ”ဟု ေျပာသည္။

၂၀၁၃ ခု ေမလမွစတင္၍ ဧရာဝတီ တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရ ႐ုံးစိုက္ရာ ပုသိမ္ၿမိဳ႕နယ္ အပါအဝင္ ၿမိဳ႕နယ္ ၁၃ ခု၌ ထြန္တံုးတုိက္ပဲြမ်ား ေနရာအႏွံ႔အျပား ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး လယ္သမားေပါင္း ၅၀၀ ေက်ာ္သည္ ပုဒ္မ ၄၄၇၊ ၄၂၇ တို႔ျဖင့္ တရားစဲြဆို ခံခဲ့ရေၾကာင္း၊ လယ္သမား ၂၂၁ ဦးသည္ အလုပ္ႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၂ လမွ ၆ လအထိ ခ်မွတ္ ခံခဲ့ရေၾကာင္း လယ္သမားအေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားက ေျပာသည္။

ေထာင္က်သည့္ လယ္သမားမ်ားမွာ ေမာ္လၿမိဳင္ကြ်န္းၿမိဳ႕နယ္ တခုတည္း၌ပင္ လယ္သမား ၁၉၅ ဦး ရွိေနၿပီး ေက်ာင္းကုန္းၿမိဳ႕နယ္ မွ ၁၈ ဦး၊ လပြတၱာၿမိဳ႕နယ္မွ ၆ ဦး၊ ငပုေတာၿမိဳ႕နယ္မွ ၂ ဦးတို႔ ျဖစ္ေၾကာင္း လယ္သမားအေရး လႈပ္ရွားသည့္ လူမႈကြန္ရက္ အဖဲြ႔အစည္းမ်ားက ဆိုသည္။

လပြတၱာႏွင့္ ေမာ္လၿမိဳင္ကြ်န္းၿမိဳ႕နယ္မွ လယ္သမားမ်ားမွာ ေျမာင္းျမအက်ဥ္းေထာင္တြင္ ေထာင္ဒဏ္က်ခံေနရၿပီး ေက်ာင္းကုန္းၿမိဳ႕နယ္မွ လယ္သမားမ်ားမွာ ပုသိမ္အက်ဥ္းေထာင္တြင္ ေထာင္ဒဏ္ က်ခံေနရသည္။

လယ္သမားအေရး လႈပ္ရွားသူ ကိုထြန္းထြန္းဦးက“ေတာင္သူ လယ္သမားေတြဟာ တရား႐ုံးေတြမွာ ႐ုံးစရိတ္ေတြ၊ သြားလာ စရိတ္ ေတြ၊ ေရွ႕ေနစရိတ္ေတြနဲ႔ အကုန္အက်ေတြမ်ားၿပီးေတာ့ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့အတြက္ ဒီအမႈေတြကို ပိတ္သိမ္းေပးဖို႔ တရားဝင္ ေတာင္း ဆိုတာျဖစ္ပါတယ္၊ ေနာက္တခုက ေထာင္က်ေနတဲ့ ေတာင္သူ လယ္သမားေတြကို အျမန္ဆံုး ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္”ဟု ဧရာဝတီသို႔ ေျပာသည္။

ယင္းဆႏၵျပပဲြကို လယ္သမားအေရး လႈပ္ရွားသူ ကိုထြန္းထြန္းဦးႏွင့္ ဦးဝင္းႏိုင္တို႔က ဦးေဆာင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး ပုသိမ္၊ ေမာ္လၿမိဳင္ကြ်န္း၊ လပြတၱာ၊ ငပုေတာ၊ ေက်ာင္းကုန္း၊ ကန္ႀကီးေထာင့္၊ ေခ်ာင္းသာႏွင့္ ေငြေဆာင္ၿမိဳ႕နယ္မ်ားမွ လယ္သမား ၁၂၀ ေက်ာ္ ပါဝင္ ဆႏၵျပ ခဲ့ၾကသည္။

လယ္သမားဆႏၵျပပဲြကို အာဏာပိုင္မ်ားက တရားဝင္ခြင့္ျပဳခ်က္ ေပးခဲ့သည့္အတြက္ ယခုဆႏၵျပပဲြမွာ လယ္သမား အေရးႏွင့္ ပတ္ သက္၍ ပုသိမ္ၿမိဳ႕၌ ပထမဆံုးအႀကိမ္ တရားဝင္ ခြင့္ျပဳခ်က္ ရရွိခဲ့သည့္ ဆႏၵျပပဲြလည္း ျဖစ္သည္။

ဆႏၵျပသူမ်ားသည္ ပုသိမ္ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕၌ ေန႔လယ္ ၂ နာရီမွ စတင္စု႐ုံးခဲ့ၾကၿပီး ၃ နာရီခဲြ အခ်ိန္တြင္ “ေက်းရြာ လယ္ယာေျမ စီမံခန္႔ခဲြမႈ အဖဲြ႔မ်ားတြင္ လယ္သိမ္းထားသူမ်ားအား လယ္/စီအဖဲြ႔မွ ျဖဳတ္ခ်ေရး”၊ “ဥပေဒမဲ့ အရင္းရွင္ဘက္မွ ဘက္လုိက္ ေဆာင္ရြက္သူ ေက်းရြာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးမ်ားအား ဥပေဒႏွင့္အညီ ထိေရာက္စြာ အေရးယူေပးေရး”၊ “ခ႐ိုနီလယ္သမား ဖယ္ရွားေရး”၊ “အရင္းရွင္ လယ္သမားမ်ားဘက္မွ ကာကြယ္ေပးေနေသာ လယ္/စီအဖဲြ႔အား ႐ုပ္သိမ္းေပးေရး” စသည့္ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားျဖင့္ ဧရာဝတီ တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရ႐ုံးႏွင့္ လႊတ္ေတာ္အနီး လွည့္လည္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကသည္။

ထိုသို႔ ေတာင္းဆိုဆႏၵျပမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဧရာဝတီ တိုင္းေဒသႀကီးအစိုးရအဖြဲ႔မွ စိုက္ပ်ိဳးေရးႏွင့္ေမြးျမဴေရး ဝန္ႀကီး ဦးစန္းေမာင္ က “လယ္ယာေျမ မႈခင္းေတြကို ရပ္/ေက်းက မွားယြင္းဆံုးျဖတ္တယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ၿမိဳ႕နယ္၊ ခ႐ိုင္၊ တိုင္း အဆင့္အထိ အဆင့္ဆင့္ အယူခံတင္လို႔ရတယ္။ အယူခံတက္ၾကပါ။ တက္လာတဲ့ အဆင့္တခုခုမွာ အေျဖမွန္ ေပၚလာႏုိင္ပါတယ္။ အမႈပိတ္ သိမ္းေပးဖို႔ကိစၥကို အစိုးရအေနနဲ႔ ဖိအားေပးလို႔ မရဘူး။ တရားလိုေတြက ပိတ္ေပးမွ ရမယ္”ဟု ဧရာဝတီသို႔ ေျပာၾကားသည္။

လယ္ယာေျမ မႈခင္းမ်ားႏွင့္ လယ္သမား ကိစၥမ်ားတြင္ ေက်းရြာအုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး ကိုယ္တုိင္ လယ္သိမ္းထားျခင္း၊ လယ္ယာေျမ ဥပေဒကို အသံုးမျပဳဘဲ ေငြရွိသူမ်ားဘက္မွ ဥပေဒမဲ့ တဖက္သတ္ ဘက္လုိက္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းမ်ားေၾကာင့္ လယ္သမားမ်ား ဒုကၡေရာက္ရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း လယ္သမားအေရး လႈပ္ရွားသူ ဦးဝင္းႏိုင္က ေျပာသည္။

သူက“ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးက လယ္ယာေျမ ဥပေဒအတိုင္း မလုပ္ဘဲ ေငြရွင္ေတြ ဘက္ကေန ဓားထမ္းၿပီး အကာအကြယ္ ေပး ေန တာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း လယ္သိမ္းထားတဲ့ ကိစၥေတြ ရွိေနေတာ့ လယ္သမား ကိစၥေတြမွာ တရားမမွ်တတဲ့ ကိစၥေတြ ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ လယ္သမား ကိစၥေတြမွာ ဥပေဒမဲ့ ဘက္လုိက္ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေတြကို အေရးယူေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္”ဟု ေျပာသည္။

သို႔ေသာ္ ဝန္ႀကီး ဦးစန္းေမာင္က ယေန႔ နံနက္အထိ ေက်းရြာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးမ်ားအား အေရးယူေပးရန္ တိုင္ၾကားစာ မရရွိထားေသး ေၾကာင္း ေျပာဆိုသည္။

ဆႏၵျပပဲြကို ေန႔လယ္၂ နာရီတြင္ ပုသိမ္ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕မွ စတင္ က်င္းပခဲ့ၿပီး ညေန ၄ နာရီတြင္ ၿပီးဆံုးခဲ့သည္။

ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရသစ္ တက္လာၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ လယ္ယာေျမ ျပႆနာမ်ား၊ ေျမသိမ္းဆည္းျခင္း ျပႆနာမ်ား၊ လယ္သမားတို႔၏ ဆႏၵျပပြဲမ်ား အမ်ားဆံုးျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး ယေန႔တုိင္ ေျပလည္ရန္ ေျဖရွင္းႏုိင္စြမ္း မရွိေသးေပ။

ဆလိုင္းသန္႔စင္ ( ဧရာဝတီ )
— with က်ား ခင္စိန္ and 47 others.
Photo: ေခတ္သစ္ ခ်စ္တီးေတြ အေၾကာင္း အိႏိ္ၵယ ခ်စ္တီးေတြ ေျမျပန္ေတာင္း သတင္းဂ်ာနယ္တေစာင္မွာ အိႏိ္ၵယက ခ်စ္တီးကုလားေတြက သူတို႔ လယ္ေျမေတြ ျပန္ေပးဖို႔ ျမန္မာအစိုးရထံ ေတာင္းဆိုသြားမယ္ဆိုတဲ့ သတင္းဖတ္ရေတာ့ ၿပံဳးမိပါတယ္။ တရက္တည္းလိုမွာပဲ ဖတ္ရတဲ့ သတင္းတပုဒ္က်ေတာ့ ဖတ္ၿပီး မခ်ိၿပံဳး မၿပံဳးႏိုင္ပါ ေတာ့တယ္။ farmer1ဧရာ၀တီတိုင္းထဲက လယ္သမား ၄၀၀ ေက်ာ္ တရားစြဲဆိုခံေနရၿပီး ၇၀ ေလာက္ ေထာင္ဒဏ္က်ခံေနရတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းပါ။ ဒါနဲ႔ ေတာင္သူလယ္သမား ကြန္ရက္ေတြ လိုက္ ေမးၾကည့္ေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ အသားမမည္းတဲ့ ခ်စ္တီးေတြ ရွိေနတုန္းဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ့ ၿပံဳးေတာင္ မၿပံဳးႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ျဖစ္ေနပံုေတြက လယ္ယာေျမ မွတ္ပံုတင္လက္မွတ္ေတြ ခ်ေပးခါနီး ၃ လေလာက္ အေတာအတြင္း ျဖစ္ပြားခဲ့တာ ျဖစ္ၿပီး အဲဒီ ၃ လေလာက္အတြင္းမွာကိုပဲ လယ္သမားေတြ ရာနဲ႔ခ်ီၿပီး တရားစြဲခံ ေထာင္ဒဏ္က်ခံရ လယ္မဲ့ယာမဲ့ေတြ ျဖစ္ၾကရတာပါ။ လယ္သမားဆိုတာက လယ္လုပ္ေတာ့မယ္ဆို နီးစပ္ရာ လုပ္ငန္းရွင္ေတြထံက ေငြေၾကး ေခ်းငွား စိုက္ပ်ိဳး ၾကရတာပါ။ အတိုးနဲ႔ ေခ်းတာကိုပဲ တခ်ိဳ႕ လုပ္ငန္းရွင္ေတြက အတိုးနဲ႔တင္ မေက်နပ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ လယ္ေျမ မွတ္ပံုတင္ ခ်ခါနီးမွာ လယ္ပါ အပိုင္သိမ္းဖို႔ လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားနဲ႔ ေျမယာလုပ္သားမ်ားသမဂၢက ဦးေအာင္မိုး၀င္းက “လယ္သမားေတြက ေငြေၾကးမတတ္ႏိုင္တဲ့ အခါက်ေတာ့ လုပ္ငန္းရွင္ေတြဆီက ေငြေၾကးေတြ ယူရတယ္၊ အဲဒီေငြေၾကး အေပးအယူ ကိစၥေတြ ရွိတယ္၊ လယ္ယာေျမ မွတ္ပံုတင္ခါနီးက်ေတာ့ လုပ္ငန္းရွင္ေတြကေနၿပီး ေျမစာရင္းေတြနဲ႔ ေပါင္းတယ္၊ ေနာက္ တရား႐ုံးေတြနဲ႔ ေပါင္းတယ္၊ ဒီဟာက အမွန္တကယ္ကေတာ့ ေငြေၾကး အေပးအယူနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ရွိရင္ တရားမလမ္းေၾကာင္းနဲ႔ ေငြရလိုမႈနဲ႔ သာလွ်င္ အမႈတရားစဲြၿပီး ေတာင္းသင့္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျဖစ္ေနတာ အဲလို မဟုတ္ဘူး၊ အသာေလး ေငြကို ထိုးေပးလိုက္ၿပီးေတာ့ အဲဒီမွာ စပါးေပးတို႔ တင္းတိုးတို႔ အဲဒီလို ျပန္ၿပီး မဆပ္ႏိုင္တဲ့ ပံုစံမ်ဳိးေတြ လုပ္တယ္၊ ေနာက္တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ လက္မွတ္ကို စာရြက္ေျဗာင္မွာ ထိုးခိုင္းတယ္၊ လယ္သမားေတြက အလုပ္ခ်ိန္ က်လာၿပီဆိုရင္ သူရဲ႕ ယံုၾကည္မႈအရ ထိုးေပးလိုက္တာပဲ၊ ၿပီးေတာ့ စာရြက္ေျဗာင္မွာ ေရးခ်င္ရာ ေရးလိုက္တာပဲ၊ ေရးခ်င္တာေရးၿပီး အာဏာပိုင္နဲ႔ ေပါင္းၿပီး အခုလို လယ္ယာေျမေတြ မွတ္ပံုတင္ရမယ့္ အခ်ိန္မွာ သူက ဘာလုပ္လဲဆိုေတာ့ ဥပမာ ဦး ၅၀ ကို သူကိုင္ထားၿပီး ၂ ေယာက္ ၃ ေယာက္ေလာက္ကို တရား႐ုံးနဲ႔ေပါင္း ေငြေပးၿပီးေတာ့ တရားစဲြၿပီး အတင္း ေထာင္ခ်လိုက္တယ္၊ အဲဒီလို ခ်ရင္းနဲ႔ လယ္သမားကို ေၾကာက္ေအာင္ လုပ္လိုက္ၿပီး ေနာက္လူေတြဆီက လယ္ေတြ သိမ္းလိုက္တယ္၊ အဓိက ျဖစ္တဲ့ ျပႆနာက အဲဒါပဲ။” ေနာက္တမ်ိဳးက အသိမ္းခံထားရတဲ့ လယ္ေျမေတြ ျပန္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ သတင္းၾကားၿပီး လယ္ေျမ ျပန္မရေသးေတာ့ အဲ့ဒီ လယ္ေတြမွာ ၀င္ေရာက္ ထြန္ယက္စိုက္ပ်ိဳးလို႔ တရားစြဲ ခံၾကရတာ ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ပုဒ္မ ၄၄၇ က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္ စိုက္ပ်ိဳးမႈ၊ ပုဒ္မ ၄၂၇ အက်ိဳးစီးပြား ဖ်က္ဆီးမႈေတြနဲ႔ တရားစြဲခံေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုေတြ ျဖစ္ေနတာကို သက္ဆိုင္ရာ တိုင္းေဒသႀကီးအစိုးရက လက္ပိုက္ၾကည့္ ေနသလား။ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက ဆင္းလာၿပီး ေျဖရွင္းေပးခဲ့တာ ရွိေပမယ့္ သက္ဆိုင္ရာက ၄၊ ၅ ရက္ေန ျပန္သြားၿပီး ၁ ပတ္၊ ၁၀ ရက္ၾကာေတာ့ ျပန္လုပ္တာပဲ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက တရားစီရင္ေရးပိုင္းကို ၀င္ေရာက္ စြက္ဖက္တာမ်ိဳး မရွိသလို တရားစီရင္ေရးပိုင္းက ေတာ္တည့္ေျဖာင့္မတ္ မွန္ကန္ လုပ္သလားဆိုေတာ့ လုပ္တာ မေတြ႔ရဘူးလို႔ တရားရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ေမာ္ကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္ထဲက လယ္သမား ဦးေအာင္ျမင့္က ေျပာပါတယ္။ တရားစြဲ အခ်ဳပ္ခ်တဲ့ေနရာမွာ အိမ္ေထာင္ဦးစီး လုပ္သူတင္မကဘဲ အရြယ္မေရာက္ေသး တဲ့ ကေလးသူငယ္ေတြနဲ႔ အသက္အရြယ္ ႀကီးျမင့္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ အဘိုးအိုေတြပါ အကုန္ဆြဲ ထည့္တာမ်ိဳးေတြ လုပ္တာလို႔လည္း ေျပာပါတယ္။ လယ္ေျမ သိမ္းယူ႐ံုတင္မက လူကိုပါ ဖမ္းၿပီး ေထာင္ခ်ပစ္ေနတာပါ။ လႊတ္ေတာ္ထဲ ေမွ်ာ္လိုက္ျပန္ေတာ့ လယ္ေျမအေရး လႊတ္ေတာ္ထဲ ညံခဲ့ပံုၾကည့္ရင္လည္း အေတာ္ေျပာစရာျဖစ္ခဲ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဇန္န၀ါရီ ၂၁ ရက္က ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ လႊတ္ေတာ္မွာ လယ္ေျမျပႆနာ ေျဖရွင္းၿပီးေၾကာင္း သမၼတက လႊတ္ေတာ္နာယကထံ ေပးပို႔တဲ့ သ၀ဏ္လႊာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အမတ္ ၁၁ ေယာက္က မေက်မခ်မ္း ထကန္႔ကြက္ခဲ့ပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္က ဖြဲ႔ေပးထားတဲ့ လယ္ယာေျမနဲ႔ အျခားေျမမ်ား သိမ္းဆည္းခံရမႈေၾကာင့္ ျပည္သူမ်ား နစ္နာမႈ မရွိေစေရး စံုစမ္းေရးေကာ္မရွင္ အစီရင္ခံစာအပိုင္း ၁၊ ၂နဲ႔ ၃ တြင္ ပါရွိေသာ အမႈတဲြမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အမႈေပါင္း ၇၀၀ ေက်ာ္မွာ ၄၀၀ ေက်ာ္ ရွင္းၿပီးပါၿပီလို႔ သမၼတရဲ႕ သ၀ဏ္လႊာမွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။ လယ္ယာေျမ အမႈတြဲမ်ားအေပၚ တိုင္းေဒသႀကီးနဲ႔ ျပည္နယ္မ်ားအလိုက္ ေျဖရွင္း ေဆာင္ရြက္ ၿပီးစီးမႈမ်ား ပါ၀င္တဲ့ သမၼတရဲ႕ သ၀ဏ္လႊာကို လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရး ဒု၀န္ႀကီး ဦးအုန္းသန္းက ေဆာင္ရြက္ၿပီးစီးမႈ ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားပါ ထည့္သြင္းၿပီး လႊတ္ေတာ္မွာ ဖတ္ၾကား ရွင္းလင္းမႈအၿပီး လႊတ္ေတာ္အမတ္ ၁၁ ဦးတို႔က အစိုးရအဖြဲ႔ရဲ႕ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြဟာ ပြင့္လင္း ျမင္သာမႈ မရွိ႐ံုမက မွန္ကန္တိက်မႈလည္း မရွိဘူးလို႔ ေ၀ဖန္ေထာက္ျပ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတာပါ။ ေကာ္မရွင္ဥကၠ႒ လုပ္တဲ့ ဦးတင္ထြဋ္ ကိုယ္တိုင္ ထေျပာတာက သူတို႔ ေကာ္မရွင္က ေပးပို႔ထားတာ အမႈေပါင္း ၅၀၀၀ ေက်ာ္တယ္၊ အခု ေျဖရွင္းေပးၿပီးၿပီသာ ေျပာတယ္။ ဘယ္လယ္သမားမွ လယ္ေျမျပန္ရတာ မၾကားေသးဘူးလို႔ ေျပာသြားတာပါ။ တခါ ပုသိမ္အမတ္ ဦး၀င္းျမင့္ကလည္း တႏိုင္ငံလံုးမွာ ေပၚေပါက္ေနတဲ့ လယ္ယာေျမ အျငင္းပြားမႈမ်ား၊ သိမ္းဆည္းခံရမႈမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒုတိယသမၼတ ဦးဥာဏ္ထြန္း ဦးေဆာင္တဲ့ ေျမအသံုးခ်မႈ စီမံခန္႔ခြဲေရးေကာ္မတီက ၂ လအတြင္း လယ္ေျမ အမႈေပါင္း ၄၁၈ မႈ ရွင္းလင္း ၿပီးစီးခဲ့ေၾကာင္း သမၼတရဲ႕ သ၀ဏ္လႊာပါ အခ်က္အလက္မ်ားဟာ တကယ့္ေျမျပင္တြင္ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ပကတိအေျခအေနေတြနဲ႔ မ်ားစြာ ကြာျခားေနေၾကာင္း၊ ပုသိမ္ၿမိဳ႕နယ္မွာ အေနာက္ေတာင္တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္က သိမ္းယူခဲ့တဲ့ လယ္ယာေျမမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဒသခံ ျပည္သူေတြ တရားစြဲခံေနရတယ္လို႔ ေဆြးေႏြး ေျပာၾကားသြားတာလည္း ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ တပ္သိမ္းေျမေတြ မူလပိုင္ရွင္ေတြကို ျပန္ေပးမယ္ဆိုၿပီး စာေတြ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေတာင္သူေတြဆီကို ပို႔တာပါ။ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ေျမေတြ ျပန္မအပ္တဲ့အျပင္ အဲဒီ ေတာင္သူေတြဟာ က်ဴးေက်ာ္မႈနဲ႔ တရားစြဲခံေနရပါတယ္။ ေပးကားေပး၏ မရ ျဖစ္ေန႐ံုမကဘဲ တရား႐ံုးမွာပါ အမႈ ရင္ဆိုင္ေနၾကရတဲ့အတြက္ သူတို႔ အားကိုးလို႔ ရမယ္ထင္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ လူ႔အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္ ဥကၠ႒ဆီကို စာတင္ထားပါတယ္လို႔ ဦး၀င္းျမင့္က ေျပာသြားပါ ေသးတယ္။ ဇမၺဴသီရိၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အမတ္ ေဒၚစႏၵာမင္းကလည္း လယ္ဆည္ ဒုတိယ၀န္ႀကီး ရွင္းျပသြားတဲ့ ေျမယာေကာ္မရွင္ အစီရင္ခံစာပါ ၁၊ ၂နဲ႔ ၃ အရ ေနျပည္ေတာ္မွာ အမႈေပါင္း ၁၁၁ မႈ ရွိတယ္ဆိုတာ ဘယ္ဟာကိုမ်ား ေျပာတာပါလဲ။ က်မတို႔ ဇမၺဴသီရိၿမိဳ႕နယ္ တခုတည္းက တင္ထားတာေတာင္ အမႈတြဲေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ ရွိပါတယ္။ တခုမွ ရွင္းလင္း ၿပီးစီးျခင္းလည္း မရွိေသးပါဘူး။ သက္ဆိုင္ရာ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကလည္း ဒီလို ေျဖရွင္းေပးတယ္ ဆိုတာကို သိရွိထားျခင္း မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေနျပည္ေတာ္ လယ္ယာေျမ အမႈတြဲ ၇ မႈပဲ ရွင္းဖို႔ က်န္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ဒီအေျဖကို က်မအေနနဲ႔ ကန္႔ကြက္ပါတယ္လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ေရႊျပည္သာၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဦးတင္ေမာင္ဦးကေတာ့ ၀န္ႀကီး ရွင္းသြားတဲ့ အေနအထားနဲ႔ လက္ေတြ႔နဲ႔ အမ်ားႀကီး ကြာျခားပါတယ္။ ေရႊျပည္သာမွာ ဧကေပါင္း ေသာင္းနဲ႔ခ်ီ သိမ္းခဲ့ပါတယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ လိုလားခ်က္က သိမ္းတဲ့ေျမအတြက္ ထိုက္သင့္တဲ့ ေလ်ာ္ေၾကး ေပးဖို႔ပါ။ ဒုတိယက စီမံကိန္း မလုပ္ျဖစ္တဲ့ ေျမပိုေတြကို ျပန္ေပးဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အခု တကယ္ျဖစ္ေနတာက ေျမပိုေတြ ျပန္မရတဲ့အျပင္ အဲ့ဒီ ေျမပိုေတြမွာ က်ဴးေက်ာ္ေတြ ေျမခ်ပါမစ္ေတြနဲ႔ တရား၀င္ ခ်ေပးေနတာေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီအမႈေတြ တခုမွ မၿပီးေသးပါဘူး လို႔ ေထာက္ျပ ေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။ တပ္ပိုင္ ဆိုတာေတြ ေခတ္စားလာေန သမၼတလည္း ေအာက္ေျခ၀န္ႀကီးဌာနက တက္လာတဲ့အေပၚ လက္မွတ္ထိုးၿပီး လႊတ္ေတာ္ဆီ သ၀ဏ္လႊာ ပို႔လိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ လြဲေနၿပီလို႔ ၀ိုင္းေျပာတာ ခံလိုက္ရတာပါပဲ။ သမၼတကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဒီလို အႏွပ္ခံေနရေတာ့ ေအာက္ေျခ လယ္သမားေတြ ခိုကိုးရာမဲ့ အႏိုင္က်င့္ ခံေနရတာ ဘာဆန္းပါမလဲ။ လႊတ္ေတာ္ထဲ လယ္ေျမျပႆနာ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးၾကရင္ တပ္မေတာ္ဆိုတာလည္း ပါပါေနတာ ေတြ႔ၾက ရပါတယ္။ မေန႔တေန႔ကပဲ သတင္းတပုဒ္ ဖတ္လိုက္ ရပါတယ္။ “သဃၤန္းကၽြန္း၊ မိေက်ာင္းကန္ေျမတြင္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္း အိမ္ရာမ်ား ေဆာက္လုပ္ရန္ ရွိသျဖင့္ ျပန္လည္ စြန္႔လႊတ္ေပးရန္ အစီအစဥ္ မရွိေၾကာင္း ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာနမွ အိတ္ပိတ္ေျဖ။ “သဃၤန္းကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္ မိေက်ာင္းကန္ေျမတြင္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအိမ္ရာမ်ား ေဆာက္လုပ္ရန္ ရွိသျဖင့္ ျပန္လည္ စြန္႔လႊတ္ေပးရန္ အစီအစဥ္ မရွိေၾကာင္း သဃၤန္းကၽြန္း ၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဦးသိန္းၫႊန္႔ထံ အိတ္ပိတ္ ေျဖၾကားခဲ့သည္။” မေန႔တေန႔ကပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေတာင္ႀကီးမွာ ေဟာေျပာပြဲ လုပ္မယ့္ ကြင္းေနရာ ဟာ တပ္ပိုင္ကြင္းမို႔ ခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ သတင္းတပုဒ္ ဖတ္လိုက္ရျပန္ပါတယ္။ တပ္ပိုင္ တပ္ပိုင္နဲ႔ တပ္ပိုင္ေတြ မ်ားမ်ားလာတာ ေကာင္း၊ မေကာင္း ေခါင္းေအးေအးထား စဥ္းစားၾကဖို႔ သင့္ပါၿပီ။ ေမာင္ထင္ရဲ႕ ငဘ ေတြ ရွင္သန္ေနတုန္း ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈကာလ စာေရးဆရာႀကီး ေမာင္ထင္ရဲ႕ “ငဘ” ၀တၳဳရွည္ႀကီး ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ လယ္သမားေတြဘ၀ အခုလို ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ “ေခတ္သစ္ကို တုိ႔ဗမာအစိုးရဟူေသာ အမည္ခံ က်ီးအာသီး စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေရာက္လာေသာအခါ အနည္းငယ္ အသက္႐ႈေခ်ာင္သလုိ ထင္ခဲ့သည္။ ၀ါဆုိနဲ႔ ၀ါေခါင္လ ေရာက္လာလ်က္နဲ႔ လယ္သမားတုိ႔သည္ လယ္ကို မလုပ္ရလွ်င္ ငတ္ေသဖုိ႔သာ ရွိေတာ့သည္။ “မိမိတုိ႔၏ ဒုကၡကို သူတပါးက ကယ္တင္ေပးလိမ့္မည္ ဟု ေမွ်ာ္လင့္ ေတာင့္တေနၾကပါလွ်င္ ကမၻာသာလွ်င္ ကုန္လိမ့္မည္။ ဒုကၡကား ကုန္မည္မဟုတ္၊ အထူးသျဖင့္ မိမိတုိ႔ တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း ဖယ္၍ တုိင္းတပါးသားကို အားကိုးလွ်င္ ဒုကၡအေပါင္းထဲမွ ထြက္ေျမာက္မည္ဟု ထင္ျမင္မိပါက “ငဘ” ကို သတိရၾကပါဟု ေျပာရစ္ရန္ ေလာကဇာတ္ခုံေပၚ၌ ငဘကို ပုဏၰားက ႏွိပ္စက္ခဲ့သည္၊ ႏွိပ္စက္ျခင္း ခံရသူသည္ ႏွိပ္စက္သူအား “ဘုန္းႀကီးပါေစ၊ သက္ရွည္ပါေစ” ဟု ဆုေတာင္းသည္ကို က်ေနာ္ မၾကားဖူးပါ။ “ငဘ သည္ ပုထုဇဥ္ျဖစ္၍ ပုဏၰားကို စိတ္ထဲ၌ ႀကိတ္၍ ေရရြတ္မိေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ႏွိပ္စက္တတ္ေသာ ပုဏၰားတေယာက္ကို စိတ္၌ စဲြလမ္း၍ ပုဏၰား တမ်ဳိးလံုးကို ဆန္႔က်င္လုိေသာ အာဃာတသည္ ငဘတြင္ မရွိ။ ငဘ၏ သားစဥ္ ေျမးဆက္တုိ႔က ငဘ ခံခဲ့ရပံုကို သံေ၀ဂ ယူ၍ မိမိတုိ႔၏ လြတ္ေျမာက္ရာ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္းကို အမ်ဳိးသားခ်င္း ေစာင့္ေရွာက္တတ္ေသာ ဓေလ့ျဖင့္ လူမ်ဳိးႏွင့္ ႏိုင္ငံကို ကာကြယ္ရန္ကိုသာ ငဘက လမ္းၫႊန္ေပးခဲ့သည္။ ယင္းကဲ့သို႔ ယထာဘူတ က်ေအာင္ စဥ္းစား ဆင္ျခင္ ႏိုင္ၾကပါလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အနာဂတ္၌ က်ေရာက္ ႏိုင္ေသာ အႏၱရာယ္ အသြယ္သြယ္တုိ႔မွ ကင္းရွင္း ႏိုင္လိမ့္မည္ ထင္ပါသည္” လို႔ ဆရာေမာင္ထင္က ရည္ရြယ္ရင္းထားခဲ့တာ အခုထိ ရွင္သန္ေနတုန္းပါဗ်ာ။ ေခတ္သစ္ ခ်စ္တီးေတြေတာ့ ရွင္သန္ခြင့္ မေပးသင့္ေတာ့ေၾကာင္းပါ။ ( ၿပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္ အတြဲ – ၄၊ အမွတ္ – ၁၈၂ ဆရာကုိေရႊေအာင္ ေဆာင္းပါး ) ေရႊေအာင္ ( DVB ) ======================================== ဧရာဝတီတိုင္း ေထာင္ခ်ခံ လယ္သမား ၂၀၀ ေက်ာ္ ျပန္လြတ္ေရး ဆႏၵျပ ထြန္တံုးတိုက္ပဲြ ျပဳလုပ္ခဲ့သျဖင့္ အလုပ္ႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္ခံထားရသည့္ ဧရာဝတီတိုင္းမွ လယ္သမား ၂၂၁ ဦးအား ျပန္လႊတ္ေပးရန္ လယ္သမားအေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားႏွင့္ လယ္သမားမ်ားက ယမန္ေန႔ ညေနပိုင္းတြင္ ပုသိမ္ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ ေရွ႕၌ ဆႏၵေဖာ္ ထုတ္ၾကသည္။ ဆႏၵျပသူမ်ားက ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္ထားသည့္ လယ္သမားမ်ားအား ျပန္လႊတ္ေပးရန္၊ ပုဒ္မ ၄၄၇ (ပိုင္နက္က်ဴးလြန္မႈ) ၊ ၄၂၇ (အက်ဳိးစီးပြား ဖ်က္ဆီးမႈ) တို႔ျဖင့္ တရားစဲြဆို ထားသည့္အမႈမ်ား ပိတ္သိမ္းေပးရန္၊ မတရားသိမ္းဆည္း ခံထားရသည့္ လယ္ယာေျမ မ်ား ျပန္လည္ရရွိေရး ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရမွ တာဝန္ယူေျဖရွင္းေပးရန္ စသည့္အခ်က္မ်ား အပါအဝင္ အခ်က္ ၇ ခ်က္ ေတာင္းဆိုၾက သည္။ မိသားစုဝင္တဦး ေထာင္က်ခံေနရသည့္ လပြတၱာၿမိဳ႕နယ္ ေက်ာက္တန္းႀကီး ေက်းရြာမွ ကိုျမင့္စန္းက“က်ေနာ့္ညီက လယ္ယာေျမျပ ႆနာကို ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးကို ေျဖရွင္းေပးဖို႔ တင္ျပတယ္။ ဘာမွ လုပ္မေပးဘူး။ အဲဒီေတာ့ လယ္ဝင္ထြန္တယ္။ အဲဒါကို တရား သူႀကီးက သေဘာ႐ိုးနဲ႔ ထြန္တာ မဟုတ္ဘူးဆုိၿပီး က်ေနာ့္ညီ အပါအဝင္ လူ ၄ ဦးကို အလုပ္နဲ႔ေထာင္ဒဏ္ ၂ လစီ ခ်ပစ္ တယ္။ ဦးေဆာင္သူ ၂ ဦးကိုက်ေတာ့ ၃ လစီ ခ်တယ္။ အဲဒါကို မေက်နပ္လို႔ ပါဝင္ဆႏၵျပတာပါ”ဟု ေျပာသည္။ ၂၀၁၃ ခု ေမလမွစတင္၍ ဧရာဝတီ တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရ ႐ုံးစိုက္ရာ ပုသိမ္ၿမိဳ႕နယ္ အပါအဝင္ ၿမိဳ႕နယ္ ၁၃ ခု၌ ထြန္တံုးတုိက္ပဲြမ်ား ေနရာအႏွံ႔အျပား ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး လယ္သမားေပါင္း ၅၀၀ ေက်ာ္သည္ ပုဒ္မ ၄၄၇၊ ၄၂၇ တို႔ျဖင့္ တရားစဲြဆို ခံခဲ့ရေၾကာင္း၊ လယ္သမား ၂၂၁ ဦးသည္ အလုပ္ႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၂ လမွ ၆ လအထိ ခ်မွတ္ ခံခဲ့ရေၾကာင္း လယ္သမားအေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားက ေျပာသည္။ ေထာင္က်သည့္ လယ္သမားမ်ားမွာ ေမာ္လၿမိဳင္ကြ်န္းၿမိဳ႕နယ္ တခုတည္း၌ပင္ လယ္သမား ၁၉၅ ဦး ရွိေနၿပီး ေက်ာင္းကုန္းၿမိဳ႕နယ္ မွ ၁၈ ဦး၊ လပြတၱာၿမိဳ႕နယ္မွ ၆ ဦး၊ ငပုေတာၿမိဳ႕နယ္မွ ၂ ဦးတို႔ ျဖစ္ေၾကာင္း လယ္သမားအေရး လႈပ္ရွားသည့္ လူမႈကြန္ရက္ အဖဲြ႔အစည္းမ်ားက ဆိုသည္။ လပြတၱာႏွင့္ ေမာ္လၿမိဳင္ကြ်န္းၿမိဳ႕နယ္မွ လယ္သမားမ်ားမွာ ေျမာင္းျမအက်ဥ္းေထာင္တြင္ ေထာင္ဒဏ္က်ခံေနရၿပီး ေက်ာင္းကုန္းၿမိဳ႕နယ္မွ လယ္သမားမ်ားမွာ ပုသိမ္အက်ဥ္းေထာင္တြင္ ေထာင္ဒဏ္ က်ခံေနရသည္။ လယ္သမားအေရး လႈပ္ရွားသူ ကိုထြန္းထြန္းဦးက“ေတာင္သူ လယ္သမားေတြဟာ တရား႐ုံးေတြမွာ ႐ုံးစရိတ္ေတြ၊ သြားလာ စရိတ္ ေတြ၊ ေရွ႕ေနစရိတ္ေတြနဲ႔ အကုန္အက်ေတြမ်ားၿပီးေတာ့ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့အတြက္ ဒီအမႈေတြကို ပိတ္သိမ္းေပးဖို႔ တရားဝင္ ေတာင္း ဆိုတာျဖစ္ပါတယ္၊ ေနာက္တခုက ေထာင္က်ေနတဲ့ ေတာင္သူ လယ္သမားေတြကို အျမန္ဆံုး ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္”ဟု ဧရာဝတီသို႔ ေျပာသည္။ ယင္းဆႏၵျပပဲြကို လယ္သမားအေရး လႈပ္ရွားသူ ကိုထြန္းထြန္းဦးႏွင့္ ဦးဝင္းႏိုင္တို႔က ဦးေဆာင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး ပုသိမ္၊ ေမာ္လၿမိဳင္ကြ်န္း၊ လပြတၱာ၊ ငပုေတာ၊ ေက်ာင္းကုန္း၊ ကန္ႀကီးေထာင့္၊ ေခ်ာင္းသာႏွင့္ ေငြေဆာင္ၿမိဳ႕နယ္မ်ားမွ လယ္သမား ၁၂၀ ေက်ာ္ ပါဝင္ ဆႏၵျပ ခဲ့ၾကသည္။ လယ္သမားဆႏၵျပပဲြကို အာဏာပိုင္မ်ားက တရားဝင္ခြင့္ျပဳခ်က္ ေပးခဲ့သည့္အတြက္ ယခုဆႏၵျပပဲြမွာ လယ္သမား အေရးႏွင့္ ပတ္ သက္၍ ပုသိမ္ၿမိဳ႕၌ ပထမဆံုးအႀကိမ္ တရားဝင္ ခြင့္ျပဳခ်က္ ရရွိခဲ့သည့္ ဆႏၵျပပဲြလည္း ျဖစ္သည္။ ဆႏၵျပသူမ်ားသည္ ပုသိမ္ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕၌ ေန႔လယ္ ၂ နာရီမွ စတင္စု႐ုံးခဲ့ၾကၿပီး ၃ နာရီခဲြ အခ်ိန္တြင္ “ေက်းရြာ လယ္ယာေျမ စီမံခန္႔ခဲြမႈ အဖဲြ႔မ်ားတြင္ လယ္သိမ္းထားသူမ်ားအား လယ္/စီအဖဲြ႔မွ ျဖဳတ္ခ်ေရး”၊ “ဥပေဒမဲ့ အရင္းရွင္ဘက္မွ ဘက္လုိက္ ေဆာင္ရြက္သူ ေက်းရြာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးမ်ားအား ဥပေဒႏွင့္အညီ ထိေရာက္စြာ အေရးယူေပးေရး”၊ “ခ႐ိုနီလယ္သမား ဖယ္ရွားေရး”၊ “အရင္းရွင္ လယ္သမားမ်ားဘက္မွ ကာကြယ္ေပးေနေသာ လယ္/စီအဖဲြ႔အား ႐ုပ္သိမ္းေပးေရး” စသည့္ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားျဖင့္ ဧရာဝတီ တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရ႐ုံးႏွင့္ လႊတ္ေတာ္အနီး လွည့္လည္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကသည္။ ထိုသို႔ ေတာင္းဆိုဆႏၵျပမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဧရာဝတီ တိုင္းေဒသႀကီးအစိုးရအဖြဲ႔မွ စိုက္ပ်ိဳးေရးႏွင့္ေမြးျမဴေရး ဝန္ႀကီး ဦးစန္းေမာင္ က “လယ္ယာေျမ မႈခင္းေတြကို ရပ္/ေက်းက မွားယြင္းဆံုးျဖတ္တယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ၿမိဳ႕နယ္၊ ခ႐ိုင္၊ တိုင္း အဆင့္အထိ အဆင့္ဆင့္ အယူခံတင္လို႔ရတယ္။ အယူခံတက္ၾကပါ။ တက္လာတဲ့ အဆင့္တခုခုမွာ အေျဖမွန္ ေပၚလာႏုိင္ပါတယ္။ အမႈပိတ္ သိမ္းေပးဖို႔ကိစၥကို အစိုးရအေနနဲ႔ ဖိအားေပးလို႔ မရဘူး။ တရားလိုေတြက ပိတ္ေပးမွ ရမယ္”ဟု ဧရာဝတီသို႔ ေျပာၾကားသည္။ လယ္ယာေျမ မႈခင္းမ်ားႏွင့္ လယ္သမား ကိစၥမ်ားတြင္ ေက်းရြာအုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး ကိုယ္တုိင္ လယ္သိမ္းထားျခင္း၊ လယ္ယာေျမ ဥပေဒကို အသံုးမျပဳဘဲ ေငြရွိသူမ်ားဘက္မွ ဥပေဒမဲ့ တဖက္သတ္ ဘက္လုိက္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းမ်ားေၾကာင့္ လယ္သမားမ်ား ဒုကၡေရာက္ရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း လယ္သမားအေရး လႈပ္ရွားသူ ဦးဝင္းႏိုင္က ေျပာသည္။ သူက“ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးက လယ္ယာေျမ ဥပေဒအတိုင္း မလုပ္ဘဲ ေငြရွင္ေတြ ဘက္ကေန ဓားထမ္းၿပီး အကာအကြယ္ ေပး ေန တာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း လယ္သိမ္းထားတဲ့ ကိစၥေတြ ရွိေနေတာ့ လယ္သမား ကိစၥေတြမွာ တရားမမွ်တတဲ့ ကိစၥေတြ ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ လယ္သမား ကိစၥေတြမွာ ဥပေဒမဲ့ ဘက္လုိက္ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေတြကို အေရးယူေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္”ဟု ေျပာသည္။ သို႔ေသာ္ ဝန္ႀကီး ဦးစန္းေမာင္က ယေန႔ နံနက္အထိ ေက်းရြာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးမ်ားအား အေရးယူေပးရန္ တိုင္ၾကားစာ မရရွိထားေသး ေၾကာင္း ေျပာဆိုသည္။ ဆႏၵျပပဲြကို ေန႔လယ္၂ နာရီတြင္ ပုသိမ္ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕မွ စတင္ က်င္းပခဲ့ၿပီး ညေန ၄ နာရီတြင္ ၿပီးဆံုးခဲ့သည္။ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရသစ္ တက္လာၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ လယ္ယာေျမ ျပႆနာမ်ား၊ ေျမသိမ္းဆည္းျခင္း ျပႆနာမ်ား၊ လယ္သမားတို႔၏ ဆႏၵျပပြဲမ်ား အမ်ားဆံုးျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး ယေန႔တုိင္ ေျပလည္ရန္ ေျဖရွင္းႏုိင္စြမ္း မရွိေသးေပ။ ဆလိုင္းသန္႔စင္ ( ဧရာဝတီ )
12Unlike · · Share

Top Comments
Mandalay-university-family-2006 likes this.
Mandalay-university-family-2006
Write a comment...
Mandalay-university-family-2006 Burmese money lenders are more ruthless than Indian counterparts(chitty, ခ်စ္တီး) ၊
Like · Reply · 10 minutes ago
View 1 more comment